Countrymuziek kent weinig glamour. Kommer en kwel is het, vertelt de aan lager wal geraakte Hetty (Frédérique Spigt). In Theater Rotterdam wacht ze op een concert van dochter Marie, de country-ster die net een tour door Amerika achter de rug heeft. Die Marie (Anne Rats) is ondertussen in een bus vertrokken uit Katendrecht, terwijl haar aanbidder Thomas (Yorick Zwart) in een tweede bus uit Schiedam komt. Drie verhaallijnen op drie verschillende locaties, dat maakt Dusty Mixed Feelings een muzikale roadtrip die je sowieso vaker kunt zien. 

Dusty Mixed Feelings is een coproductie van De Stokerij met Theater Rotterdam, Theater Walhalla en Theater aan de Schie. Het publiek kan kiezen om de voorstelling te volgen in de kleine zaal van Theater Rotterdam, of in bussen die vanuit Theater Walhalla of Theater aan de Schie vertrekken. Uiteindelijk zit iedereen naast elkaar in de zaal. Mijn buurvrouw weet nu alles van Thomas of Marie, maar niks van Hetty. Ik weet dat Hetty Thomas een ‘heilige pisvlek’ vindt, en dat ze zich dolgraag wil verzoenen met Marie. Maar wat de andere twee over Hetty hebben verteld, blijft een raadsel.

Die verschillende perspectieven zijn interessant. Terwijl Hetty voor het TR-publiek de hoofdrol is, figureert ze slechts in de perspectieven van andere personages. Bij aanvang worden we warm verwelkomt door Ayla van Summeren, die het voorprogramma van Maries concert verzorgt. In een nette zwarte broek en bruine blouse zingt ze covers van Johnny Cash, tot Hetty binnen komt lopen. In veel opzichten is zij haar tegenbeeld: een dame in een minder stijlvolle zwarte trainingsbroek en bruine leren jas, met meer levenservaring en een rauwer geluid. Van Summeren belt meteen haar management. Hier zit een verwarde mevrouw, een figurant die de hoofdact verstoort.

Als die hoofdact op zich laat wachten, begint Hetty onvermoeibaar te vertellen over haar verleden. We leren dat ze een weduwe en moeder is. Haar man John was handig met geld, zij wat minder. Ze hebben elkaar lang geleden ontmoet in een café, waar ze graag kwam om 7 Up met kersen te drinken.

Even lijkt het op een gemoedelijk gesprek met typisch Rotterdamse ironie, dat je zo op kan vangen in een bruin café. De toon wordt echter grimmiger, als blijkt dat de eerste ontmoeting met de veel oudere John allesbehalve romantisch is geweest. Een geschiedenis van drank, drugs en dakloosheid ontvouwt zich, en Hetty lijkt in een steeds dieper dal te raken. Het enige lichtpuntje is haar dochter Marie, die ze uiteindelijk ook uit het oog verliest.

Voor de aankomst van Marie en Thomas blijkt er dus heel wat op het spel te staan. Hetty, de nuchtere Rotterdamse die fashionably late op een concert verschijnt, blijkt een moeder die na jaren weer herenigd wordt met haar verloren dochter. De laatste akte lost dat drama niet bevredigend op. Marie en Thomas komen – compleet met publiek, muzikanten en achtergrondzangeressen, uit de bussen en geven een swingend country-concert. Een feestelijk einde, maar na de tragikomische monoloog van Frédérique Spigt voelt het aan als een stijlbreuk.

Dat neemt niet weg dat er muzikaal genoeg te beleven valt. Anne Rats overtuigt als charismatische countryzangeres, en het samengevoegde orkest – Cok van Vuuren, Bart en Rob Wijtman, Dusty Ciggaar en Tijmen Veelenturf, weet het publiek prima te bespelen.

Maar het is vooral het ontroerende spel van Frédérique Spigt dat deze avond memorabel maakt. Als Hetty balanceert ze continu tussen woede over de tegenslagen die ze heeft moeten verduren, verdriet over het verlies van haar familie en humor om het allemaal wat draagbaarder te maken. Ze neemt het allemaal mee in de country-klassiekers die ze tussendoor zingt. Een aanrader dus, de zaal van Theater Rotterdam, al blijft de vraag wat voor levensverhalen er in de bussen uit Katendrecht en Schiedam verteld en gezongen zijn. 

Foto:  Twan de Veer