Anderhalve week geleden waarschuwde Micha Wertheim tijdens de première van zijn nieuwe voorstelling Micha Wertheim voor je weet: hoed je voor gelukkige cabaretiers, hun mildheid is funest voor hun scherpte. Wie Claudia de Breij’s nieuwe voorstelling Alleen ziet – het persbericht spreekt liever van ‘work in progress’ – is geneigd Wertheim gelijk te geven. De Breij is gelukkig, en dat wringt.

Voor dat geluk moest ze eerst door een dal en door het stof (de scheiding van haar vrouw, een burn-out, een afgezegde tournee met als gevolg: boze theaterprogrammeurs, teleurgesteld publiek, ongelukkige bandleden), maar nu lacht het leven haar weer toe. Ze heeft een nieuwe liefde, een prachtig kind en juist toen ze dacht nooit meer iets te zullen maken, dansten er weer liedjes door haar hoofd. Die liedjes zingt ze tijdens haar nieuwe voorstelling, exclusief te zien in het DeLaMar Theater, begeleid door drie rockende ‘multi-instrumentalisten’ – ieder voor zich misschien wel de beste van Nederland, aldus De Breij.

Het geluk golft je tegemoet als ze met haar heldere zangstem de vele facetten van de liefde bezingt. Dat doet ze in melodieuze, gevoelige liedjes, waarin soms rake zinnen voorbijkomen, maar die zo achter elkaar gespeeld – de liedjes domineren de conferences – toch wat kwezelig aandoen. Tolstoi wist het lang geleden al: alle gelukkige gezinnen lijken op elkaar, elk ongelukkig gezin is ongelukkig op zijn eigen wijze. Dat De Breij haar kind het mooiste vindt in een kleuterklas vol amoebes maakt haar geslaagd als moeder, maar niet per se als cabaretier. En die beschrijving van uitgebluste artiesten die elkaar vinden in een wellness center waar de burn-out er binnen een week wordt uitgestampt, die verrast ook niet erg.

De Breij is een innemende theaterpersoonlijkheid, een die de zaal gemakkelijk naar haar hand zet, maar het zou spannender zijn als ze daar wat schurender materiaal voor inzette. Zoals onverhoeds gebeurt in de tweede helft, als ze in een krachtig nummer de deplorabele staat van Nederland schetst. Een verfrissend moment tijdens een verder zoetgevooisde avond.

Waarschijnlijk moeten we gewoon wachten op De Breij’s volgende programma. Kenmerk van nieuwe liefdes is dat hun nieuw-status beperkt houdbaar is. Zodra de eerste deukjes zich voordoen, begeeft het liefdeslied zich richting blues. Eerst leven, dan schrijven, zei De Breij toen ze haar vrijwel uitverkochte tournee anderhalf jaar geleden afzegde. Laat ze na deze maand DeLaMar weer lekker een poosje gaan leven. Met de deukjes komt vast ook haar scherpte terug.

Foto: Corbino