Met kartonnen huisjes, camera’s, miniatuurauto’s en geluidseffecten een heel verhaal vertellen, laat dat maar aan Hotel Modern over. Sinds het indrukwekkende De grote oorlog heeft het trio makers een bijzondere theatervorm geïntroduceerd waarin het met maquettes, voorwerpen en camera’s een kleine wereld met grote verbeelding oproept. Zo ook in hun nieuwe voorstelling De baard van God. Maar is dat genoeg?

In de eerste scène introduceert actrice Pauline Kalker de voorstelling als een gemengd boeket bloemen, of als een doos bonbons met verschillende smaken, of als een bus passagiers, allen met een andere afkomst en een andere bestemming maar voor dit moment bij elkaar gebracht.

Zo zijn ook de verhalen in De baard van God bij elkaar gebracht. De twee belangrijkste verhalen zijn die over de vader van Kalker en over de ouders van Arlène Hoornweg. In het eerste verhaal horen we de vader op een geluidsband vertellen over de oorlogsjaren en het onderduiken. De man klinkt oud en astmatisch en hij breekt bij de dood van zijn vader. De herinnering wordt door de drie spelers (Kalker, Hoornweg en Herman Helle) en muzikant Arthur Sauer tot leven gebracht door het live animeren van poppetjes.

Het tweede verhaal begint met een stop motion filmpje waarin een geanimeerde versie van Hoornweg het huis van haar moeder opruimt, na haar overlijden. Dit leidt tot een live geanimeerde flashback in verschillende maquettes naar een jeugd met spelen op de huiskamervloer, in bed luisteren naar het pianospel van moeder maar ook het vroege overlijden van vader.

Het blijft een fascinerend gegeven. Je ziet de drie spelers in de weer met camera’s, voorwerpen op poppenhuisformaat, lampjes, kartonnen flatgebouwen en miniatuurmensjes. Tegelijkertijd zie je het resultaat geprojecteerd op een groot scherm. Je ziet Kalker en Hoornweg in de weer met tweedimensionale decorstukken met afbeeldingen van huizen en Herman die een auto vasthoudt, maar op het scherm zie je de auto door de straat rijden. Je trapt er met open ogen in en wordt meegezogen in een verbeelde wereld, waarvan je ziet hoe die illusie tot stand komt.

Het vakmanschap van Hotel Modern en de unieke vorm waarmee het over de hele wereld zijn voorstellingen speelt staat buiten kijf. Ook in De baard van God zijn er treffende beelden, grappige observaties en ontroerende momenten. Toch wringt er iets. Want meer dan een aantal treffende beelden, grappige observaties en ontroerende momenten wordt het alles bij elkaar niet. Toch werkt de voorstelling uiteindelijk wel, maar ze blijft slechts in beperkte mate hangen.

(foto: Leo van Velzen)