‘Zondagmiddag Buitenveldert’ kennen we allemaal. En ‘Voor haar’ ook. De laatste is misschien wel een van de mooiste, meest romantische Nederlandse theaterliedjes ooit gemaakt. Het zijn de twee titels waarmee Frans Halsema zich als zanger en tekstschrijver onsterfelijk heeft gemaakt bij een groot publiek. Vierenveertig jaar werd hij slechts, maar de rijkdom die hij achterliet gaat veel verder dan deze twee klassiekers.

Frans Halsema, man met een uit duizenden herkenbare fluwelen stem, is alweer bijna dertig jaar niet meer onder ons. En daarom kan Marijn Brouwers, kleinkunstenaar en zanger, niet genoeg geprezen worden dat hij hem weer in de schijnwerpers zet in Beste meneer Halsema. Een prachtig muzikaal eerbetoon, met aan de piano Marc Peter van Dijk, waarin Brouwers de dode zanger vertelt wat Halsema voor hem betekent, hoe graag hij hem had willen ontmoeten en bevriend met hem had willen zijn. Hij zet verhalen uit zijn eigen leven kracht bij met de liedjes van Halsema. Mooi gevonden en even mooi uitgevoerd.

Brouwers, 37 jaar, afgestudeerd aan de Amsterdamse Kleinkunst Academie en aan de opleiding Master of Music van het conservatorium Tilburg, schudt ons weer even wakker met dit intieme, warme  en soms ontroerende programma van een uur. Want die twee klassiekers zijn bij lange na niet de enige juwelen in Halsema’s repertoire. Even schitterend zijn ‘Ik mis’, ‘Van Eeghenstraat’, ‘Kees’, ‘De Sneeuwman’, ‘Ik-Jij’, ‘Doodgaan’ of ‘Ik ben nou nog springlevend’.

Liedjes met een verhaal, stuk voor stuk. Halsema was er een meester in, dat blijkt weer eens in deze voorstelling van Brouwers. Miniatuurtjes uit het leven zijn het, waarbij je de ogen niet eens hoeft te sluiten om de beelden toch te laten verschijnen. Hoe vaak je  ‘Zondagmiddag Buitenveldert’ ook hoort, altijd zie je het verliefde stelletje lopen, door die troosteloze woonwijk onder de aanvliegroutes van Schiphol. Je raakt vertederd, je glimlacht en je gruwelt van het beeld van eenvormigheid, wind en regen.

Die verbeeldingskracht zit in bijna alle liedjes die Brouwers heeft uitgekozen voor dit programma en ook op CD heeft gezet. Het verhaal waarin hij de liedjes heeft ingebed, is persoonlijk en soms grappig, maar boeit altijd. Soms is de verhouding tussen tekst en het daaropvolgende lied schimmig, maar het is een kniesooropmerking bij een gaaf kleinkunstprogramma waarin Frans Halsema springlevend wordt gezongen, met passie en een stem die er mag wezen.