Bij de opening heffen zeven jonge mannen in witte pakken op het voortoneel a capella een woordeloos lied aan. Het nanana klinkt aangenaam lullig. Als de muzikanten hun instrumenten gaan bespelen, klinkt geforceerd opgewekte popmuziek en blijken ze werknemers van een soort politbureau te zijn. De ongelukkige dag waarop de man besloot een tweede kop koffie te nemen is theater waarbij muziek de handeling moet versterken.

Met regelmaat komen kunstenaars langs. Een dichter, schrijver, componist en schilder. Ze worden kort ondervraagd en de al even bondige antwoorden worden keurig uitgetypt. Daarna wordt het kunstwerk vernietigd en de kunstenaar afgevoerd en afgetuigd. Wordt hier het regeringsbeleid in zake kunst verbeeld?

Een van de mannen amuseert de anderen met weetjes over bijvoorbeeld goudvissen die wit worden als je ze in het donker zet. Zijn tegenspeler is de leider die telkens tot orde en discipline maant. De ondervraging, de kunstvernietiging, het geweld en het typen voltrekken zich volgens strakke patronen, net als het drinken van de koppen koffie uit gelijksoortige blauwe thermosflessen.

Als de weetjes-man op een dag het ijzeren ritueel doorbreekt door in zijn eentje een tweede kop  koffie te nemen, breekt de pleuris uit. De vaste deuntjes veranderen in metal, jazz en oerwoudmuziek, terwijl de mannen zich uitleven in wilde danspartijen. De voorstelling ontspoort op prettige wijze maar verliest dan ook haar gestileerde en absurdistisch verhalende kracht. Dat de leider de dissident weer in het gareel krijgt is een onbevredigende  afloop.

Kofferband is een collectief bestaande uit vijf muzikanten en een schrijvend regisseur die hier alleen eindregie deed. Ze maakte eerder muziek voor de Orkatervoorstelling The promised land en presenteert zich nu samen met twee gastacteurs in de serie Nieuwkomers bij Orkater.

De muzikanten met onder anderen Thijs Felperlaan op gitaar, Houk van Warmerdam op bas en broer Mees op drums spelen sterk en swingend. De acteurs Krisjan Schellingerhout en Benjamin Moen zijn ook goed op dreef. Regisseur Jeek ten Velden zou zich vanwege de zwakke dramatische lijn niet moeten beperken tot eindregie. De ongelukkkige dag is echter onmiskenbaar grappig en ontleent veel charme aan het aanstekelijke enthousiasme van de zeven jonge honden.

(foto: Ben van Duin)