Een follie is een bouwwerk dat met opzet nutteloos of bizar is. Theatervoorstellingen zijn niet zo vaak nutteloos of bizar. Over het algemeen moet er een Groot Verhaal worden verteld. Wanneer dat even niet het geval is, kan dat heel verfrissend zijn. Zoals de voorstelling Follies fille van Nina Boas. Zonder samenhangende verhaallijn maar met grappige en bizarre vormvondsten, live illustraties, zang en dans maakte Boas een ongewone en innemende multidisciplinaire performance.

Boas is van oorsprong beeldend kunstenaar en zo begint ze ook: een vel papier op een tekentafel. Naast haar staat een computer en een groovebox, om geluiden te sampelen en af te spelen. Verder heeft ze nog een paar microfoons en een camera die op haar tekenvel is gericht. Alles wat ze tekent wordt direct op het witte achterdoek geprojecteerd. Meisjes, mannen met hoeden, wegwaaiende paraplu’s en huizen met deurtjes en ramen.

Maar het blijft niet bij tekeningen. Al snel voegen zich twee performers bij Boas, een vrouw en een man. De vrouw houdt enorm van tapdansen en zwiert met allerlei huishoudelijke spullen over de vloer. De man is wat gereserveerder, zit meer in het keurslijf van jas aantrekken, hoed opzetten en naar zijn werk gaan. Alles is in zwart-wit vormgegeven: de kleding, de decorstukken en de tekeningen en schaduwen op de achterwand. Want Boas tekent constant mee, als meespelend regisseur van haar zelfbedachte wereld.

Natuurlijk ontspoort de dagelijkse routine al snel. De vrouw wil de man maar wil hij haar wel? Inventieve en bizarre scènes volgen elkaar kriskras op, tot het hoogtepunt waarin door middel van een ingenieus spiegelspel Boas zelf onderdeel wordt van haar eigen tekening. En net als je denkt dat het niet nog absurder kan, komen er zes showgirls bij en verandert de voorstelling in een jaren ’20 dansfestijn. Follies fille ademt dan ineens de sfeer van de oude zwart-wit films van dansshows zoals in de Folies Bergère, alleen zijn de wandelstokken, bolhoeden en verenboa’s nu van papier gemaakt.

Hier en daar verliest de voorstelling wat tempo en had ze ook wel iets minder schattig gemogen. Maar bovenal is Follies fille met haar stroom aan onverwachte beelden en ingenieuze vondsten een prettig lichte en innemende voorstelling.