Cecilia Bengolea & Francois Chaignauds brachten aan het begin van het Spring Performing Arts Festival dans en muziek uit de clubscene naar het theater om daarmee de moderne dans te voeden. In zijn voorstelling Danserye neemt ook choreograaf Sebastian Matthias als uitgangspunt dans die oorspronkelijk in een sociale context werd beoefend. Componist Thielman Susatos schreef zijn Mussyck Boexken Danserye in 1551 voor Middeleeuwse dansgelegenheden. Daar konden bezoekers tegelijkertijd toeschouwer en danspartner zijn. Tijdens Spring nodigt Sebastian Matthias de festivalbezoeker van de 21ste-eeuw uit bij zijn dansfestijn in de Nicolaikerk in Utrecht.
Drie bogen van dunne lichtbuizen kaderen de ruimte waarin en waaromheen voornamelijk wordt bewogen. Her en der staan standaarden met bladmuziek opgesteld. Net als de vier dansers verplaatsen ook de vier musici met klarinet, blokfluit, viool en gitaar zich voortdurend. Een van hen leidt de verschillende dansen in en geeft uitleg over de basse dansen, ronden en gaillarden. Ook de pavane komt later aan bod, met de beroemde hesitation step, waarin men statig voortschrijdt en telkens kortstondig halt houdt, zoals tegenwoordig nog op trouwerijen te zien is.
In hoeverre Matthias zijn publiek ook werkelijk wil laten dansen is de vraag tijdens Danserye. Een gestrekte arm, een opgetrokken schouder, een slepend been, waarbij soms trillingen door ledematen trekken die zijn terug te horen in de muziek, met hun krachtige bewegingsmateriaal weten de vier dansers de blik van de toeschouwers te vangen en mee te nemen. Telkens verandert het centrum van de aandacht en schaart het publiek met rinkelende belletjes om de pols zich rondom de actie. Maar de dynamiek, de heftige draaien en zwiepende armen waarmee de dansers zich een weg door de haag van toeschouwers banen, boezemt ontzag in en dat is weinig uitnodigend. Het publiek tijdens de Nederlandse première is is ondertussen zo alert op het wisselde aandachtscentrum dat elke beweging meteen veel bekijks trekt en dan is het snel afgelopen met de enkeling die de moed bijeen wist te rapen om zelf een danspas te wagen.
De muziek tijdens Danserye klinkt prachtig in de kerk, maar waarom deze wereldse dansen hier worden uitgevoerd is onduidelijk. Daarbij is de dans krachtig maar weinig verrassend. Het uitgangspunt van Danserye is interessant, maar de uitvoering op locatie roept veel vragen op en het is voornamelijk de verwachting op iets wat mogelijk staat te gebeuren die de spanning hoog houdt.
Foto: Anna van Kooij
