Wrange titel, De troost van vreemden. De vreemden in het boek van Ian McEwan waar Bonheur een theaterbewerking van speelt, zijn niet zomaar een beetje vreemd, en het is een héél vreemd soort troost dat ze bieden. Colin en Mary laten zich op vakantie in Venetië meenemen door een donkere vreemdeling. Hij is welbespraakt en charmant, maar met onheilspellende randjes. Dat ze hem daarna vaker ontmoeten, en later ook zijn vrouw, is onverstandig. Hoewel Colin en Mary toch al een flink stuk leven achter de rug hebben, blijven ze onnozele lammetjes.

De manier waarop zijn hoofdpersonen reageren op het onverwachte past in McEwans thematiek. De jonge middle class Britten in zijn boeken zijn vaak vriendelijk, onhandig en weinig assertief, en al helemaal niet streetwise. Door hun beschaafde opvoeding staan ze met hun mond vol tanden als het harde leven zich onverwacht aandient. Ze weten niet wat ze moeten met mensen die slechtere bedoelingen hebben dan die ze kennen uit de welopgevoede wereld. Seks en ouders zijn vaak katalysatoren die de zaken nog verder uit de hand laat lopen.

De combinatie van onbezorgde toeristen en een stel dat steeds vreemdere trekjes krijgt, is een vruchtbaar uitgangspunt voor een psychologische thriller. In zijn handige bewerking heeft Bonheurs Peter Sonneveld dat aspect goed in stand gehouden. De Rotterdamse groep heeft veel ervaring met het theater maken van literatuur. Annekee van Blokland begon daar al mee in 1984, in 2005 nam Sonneveld het van haar over. McEwan is een favoriet: hij bewerkte eerder On Chesil Beach en Ziek van liefde.

Sonneveld is behalve Bonheurdirecteur docent op de Arnhemse toneelschool. Daar komen zijn acteurs ook vandaan. Joost Dekker en Laura Mentink dartelen door de zonnige stad, los van de mores en de verplichtingen van hun grijze eiland. Het is niet zo dat ze niet nadenken, ze zijn met hun hoofd bij andere zaken. Bijvoorbeeld of ze een gemeenschappelijke toekomst hebben.

Ruurt de Maesschalck, innemend en glad, en Marike van Weelden, zielig maar toch dapper, spelen het plaatselijke echtpaar met hun verwrongen achtergronden en opvattingen. Als ze voelen dat ze beet hebben, zetten ze vele varianten van morele druk en emotionele chantage in. Zij hebben een plan en een doel. Dat geeft hun een fatale voorsprong op de argeloze improviserende toeristen.

Het decor verdient een eervolle vermelding. Jasper Niens ontwierp een trap op hoge ranke poten die zich elegant als een driedimensionale ovaal door de ruimte krult. De troost van vreemden is bescheiden en verzorgd, met liefde gemaakt theater. En mogelijk de laatste productie van Bonheur. Als er geen bijzondere dingen gebeuren, valt ook dit theaterbedrijfje onder de bijl die bezuinigers proberen te verkopen als een heilzaam instrument.

(foto: Bas Czerwinski)