In Alles leuk en aardig zien we twee buren die steeds meer in elkaars vaarwater komen: wanneer is plagen niet meer aardig? Theatermaker Malou van Sluis liet zich voor haar concept inspireren door het prentenboek Driehoek van Mac Barnett en Jon Klassen.

Het toneelbeeld (een ontwerp van Udo Thijssen) is eenvoudig maar sterk: links een geel driehoekig huisje, rechts een paars rechthoekig huisje. Het gele huisje wordt bewoond door Van Sluis, het paarse huisje door muzikant en speler Yung-Tuan Ku. Ku’s huisje en deel van het podium zijn aangevuld met muziekinstrumenten. Verschillende kleine trommels, een xylofoon en allerhande gebruiksvoorwerpen waar geluidseffecten uit voortkomen. Wanneer Van Sluis’ personage besluit om voorwerpen van haar buurvrouw af te pakken, loopt de situatie steeds meer uit de hand.

Hier hebben de makers een leuk thema te pakken voor de jonge doelgroep. Wanneer is iets vriendschappelijk plagen, en waar steek je een grens over? Van Sluis en Ku nemen hun jonge publiek probleemloos mee in de subtiele escalatie van hun vriendschap.

Tekst is nauwelijks aanwezig, en dat is ook niet nodig. In lichaamstaal, handelingen en geluid wordt ons alles verteld. Het acteerspel is fijn groots en nadrukkelijk, en de spelers letten op dat elke nieuwe handeling wordt opgepikt door de kinderen.  Nergens verandert het plagen in een ruzie of pesterijen. De focus ligt meer op waar een grens ligt en wanneer die overschreden wordt, dan dat er een moralistisch vingertje bij komt kijken.

Het is knap dat van Van Sluis’ personage geen pestkop of vijand wordt gemaakt: we zien waarom zij interesse heeft in de spullen van haar buurvrouw en begrijpen tot op zekere hoogte ook heel goed waarom ze die hebben wil. In eerste instantie moedigen we haar bijna aan, of hebben we ten minste samen met haar lol in het stiekem wegpakken van de trommels en de stokjes. Maar hoe fanatieker Ku haar spullen probeert te behouden, hoe meer ons hart ook naar haar uitgaat.

In het begin moet de voorstelling even opstarten: er is een routine van een opkomende zon, tandenpoetsen, boekje lezen. De herhaling is een fijne manier om de kinderen in het ritme van de voorstelling te krijgen, maar het geheel gaat pas echt lekker swingen wanneer Van Sluis haar interesse naar Ku’s instrumenten niet meer kan bedwingen en steeds meer spullen naar haar zijde verplaatst.

De veelheid aan instrumenten en voorwerpen maakt het extra leuk. Meer en meer manieren om muziek en geluiden te maken komen naar voren, totdat het gele huisje helemaal volhangt en Ku op haar benen slaat en in haar handen klapt om het ritme van het catchy terugkerende deuntje zonder instrumenten maar vol te houden. Ook de niet-muzikale voorwerpen doen glimlachen: het plagen gebeurt onder andere ook met partypoppers (die de kinderen na afloop van de voorstelling in een goodie bag met instructies mee naar huis krijgen).

Alles komt samen in het einde: ze delen de muziekinstrumenten en voeren de melodie nu samen uit. De huisjes worden in elkaar geschoven en vormen nu één huis. Alles bij elkaar is Alles leuk en aardig een ontzettend lieve voorstelling. De heldere thema’s en meerdere boodschappen worden duidelijk en goed overgebracht: weet wanneer je moet ophouden met plagen, pak niet andermans spullen af, en het is leuker als je samen deelt en samen speelt.

Foto: Moon Saris