Actrice en theatermaker Scarlet Tummers bewerkt de Iraanse film A Separation, trouw aan het gegeven film en geheel in de stijl van tg STAN. Met veel spelplezier en terzijdes worden vooroordelen blootgelegd tussen culturen en klassen; zowel binnen het verhaal als binnen de realiteit van het spelersensemble. De oudere kern van tg STAN coacht, Mokhallad Rasem steelt virtuoos de show.

De Iraanse film A Separation van Asghar Farhadi dateert uit 2011 en won internationaal flink wat prijzen. Tummers start haar reconstructie met hetzelfde beeld als de film, in een rechtbank. Een man (Nadar) en een vrouw (Simin) willen scheiden. Zij wil naar het Westen, hij wil in Iran blijven om voor zijn zieke vader te zorgen. Wie van hen het kind krijgt toegewezen, ze komen er niet uit. En omdat er geen gegronde redenen zijn voor een scheiding stuurt de rechter het paar naar huis.

Tummers verwerkt het filmperspectief in haar bewerking. De locatie, de voering van de camera; de eerste scènes worden uitvoerig ingeleid alvorens ze worden uitgespeeld. Zo worden we meegenomen in het verhaal, dat door het hele spelerscollectief wordt gedragen. Dat collectief is zeer internationaal, roots van spelers liggen in Iran, Irak, Kazachstan, Duitsland en Nederland. Veel culturele clichés en gevoeligheden tussen die culturen krijgen een plek in de gelaagde ‘montage’. Geraffineerd en met humor worden ze uitgespeeld parallel aan het verhaal, dat al snel een nieuwe wending krijgt als Nadar een oppas zoekt voor zijn aftakelende vader.

Rondom de oppas ontspint zich een nieuwe laag in het drama en daarmee duiken we dieper in de complexiteit van de Iraanse cultuur. Of dat het allemaal uitgespeeld mag worden door acteurs met een ‘vrij’ leven en dubbele paspoorten is een vraag die terloops voorbij komt. Intussen heeft Mokhallad Rasem (Nadar) de trucs van Damiaan de Schrijver goed afgekeken en ontstaat er een ware battle met de echtgenoot van de oppas. In een mengeling van Nederlands en Duits biedt Gustav Koenigs tegenwicht met een bom grotesk spel.

Het zijn de vrouwen (Scarlet Tummers en Evgenia Brendes) die het hoofd koel houden en de situatie redden. Onder het mom ‘wie is de wijste’ speelt Sachli Gholamalizad zowel de rechter als de twee kinderrollen. Al wordt het stuk hier en daar wat langdradig en is de timing minder scherp door het breed opgezette speelvlak (coronaproof), deze slim gemonteerde theaterversie van A Seperation stelt speels heel veel gevoelige vragen.

Foto: Karl Anton Koenigs