Theaterkrant - Het grootste theaterplatform van Nederland
Genialiteit en gekte liggen dicht bij elkaar. De eerste avondvullende solovoorstelling van Stefano Keizers, Erg heel, balanceert voortdurend op de dunne grens tussen die twee. De show is qua vorm ongekend radicaal. Wie slechts een avondje onbekommerd wil lachen, kan beter wegblijven. Wie zich graag laat verrassen in het theater moet zeker gaan kijken. Maar ook diegene zal uiteindelijk de zaal vertwijfeld verlaten en zich afvragen: ben ik hier zojuist nou verschrikkelijk bij de neus genomen of zag ik een briljante voorstelling?
Stefano Keizers is de artiestennaam van Gover Meit, die een achtergrond heeft als audiovisueel kunstenaar en in 2016 de Wim Sonneveldprijs won op het Amsterdams Kleinkunst Festival. Het grote publiek kent hem vooral van zijn deelname aan het televisieprogramma De Slimste Mens, waarin hij de finale haalde.
Erg heel, onder regie van Jelle Kuiper, is te zien als één groot experiment, waarbij Keizers steeds weer probeert het publiek te ontregelen. Het begint er al mee dat hij niet zelfstandig het podium op kan komen en iemand uit de zaal hem moet komen helpen. Later worden we uitgenodigd om onze arm in de kleding van onze buurman of buurvrouw te steken en daar de boel te verkennen. Ook krijgen we de opdracht om met uitgedeelde waterpistolen op Keizers te schieten.
De show als geheel vertelt geen coherent verhaal. Dat zou ook niet passen bij het soort theater dat Keizers wil maken. Tegelijkertijd zit zijn programma vernuftig in elkaar en verwijst het op een slimme manier naar de bestaande cabarettraditie. Keizers stelt de vraag wat cabaret nu eigenlijk is. Hij betwist de rol van authenticiteit in dit genre door conventionele strategieën om echtheid te claimen op het podium te ontregelen. Hij tart zijn publiek met onbegrijpelijke voordrachten en is een meester in het creëren van ongemakkelijke situaties.
Nu is deze aanpak ook binnen het cabaret niet nieuw. Al in de jaren ’90 desoriënteerde Hans Teeuwen zijn publiek door steeds weer een ander masker op te zetten. Recenter was het Micha Wertheim die op een wat meer intellectualistische toon het genre cabaret en met name de authenticiteitsclaims daarvan bevroeg. Toch onderscheidt Keizers zich van hen: hij is in een aantal opzichten nóg radicaler, lijkt verder te gaan waar zij stopten. Dat maakt hem zonder meer een beloftevolle nieuwe maker.
Erg heel is een conceptuele voorstelling. De kern van het concept, uitvoerig toegelicht in de flyer van het programma, is de ontregeling van de verwachtingspatronen van het publiek. Keizers slaagt er grandioos in om dit te doen en toch knaagt er iets. Want is ontregelen alleen wel genoeg om een relevante voorstelling te maken? En trapt de recensent niet juist met open ogen in de val wanneer hij deze show louter om zijn experimentele karakter de hemel in prijst?
Hoe dit ook zij: deze recensent had graag nog wat meer inhoudelijke verdieping gezien, een verdere uitwerking van de prikkelende thema’s (zoals authenticiteit) waaraan Keizers’ voorstelling raakt. Pas dan zou de balans tussen genialiteit en gekte definitief doorslaan in het voordeel van de eerste.
Foto: Lotte Bronsgeest
teksten: Stefano Keizers
regie: Jelle Kuiper
uitvoerende: Stefano Keizers
Meer info over deze voorstelling op Theaterencyclopedie.nl
data van Theatercollectie: Allard Pierson/Stichting TIN
Hoe ziet Nederland eruit in het jaar 2100? Loop je het risico niet ouder te worden dan 78 en aan malaria te overlijden? Ligt Amersfoort aan zee en zijn er regelmatig zware bosbranden rond Arnhem? In Overvloed ontmoeten cabaretier Patrick Nederkoorn en fysisch oceanoloog Sjoerd Groeskamp elkaar om daarover te filosoferen. (meer…)
In zijn derde voorstelling Hans Teeuwen doet Stefano Keizers het onvermijdelijke: hij neemt afscheid van Stefano Keizers. Hij kan niet anders: zijn reputatie als radicaal en dwars theatermaker heeft zich definitief tegen hem gekeerd, beseft hij als het publiek hem een open doekje geeft na een tergend lange sequentie waarin hij hardop van 1 naar 725 telt. (meer…)
Ze heeft een Portugese vader en een Drentse moeder, de donkerharige, felle Rosa uit Klazienaveen. Zangeres wil ze worden, en dat weet ze al sinds ze een heel klein meisje is en haar dorp in Drenthe voor het eerst de rug toekeert om mee te doen aan de Mini-Playbackshow van Hennie Huisman. In een oversized blauw pak stapt ze vele jaren later stralend het podium van De Kleine Komedie op, in haar armen de enorme beker die ze lang geleden gewonnen heeft. (meer…)
Stefano Keizers, pseudoniem van Gover Meit, heeft op 18 april de 29e editie van het Concours om de Wim Sonneveldprijs op het Amsterdams Kleinkunst Festival gewonnen. De Fransse Eijkel kreeg de publieksprijs. Merijn Krol eindigde op een teleurstellende derde plaats. De jury, onder leiding van Erik Pals, prees Keizers om zijn ontregelende en grensverleggende cabaret. ‘Het […]
Richard van Bilsen, oprichter van cabaretwebsite zwartekat.nl, is de winnaar van De Waardering. Deze prijs schenkt om de twee jaar aandacht aan personen of instellingen die zich achter de schermen lovenswaardig hebben ingezet voor de Nederlandse kleinkunst. Volgens de jury van De Waardering is zwartekat.nl al twintig jaar van continue en toenemende waarde voor de cabaretwereld. Zowel cabaretliefhebbers als […]
Keizers show is geen cabaret, maar klein kunst. Dat hij zich uit met een cabaret voorstelling is dan ook niet juist. Gewoon als idoot op het podium dansen en schunnige dinge roepen, heeft niets met humor of genialiteit te maken. De context van de show: een debiel die denkt dat hij ntelligent is.
