Dat de samenwerking tussen VOCAALLAB en ISH een vruchtbare is, toonde de productie MonteverdISH drie jaar geleden al aan. DJ Moz’art is het tweede initiatief van deze gezelschappen en zet niet alleen het werk maar ook het roerige leven centraal van Wolgang Amadeus Mozart,  met een handjevol ernst en veel speelse humor uiteraard. In virtuoze muziekcomposities gaan de noten van Mozart aan de haal met hippe muziekstijlen. En dirigeren, zo blijkt, is ook een vorm van dansen.

De klanken van Mozart zitten diep in ons collectieve geheugen, ongetwijfeld nog dieper sinds de komst van de ringtone. Als het hoofdpersonage van DJ Moz’art neuriënd opkomt herkennen we het deuntje allemaal. Tussen slingerende papieren met bladmuziek vindt deze straatveger – een fantastische rol van acteur, beatboxer en danser Abdelhadi Baaddi – een baton en met het toverstokje kruipt hij in de huid van Wolfgang Amadeus Mozart. Een eclectische medley vangt aan, op Radio Mozart FM is DJ Irie Weergang Bove heer en meester van prikkelende en ritmische Mozartbeats.

De voorstelling DJ Moz’art blijft aanvankelijk trouw aan de noten van Mozart, vooral in het eerste deel staan zijn herkenbare composities centraal. Er wordt virtuoos op gedanst, vooral door Mozarts in het wit geklede alter ego, danser Arnold Put. Een dansende dirigent is muziek. Baadda’s act is niet alleen goed getimed, maar zet ook de zaal volledig op zijn kop, zelfs het enthousiaste publieksapplaus kan hij sturen. De voorstelling kent een paar van die momenten waarin dans en muziek volledig met elkaar versmelten. Het zijn zonder twijfel de hoogtepunten van DJ Moz’art.

In het tweede deel slaat de ernst toe, Mozart wordt ziek en heeft heimwee naar zijn geliefde. Sopraanzangeressen Sylvie Merck, overigens ook buitengewoon verdienstelijk danseres, en Laura Bohn, die in het eerste deel al aantoonde dat ze de slapstick humor van ISH volledig beheerst, brengen liederen ten gehore, die een nieuwe laag aanboren. Heerlijk dat deze voorstelling de serene stilte zo nu en dan omarmt, iets wat we niet gewend zijn van ISH. Des te sterker zijn de dynamische composities die volgen, stukken waarin Mozart ver te zoeken is, dankzij een weelderige fusion aan muziekstijlen en vooral ritmische composities. In de doodsstrijd die daarop volgt battelen Mozart en zijn alter-ego om de gunst van een ballerina, een rol van  Raquelle Tijsterman. Het is helaas niet het sterkst gedanste en gechoreografeerde deel van DJ Moz’art. 

Het toneelbeeld, waarin verschillende instrumenten als stille getuigen zijn opgehangen, maakt indruk. Evenals het sferische licht dat dit keer niet op effectbejag is gericht. Een doodkist wordt omgetoverd tot klavecimbel en de prachtige vorm van de cello krijgt een hoofdrol in de finale. Fantastisch, hoe naturel klassieke muziek in DJ Moz’art samenvalt met hedendaagse vormen van muziek en dans. Laten we hopen dat VOCAALLAB en ISH nog niet op elkaar uitgekeken zijn.

Foto: Fenna van der Vliet