‘Wij zijn Grieken en Grieken willen wraak’: met deze woorden raakt actrice Frédérique Sluyterman van Loo als Maria Callas de kern van een interessante, muzikale theatervoorstelling. In het liefdesverhaal vol wraak of ook gezegd in het wraakverhaal vol liefde Callas Onassis Kennedy, een muzikale vete ontmoeten de Griekse scheepsmagnaat Aristoteles Onassis en de beide diva’s van de vorige eeuw elkaar, operazangeres Maria Callas en first lady Jacqueline Kennedy.

Hoewel Onassis geen operaliefhebber is en bij opera denkt aan Italiaanse koks die elkaar risottorecepten toeroepen, was zijn verliefdheid op zangeres Callas verpletterend. Maar van korte duur. Na negen jaar verruilde hij haar tegen Jackie Kennedy, de weduwe van de in 1963 vermoorde Amerikaanse president John F. Kennedy. Callas was evenzeer intens verdrietig als diep gegriefd.

Regisseur en tekstschrijver Daniël Cohen weet op vaardige wijze muziek, liefdesverhalen en intrigerende hoofdpersonages bij elkaar te voegen, op de grens van fictie. Eerder waren hij en de cast verantwoordelijk voor het aanstekelijke In bed met Dietrich en Piaf. De nieuwe voorstelling door De Nel Theaterproducties kent twee delen. Eerst is het 1969 en is plaats van handeling een woestijn in Turkije, waar Callas met filmregisseur Pier Paolo Pasolini opnamen maakt voor Medea, de ultieme wraakfilm over de tovenares uit Kolchis die uit jaloezie haar kinderen vermoordt. Het tweede deel speelt zich af op het luxejacht ‘Christina’ van Onassis. Hier vindt de gefantaseerde ontmoeting plaats tussen Jackie en Maria.

De cast van slechts drie spelers geeft een enerverende voorstelling, vol vivace en levendigheid. Pianist, arrangeur en acteur Ger Otte speelt moeiteloos de uiteenlopende muziekstukken, van eigen composities via Mozart, Puccini, Bellini en Rufus Wainwright. Ook vertolkt hij Pasolini en Onassis uiterst vaardig; vooral Onassis in het tweede doel zet hij perfect neer met donkere zonnebril op en bijtende onverschilligheid, die alleen een puissant rijke man zich kan veroorloven.

Irene Kuiper geeft als Jackie en de moeder van Pasolini met scherpe kwinkslagen, kleine, rake gebaren en plezierige muzikaliteit reliëf aan haar spel. Op vernuftige wijze weet ze de tragiek van Pasolini’s moeder (haar zoon werd op het strand van Ostia in 1975 gruwelijk vermoord) én de eenzaamheid van presidentsweduwe Jackie met elkaar te verbinden.

Het eenvoudige decor, dat eerst de leegte van de woestijn laat zien en daarna de Zwarte Zee vanaf Onassis’ jacht, is suggestief. De spelers krijgen muzikale begeleiding van Marieke van der Heyden op cello en glasharmonica. De kostumering, door Joris van Veldhoven, weet de juiste historische stijl te treffen. Vooral de Medea-jurk van Callas, met reusachtig parelsnoer, en de Chanel-pakjes van Jackie zijn perfect gekozen. Er zit nog een mooie vondst aan het slot van de voorstelling, waarin componist Leonard Bernstein nog een sleutelrol vervult. Wil Maria Callas misschien nog één keer zingen?

Tot slot is Frédérique Sluyterman van Loo een geweldige Callas. Zo zal ze geweest zijn: eenzaam en superieur tegelijkertijd, diep verdrietig. Haar wraak is zelfs zoet. Ook fijn gedaan is het heden waarin Callas Onassis Kennedy zich afspeelt: instagram en mobiele telefoons spelen een cruciale rol. Stel dat die in de jaren zestig en zeventig bestonden, wat dan? Intrigerende vragen.

Foto: Willem Sluyterman van Loo