Uit mijn verslag, voorstelling 17 februari in De Kring, Jaap Pleij
Zie voor het gehele verslag, http://www.roosendaalspleijdooi.jimdo.com
‘Voor de slotact heeft hij exact dertien vrijwilligers nodig. Dat aantal wordt bij lange na niet gehaald, maar flexibel als hij is, denkt Keizers dat het met zeven toeschouwers (zes vrouwen, een man) ook wel zal lukken. Zelf is hij uiteraard het middelpunt van het sketchje, maar zodra hij het podium her betreedt, zijgt de hoofdrolspeler ter aarde, om vervolgens geen vin meer te verroeren.
Dan is het aan de ad-hoc ‘magnificent seven’ om een eind aan de voorstelling te brouwen. Zoals het Kringpubliek betaamt, houden ze het netjes. Na wat aarzelingen wordt het ‘ontzielde lichaam’ van Keizers weer op de brancard gehesen en netjes afgevoerd achter de coulissen. Ze incasseren daarna de hen toegezegde beloning voor hun bereidwillige medewerking en de voorstelling gaat als een nachtkaarsje uit. Op zo’n moment vraag je je als ondeugende recensent toch af wat Keizers ondernomen zou hebben als een der vrijwilligers de schaar ter hand had genomen met de intentie hem van zijn fraaie haardos te ontdoen. Hoe lang was het ‘lijk Keizers’ dan nog in zijn rol gebleven? En wat zou er gebeurd zijn indien enkele wellustige dames het sprookje over de keizer die geen kleren droeg wel eens realiteit wilden zien worden? Jammer dat er achteraf geen vragenuurtje was. Deze voorstelling verdient een nabespreking. Zou hij bij voorbeeld een plan B hebben indien bij de toeschouwers iedere vorm van bereidwillige medewerking zou ontbreken. Zulke avonden heb je immers ook! Een collega-recensent sprak de verwachting uit dat deze dwarsligger nog veel betere voorstellingen gaat maken. Zo denk ik er ook over, maar aan de andere kant heb ik heel wat vergelijkbare talenten gezien bij wie het bij één kennismaking is gebleven. Het vak van cabaretier is immers net zo onvoorspelbaar en onzeker als dat van een voetbaltrainer.
Bedankt voor de gigantische spoilers Jaap. Top.
Het was inderdaad een wonderlijke en aparte voorstelling. Bij die van ons waren er zelfs slechts 3 mensen uit het publiek aanwezig op het podium. Waarbij ik me blijf afvragen of dat acteurs waren. Want ze deden precies hetzelfde op het einde als wat Jaap beschrijft. Onconventionele opkomst, pauze en einde eigenlijk vooral. We hebben geen applaus kunnen geven en geen vragen meer kunnen stellen. Dat gaf een beetje een onvoldaan gevoel. Was eigenlijk wel leuk geweest als hij zich aan het einde nog in de foyer had vertoond. Hij heeft zo’n leuke manier van praten.
Echt een verschrikkelijk slechte voorstelling en geen moment gelachen. Dit is absoluut geen cabaret! Nooit meer naar Stefano!
Stefano’s taalgebruik en bewoordingen zijn fenomenaal. Hij is, in tegenstelling tot andere theatermakers, duidelijk en goed te verstaan. Hij neemt geen personen op de korrel, maar zet het publiek zwaar aan het denken.
Ik had wel vaker een applausje willen geven, maar dat kwam er niet van. Jammer.
Zijn “show” eindigt zoals het begon, uuuh, wat nu ? ……en da’s mooi.
Met de groeten van Marlène Dietrich.
Tot de volgende keer !
Bij het beste plaatje stefano voor het eerst gezien,wist niet eens dat hij optrad,zijn spraak vind ik fenomenaal,hoop dat hij na corona bij ons in de kempen optreedt.
Als het nodig is meld ik me aan en begin met hart massage.
Van mij mag je winnen Stef,ik steek een kaarsje voor je aan in ons kapelletje.
Liefs Carli