André Manuel jaagt zijn publiek al twintig jaar op de allerhoogste kasten. De Twentse cabaretier kan terugkijken op een imposante carrière waarin hij fatsoensrakkers, volgers van goden, goeroes en populisten, tere zieltjes en liefhebbers van het onschuldige amusement zijn zalen uit beledigde. Met als gevolg – en da’s echt jammer wat amusementswaarde betreft – dat er nog maar sporadisch iemand opstaat en vertrekt.

De voorstellingen van Manuel zijn preken voor eigen parochie geworden. Maar daarom niet minder relevant in het hedendaagse cabaretlandschap. Ook in Bonzaai!!! geeft de sadistische tandarts uit het oosten weer een onverdoofde wortelkanaalbehandeling, die de ontsteking alleen maar verergert. De donkere uithoeken van het menselijk brein worden verkend. Welk onderdeeltje hoeft maar een béétje scheef of los te zitten om het ergste in een mens te laten bovenkomen? Welke kronkel heeft de moordenaar Anders Breivik in zijn kop als hij blanke sociaaldemocratische kinderen executeert om de islamisering van Noorwegen te stoppen? Manuel zou Manuel niet zijn als hij niet wat handige tips paraat heeft voor een heel wat effectievere manier om een land moslimvrij te maken als dat gewenst zou zijn.

Het brein kan ook met eenvoudige middelen worden gemanipuleerd. Want je kunt niet meer neutraal kijken naar een bus scheerschuim als de cabaretier heeft beweerd dat Diederik Samsom geen haar meer op zijn zak heeft omdat hij die elke week scheert. ‘Een echte sociaaldemocraat heeft haar op de ballen,’ sneert hij, ‘en dat was de juiste titel voor een regeerakkoord geweest in plaats van Bruggen bouwen.’

‘Naargeestig’ is het woord dat het beste past bij dit anderhalve uur Bonzaai!!!, een titel ontleend aan de Japanse strijdkreet ‘Banzai!’, waarmee een laatste wanhopige zelfmoordaanval op de vijand wordt begeleid. Naargeestig, maar wel met veel momenten waarop je het lachen niet kan laten, ook al zou je het eigenlijk moeten vergaan.

Een man met een elektrische gitaar en een versterker op een stoel. Eén spot er op, klaar. Hij komt niet van die stoel. Hij praat en zingt. En gelukkig heeft de muziek weer een grote rol in Bonzaai!!!, want hij is een kundig muzikant en zijn liedteksten druipen van sarcasme.

Tijdens de première gebruikte Manuel een iPad om heel veel van af te lezen. Handig, die moderne middelen zodat je, zoals Wim Kan, geen papieren meer nodig hebt om alles te onthouden. Maar als je in première gaat zou je de teksten toch uit je hoofd moeten kennen. Nu zaten we vaak te kijken naar iemand die in zichzelf gekeerd leek te zijn en wiens grappen aan kracht verloren omdat hij steeds met dat apparaat in de weer was.

(foto: Henk Treur)