Het is dat een glittergordijn de achterkant van het podium markeert, met in neonletters heel groot Peepshow erboven, want voor de rest refereert er in de nieuwe show van Circa helemaal niets aan dat duistere uithoekje van de mannelijke lust. Er is welgeteld één scène met een hoog ooh-la-la-gehalte, maar de striptease daarin is eerder een knipoog naar een burleske show dan een objectivering van het vrouwenlichaam.

Niet dat Circa’s Peepshow niet sexy is, dat is de nieuwe productie van regisseur Yaron Lifschitz wel degelijk, maar er is gelukkig een volstrekte gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen. Ze dragen allemaal dezelfde glimmende hotpants en tonen in gelijke mate hun ontblote, gespierde lichamen. Kijken en bekeken worden, daarover gaat de voorstelling veeleer. Daar wordt voortdurend mee gespeeld. En wel twee kanten op: de toeschouwer is de kijker, vanzelfsprekend, maar net zo goed degene die bekeken wordt. En zelfs tot deelnemen wordt uitgenodigd.

De show opent veelzeggend met een cover van Velvet Undergrounds I´ll be your mirror. ‘Reflect what you are, in case you don´t know’. Dat kan dan toch alleen maar betrekking hebben op het voyeuristische aspect van de voorstelling want weinig toeschouwers zullen zich herkennen in de adembenemende toeren die er worden uitgehaald. Nog voor het nummer is afgelopen is er al een menselijke toren gebouwd die reikt tot aan de nok van de grote zaal van het Groningse Grand Theatre.

Met Peepshow voegt het Australische Circa een nieuw indrukwekkend hoofdstuk toe aan hun toch al zo rijke oeuvre. Waar Lifschitz in Humans alle mogelijkheden van het menselijk lichaam leek te willen onderzoeken, daar exploreert hij met Peepshow de uithoeken van de menselijke geest. Met gebruikmaking van alle hem ten dienste staande middelen.

In de eerste plaats is dat natuurlijk die groep fenomenale acrobaten. Niet voor niets worden de Circa-leden ‘de rocksterren van de circuswereld’ genoemd. Ze smijten elkaar door de lucht alsof ze ledenpoppen zijn of ze vallen keihard op de houten vloer zonder een krimp te geven. Ze bouwen constructies van lichamen die niet alleen blijk geven van een zeldzame kracht en spierbeheersing maar tegelijkertijd ook wonderschone beelden genereren.

Circa is de pure acrobatiek al lang voorbij. Alle grenzen tussen dans, theater, burlesque, mime en circus worden opgeheven. Niet voor niets komt Sweet dreams (are made of this) van The Eurythmics tweemaal voorbij. Eerst in een uitbundige versie met veel blazers, in het tweede deel langzaam en duister. Voor onze ogen ontvouwt zich een droomwereld, in eerste instantie vooral komisch en absurd, later vooral luguber, met horror-achtige trekjes.

Circa’s Peepshow is een krankzinnige cocktail van droomsequenties, vol hectische associaties, die je niet in een spiegel laat kijken maar je er dwars doorheen trekt. Naar een wereld waarvan je niet wist dat ie bestond. Een wonderland.

Foto: Kurt Petersen