De sfeer bij muziektheatergroep Club Gewalt is zonder meer geweldig: in het theater van het Amsterdam Fringe Festival, aan de Van Lennepkade in Oud-West, bruist en tintelt het. De performers van de Fringe-versie Club Club Gewalt zijn in wit gekleed en betonen een tomeloze energie. Zang, bewegingskunst en de sfeer van een nachtcafé van nu maar ook die van Berlijn uit de jaren dertig: Club Gewalt is meer dan alleen variété, het is ook op een bepaalde manier grimmig.

Zelf noemen de multiperformers het optreden ‘apocalyptische variété’ en dat is een juiste benaming. In alle uitbundigheid en energieke kracht is de ondertoon van Club Club Gewalt ook rauw, als een soort theatrale garagerock. De frontale stijl van optreden heeft een groot effect en de brutaliteit werkt aanstekelijk. De overvolle zaal van het Fringe Theater en de intieme setting geven aan het optreden het effect dat er iets bijzonders gaande is, dat je ‘erbij moet zijn’. Het was geweldig om te midden van het aandachtige publiek te zitten en op armlengte het podium met acht minstrelen van de nacht aan het werk te zien in wervelende dialogen, playback en een bijzondere Beyoncé-imitatie. Vooral dit laatste heeft een poëtische gelaagdheid. Terecht is van deze act geen echte, natuurgetrouwe nabootsing gemaakt maar wel een stijlvolle hommage aan Beyoncé.

Club Gewalt scoorde eerder met het prachtige Carnavalskinderen vorig jaar in de Leidsebosjes en bewijst met deze zelfhommage zijn plaats in het theater. Het idee van Carnavalskinderen was en is nog steeds geniaal: muziektheater over kinderen verwekt tijdens een carnavalsnacht. De groep is in 2013 ontstaan uit de eindexamenklas van de opleiding muziektheater aan het Rotterdams Conservatorium. Dat verklaart de band die de leden hebben met het Ro Theater. De zangstemmen van de performers geven de elektronische, gedreven muziek power. Het is supermodern allemaal. Het Nederlandse theaterlandschap is rijk, en daarom is het des te verrassender dat Club Gewalt zijn eigen plaats heeft verworven met extreem zintuigelijke toneel. Muziek, performance, rauw en verstild-intiem: het gaat allemaal perfect samen.

Foto: Netty van Hoorn