In Doek! repeteren Richard en Lies samen een voorstelling waarmee ze meer dan twintig jaar geleden afstudeerden en triomfeerden in de theaters. Hij heeft in de afgelopen repetitieweken drie actrices weggepest en is blij met haar tegengas en talent. Zij genoot al tien jaar van het Franse goede leven, maar leeft op bij hun samenspel in een Who’s afraid of Virginia Woolf-achtige zedenschets. Toch wurmen de liefde en pijn van hun oude leven samen zich al snel tussen de repetitieteksten door.

In 2010 schreef Maria Goos Doek! voor acteurs Peter Blok en Loes Luca. De voorstelling is een theaterpuzzel vol schakelingen tussen de hoofdpersonages en de rol die zij repeteren, maar ook tussen mensen waar ze het over hebben en hun vroegere zelf. Inmiddels is de voorstelling al meerdere keren hernomen, in het Duits vertaald, gelauwerd met een publieksprijs en in vele theaters gespeeld. Pier21 heeft er nu een geslaagde Friese versie van weten te maken, vertaald door Gurbe Dijkstra en geregisseerd door Froukje van Houten.

Hilbert Dijkstra en Tamara Schoppert treden in de voetsporen van Blok en Luca. Dat doen ze met zichtbaar spelplezier. Doek! is dan ook een echt toneelspelersstuk, waarin beiden veel van hun kunnen laten zien. Richard maakt het luxe leventje van Lies belachelijk, maar Dijkstra weet onder zijn cynisme ook teleurstelling en jaloezie te leggen. Het zelfvertrouwen van Lies maskeert juist weer twijfels en misschien zelfs spijt van een gemaakte keuze. Als ze elkaar veroordelen, beledigen en betuttelen wordt niet duidelijk wie nu wie in de tang heeft. Die temperamentvolle machtsstrijd glijdt weer vloeiend over in een komische scène waarin de jonge Lies en Richard zich dronken achter het stuur uit een politiefuik weten te bluffen. Schoppert ontroert het meest in de scène waarin ze haar kakkineuze echtgenoot voor het eerst bekijkt door de ogen van Richard, als hij hem genadeloos neersabelt in een imitatie. Ze worstelt tussen schaamte en liefde. Tot aan het einde blijft spannend welke beslissing ze zal nemen.

Meest van al is Doek! een liefdesverhaal, niet echt de komedie die de flyer belooft. De nadruk ligt op de tragiek van een liefde die niet kon blijven bestaan en toch nooit verdwenen is. Een pijn die niet eenvoudig toe te geven is. Als in de gesprekken tussen Richard en Lies hun oude liefde te dichtbij komt, schakelen ze gauw over op hun personages David en Kate. Die ruziën tenslotte ook wat af, terwijl ze toch aan elkaar verknocht zijn. ‘Úteinlik is de útkomst altyd dat, dat wat it wurden is minder is as dat it wêze kinnen hie.’ Zo loopt echt en onecht door elkaar. Schoppert en Dijkstra maken met hun knappe spel deze Friese versie van Doek! tot een geslaagde voorstelling.