Het grauwe decor van Ballroom doet denken aan de architecturale, sombere wereld van betonnen viaducten. Autogeluiden klinken en de vloer ligt bezaaid met witte ballen van jongleerformaat. Een jongeman in trainingspak pikt ze op met een stofzuiger en verzamelt ze, een voor een, in een emmertje. Bij Post uit Hessdalen kan met een beetje fantasie zelfs de saaiste taak interessant worden.

Post uit Hessdalen is een Belgisch gezelschap van jongleur Stijn Grupping en regisseur Ine van Balen. In hun voorstellingen onderzoeken ze de meer metafysische thematieken zoals tijd en zingeving. In 2017 verlengden ze al eens een vrachtwagen voor de voorstelling Pakman, nu schuiven ze de vrachtwagencontainer in de breedte uit, zodat er een kleine zwarte doos ontstaat met ruimte voor publiek en het grijzige podiumbeeld.

Grupping kan behoorlijk stoïcijns voor zich uit kijken. Verveeld herhaalt hij het oppakken van de balletjes, terwijl het jonge Rotterdamse circusfestivalpubliek ongeconcentreerd blijft kwebbelen. Soms doet hij een van zijn earpods uit en horen we de dansmuziek waar hij naar luistert. Dan blijkt één koppig balletje immuun voor zijn stofzuiger en valt het publiek stil.

Dat is het startsein voor een paar kleine wonderen in de betonnen ruimte. Ogenschijnlijk nonchalant stuitert de verveelde jongeman de balletjes een grijze bak in. Ze verliezen nauwelijks snelheid – ze veren even vlug weer op als ze zijn neergekomen. Als een soort Lucky Luke kan Grupping de routes voorspellen die zo’n balletje gaat afleggen. Hij stuitert ze tussen de onvoorspelbare schuine wanden, het tafelblad of een rechte muur, helemaal tot het eindpunt: de grijze bak. De ene keer schieten ze in een paar efficiënte rechte lijnen de bak in, de andere keer springen ze met een sierlijke boog naar hun plek.

In regie van Ine van Balen is dit indrukwekkende spel slechts het begin. Opeens vallen er balletjes uit het plafond, die hun eigen routes beginnen te bepalen. Ze kunnen aan muren blijven plakken of midden in de lucht stil blijven hangen. Grupping ontpopt zich tot een soort magische ballenfluisteraar, die uiteindelijk helemaal geen muren meer nodig heeft om ze in zijn handen terug te laten keren.

In Ballroom worden herhalende bewegingen steeds minder saai en steeds meer een prestatie. Hoe lang achter elkaar kun je dezelfde beweging maken met hetzelfde resultaat? Wanneer je betoverende concentratie wordt doorbroken door een vallende bal, een mislukte stuit, verlang je misschien een voortzetting van die vorige beweging. Maar als je ziet hoeveel interessante dingen je allemaal kunt doen met zo’n balletje, moet je toegeven dat alleen dankzij zo’n mislukking ruimte komt voor iets nieuws.

Foto: PUH & Brecht Van Maele