In Als varkens konden vliegen reflecteert theatermaker en zangeres Maya Link in een collagevoorstelling van drie kwartier op het gebrek aan contact in het afgelopen coronajaar. 

De mooiste scènes zijn de choreografieën met een racedrone, die gedurende deze montagevoorstelling een aantal keer het toneelbeeld binnen komt vliegen. De drone berispt haar aanvankelijk op het overtreden van de coronaregels, maar via een speels duet weet ze haar mechanische vijand uiteindelijk te temmen.

Los van de prettig-absurde invalshoek en de haast dystopische esthetiek van deze dans tussen mens en robot, wordt in deze sequentie de thematiek van isolement en hunkering niet al te letterlijk opgelepeld. Daardoor word je als toeschouwer geactiveerd, ga je zelf betekenis aan de scène toekennen.

Daaromheen krijgt de toeschouwer een rijgdraad aan korte, illustratieve scènes voorgeschoteld, die nauwelijks spannend licht werpen op onze (door corona verstoorde) omgang met afstand en nabijheid. Dat varieert van poëtische tekstflarden (over een ‘onzichtbare sluipschutter’ die ’trekt aan touwtjes in mijn angsten’), eenduidige scènetjes waarin ze met haar ouders een strandwandeling maakt, knullige slapstick met Benjamin Boom als tegenspeler (als Jumbo-medewerker aan huis, ober, pakketbezorger) en een paar mooie liedjes. Link wordt begeleid door vier muzikanten-in-quarantaine (Benjamin de Boer, Pelle de Leeuw, Mees Siderius en Harold Koopman), die in beschermende pakken en achter gezichtsschermen de voorstelling van een speels geluidsdecor voorzien.

Het levert ontegenzeggelijk een aantal grappige momenten op, maar je zou willen dat Link en regisseur Marianne Seine de absurditeit meer omarmd hadden. Door scènes consequent te snel af te kappen, blijft de voorstelling op veilig spelen. De scènes zijn daardoor per saldo variaties op elkaar: hunkerende vrouw zoekt tevergeefs contact. Of dat nu bij haar ouders, een onbekende stem of de DHL-pakketbezorger is, maakt haar allang niet meer uit. De voorstelling gaat daardoor al snel een beetje kabbelen.

De veelzijdigheid waarmee ze haar onderwerp aanvliegt, verbloemt niet dat het inhoudelijk wel erg magertjes is. Maya Link had duidelijk heel veel ideeën, maar een minder uitgesproken idee over welke voorstelling ze wilde maken.

Foto: Keith Montgomery