Het was dringen voor de première van Codex in de Stadsschouwburg afgelopen zaterdag, Dance Works Rotterdam (DWR) wist in Amsterdam een flink publiek op de been te krijgen waaronder veel jongeren. Het is een van de groepen die in 2013 geen subsidie meer ontvangt, waardoor choreograaf André Gingras zijn nog maar kortgeleden verworven plek als artistiek leider van een grootstedelijke dansgroep alweer verliest.

Negen mannen staan in Codex op het toneel. Ze springen, rollen, roteren om hun as, duiken en vallen met een onstuitbare energie. Voor deze voorstelling werkt DWR naast de zes dansers met drie circusartiesten van verschillende opleidingen. Gingras heeft ervoor gekozen met deze cast een bewerking van The autopsy project uit 2007 te maken, een voorstelling met freerunning, blindemannetje op metershoge steigers en later lichamen die her en der verspreid over steigers hangen alsof ze door een inslaande bom de ruimte zijn ingeslingerd. Het lijkt een logische keuze met deze mannen die, in de volle kracht van hun leven, geen uitdaging uit de weg gaan. In dit spel met leven en dood zijn sommige scènes lang uitgesponnen, te lang, zoals een slapstickachtig duet waarin stijve ledematen onverwacht uithalen naar de manipulator van het levenloze lichaam. The autopsy project heeft in deze kortere XL-versie niet aan kracht gewonnen.

Ook Alida Dors hernam een eerder bij Korzo producties gemaakte voorstelling. Living apart together, afgelopen voorjaar op tournee te zien, is een sterk gestructureerde choreografie op basis van hiphop. Er zijn momenten van herkenning, maar de relatieve rust en herhaling hebben in L.A.T. remixed  plaats gemaakt voor een andere energie. En dat werkt heel goed. In deze choreografie schitteren de dansers doordat Dors haar doorwrochte dans goed weet te doceren.

De enige première van de avond, Imago(s) van Jerome Meijer en Isabelle Chauffaud, stelde teleur. Meyer en Chauffaud grijpen alle skills van de spelers aan. Net als in The autopsy project XL wordt de zwaartekracht getart, zijn er acrobatische capriolen en humoristisch bedoelde scenes en grijpt de slecht verstaanbare Marek Zawalski naar de microfoon, maar de makers lijken zich te verliezen in alle nieuwe mogelijkheden waardoor Imago(s) aan de oppervlakte blijft.

(Codex/L.A.T. remixed  foto: Joris-Jan Bos)