‘We need your input  for our show tonight. Fill out the tiny questionaire on your table’, aldus drie beeldschermen op het podium. Al bij binnenkomst van de toeschouwers zet Boom Chicago de toon voor Facetime Your Fears: dit wordt een interactieve voorstelling. Welke voorstelling je uiteindelijk te zien krijgt, is mede afhankelijk van de informatie die de toeschouwers aanreiken.

Boom Chicago ontvangt zijn publiek in het Rozentheater in Amsterdam in een club-setting, met tafeltjes met stoelen er omheen, met banken, met kaarsjes op de tafels. De lossige sfeer die dat oplevert moet het makkelijker maken voor de toeschouwers om mee te werken door vragen te beantwoorden, zich op het podium te laten roepen en zich zelfs te laten afzeiken.

De werkwijze van Boom Chicago bestaat uit een combinatie van directe improvisatie aan de hand van alle mogelijke input, het snel schrijven van teksten op hetzelfde soort input, aangevuld met bestaande sketches en liedjes. In Facetime Your Fears wordt het publiek dus uitgenodigd zijn grootste angst op te schrijven. Uiteraard pikken de spelers een paar van de inzendingen er vervolgens uit en gaan ze de inzenders daarvan hun opgegeven angsten eens flink inwrijven met behulp van geïmproviseerde sketches. ‘Ben je bang in het centrum van de aandacht te staan? Dan is dat precies wat we met je gaan doen!’ Leedvermaak voor spelers en publiek, redelijk gênant voor de inzender van het antwoord. Maar dat hoort er nou eenmaal bij, bij Boom Chicago.

Het Amerikaanse, Engelstalige (stand up-)comedy-gezelschap Boom Chicago houdt inmiddels al 24 jaar domicilie in Amsterdam, zo memoreert mede-oprichter Pep Rosenfeld aan het begin van de avond. Net als bij de ongeveer even oude Toomler/Comedytrain hebben er rijpe en groene cabaretiers en stand-up comedians op het podium gestaan. Dat is ook het geval in Facetime Your Fears. Josh Rachford, Karel Ebergen, Ace Manning, Cené Hale en Else Soelling verschillen onderling sterk in acteer- en komisch talent. Improviseren is een vak en het pakt niet altijd goed uit. Het succes staat of valt met het snelle talent van de spelers.

Bij Boom Chicago heeft comédienne Cené Halle het genre het beste in de vingers. Ze is creatief, heeft een uitstekende zangstem en een geestige lichaamstaal, en associeert zo snel dat haar vondsten grappig zijn. Ook Josh Rachford is sterk in snelle associaties, met een spervuur van teksten als gevolg. Daarentegen vervalt Ace Manning in mimiek en lichaamstaal in cliché’s die geregeld puberaal overkomen.

Ze worden allemaal uitstekend live begeleid door musicus Sacha Hoedemaker, met keyboard en computer. Wat ontbreekt aan Facetime Your Fears is een sterk eigen kader, een verhaal waar het geheel van geïmproviseerde onderdelen in past. Leitmotiv zou volgens Boom Chicago moeten zijn dat we bang zijn van allerlei digitale nieuwlichterij, maar dat thema komt niet uit de verf. De hele avond hangt daardoor als los zand aan elkaar. Het is een aaneenschakeling van vondsten en vondstjes, die lang niet allemaal sterk zijn. Bovendien duurt de show met bijna drie uur veel te lang, zodat je tijd zat hebt om je af te vragen welke onderdelen eruit hadden gekund.

Neem bijvoorbeeld de Uber-act. Karel Ebergen zoekt real time op zijn smartphone buiten een Uber-taxi, met zijn facetime open. Daarmee wil hij naar het Leidseplein rijden, ondertussen facetimend met Cené Hale op het podium. Na de rit terug in het theater, gaat Ebergen dat hele verhaal nog eens oplepelen, daarbij de reacties van de chauffeur herhalend. Duurt lang. En zo kan er nog wel een en ander geschrapt worden. Een half uur eruit gooien zou de show een hoop goed doen.

Ondanks die minpunten bezorgt Boom Chicago zijn publiek beslist weer een vermakelijke avond. De hele setting, de sfeer, de lossigheid: alsof je te gast bent op een feestje van de comedians.