Tien jaar geleden begonnen de theaterproducenten van Disney met de ontwikkeling van een podiumversie van de animatiefilm Aladdin. Met regisseur Casey Nicolaw van onder andere The Book of Mormon en Spamalot aan de leiding werd het resultaat in 2014 enthousiast verwelkomd op Broadway. Na Duitsland en Engeland, mag nu ook Nederland genieten van magische trucs van Geest en de heldendaden van jonge schooier Aladdin.

Het script van Chad Beguelin is gebaseerd op de oorspronkelijke schetsen voor de film uit 1992, waardoor het mooie, ooit geschrapte, liedje ‘Trots op je zoon’ eindelijk te horen is. Aladdin is kort geleden zijn moeder verloren en probeert haar nagedachtenis alsnog eer aan te doen. Met drie komische sidekicks, die hij nog niet zo lang geleden heeft leren oplichten en stelen, zoekt hij zijn weg terug naar het rechte pad.

Overtuigend in het zingen, dansen én als shirtloze hartenbreker duikt Jonathan Vroege als zenuwachtig lachende Aladdin weg voor messen, zwaarden en zwijmelende vrouwen en verovert ondertussen het hart van de ambitieuze Jasmine (Keoma Aidhen). Jafar (Roberto de Groot) smeedt in de terzijdes zijn snode plannen, waarin de schorre Darren van der Lek als Iago zijn goed gevoel voor komische timing kan laten zien. Al voelt het maniakaal gelach – hoe overtuigend ook – wel wat uitgemolken op den duur.

Regisseur Casey Nicolaw maakte van Aladdin een eigentijdse musical, waarin Geest zorgt voor de voor Nicolaw kenmerkende knipogen, wanddoorbrekingen en ironische kritiek op het oppervlakkige blije spektakel. Ondertussen druipt de liefde voor theatermagie er aan alle kanten af: Geests toverkunsten zorgen voor de ene ‘oo’ na de andere ‘aah’, elke scène voorzien van meer glitters dan de vorige. Met als magisch hoogtepunt de uitvoering van ‘Vriend als ik’.

Stanley Burleson geeft Geest met onuitputtelijk uithoudingsvermogen een constante hyperactieve blije energie mee. Moeiteloos schakelt hij in ‘Vriend als ik’ tussen ballroomdanser, spelshowhost, zwoele leadzanger en goochelaar. Verder en verder voert hij het tempo op, zonder ook maar één moment adempauze. Alles met de griezelig overdreven glimlach van een ensembledanser en zijn diepe zuivere stem, die nooit buiten adem lijkt te raken.

Met veel gespeelde sterallures maakt hij van elke opkomst een spektakel. Vertaaldebutant Erik van Muiswinkel gaf hem bovendien beschikking over een gezellig arsenaal aan referenties naar Nederlandse televisieshows en andere popcultuur. Voor de goede luisteraar is het leuk de vondsten van Van Muiswinkel uit de tekst te plukken, zoals het rijmen van ‘mazzelpik’ op ‘vriend als ik’ en referenties naar Shaffy’s ‘Sammy’ uit de mond van Jafar. En hoorde ik nou goed dat de sfeer voor de vrienden die het paleis bestormen ‘erectisch’ is? Of was het toch elektrisch?

Voor wie romantisch wil wegdromen is er natuurlijk de reis op het vliegend tapijt in de adembenemende sterrennacht, maar meer dan in de film gaat het in Aladdin de musical over de vrienden en hun bromance. En met een vriend als Aladdin, krijgt iedereen uiteindelijk wat hij (of zij) wil. Behalve de slechteriken natuurlijk.

Foto: Deen van Meer