‘Wat blijft er over van een mensenkind als hij sterft? Niets dan zijn woord, en de rest waait mee met de wind.’ Dat woord – het verhaal – staat centraal bij DIEHELEDING, het jonge theater-hiphopcollectief dat nu voor Theaterfestival Boulevard anderhalf uur aan Arabische verhalen tot korte, theatrale hiphoptracks heeft hertaald.

DIEHELEDING is een jong performancecollectief, bestaande uit Steven Ivo, Merel Pauw, Nick Livramento Silva, Annebel Overbeeke, Dalorim Wartes en regisseur Jip Vuik. De festivalvoorstelling 1001 is een aaneenschakeling van steeds weer andere korte verhalen, gebracht in een jasje van spoken word en rap, op opzwepende, sensuele of sluimerende beats met Arabische invloeden. De makers putten voor elke half uur durende voorstelling uit anderhalf uur aan verzameld materiaal, elke voorstelling is dus anders. Elk verhaal eindigt met een de aankondiging van een nieuw verhaal, zoals ook prinses Scheherazade zichzelf voortdurend met de belofte van een nieuw verhaal in leven wist te houden.

Met zichtbaar plezier levert DIEHELEDING een strakke, gevarieerde set aan bekende en minder bekende vertellingen uit de Arabische verhalenverzameling af. Sommige tracks zijn ultrakort en draaien volledig om de vernuftige taal – zoals de razendsnelle rap-adaptatie van het verhaal van Sinbad, foutloos uitgevoerd door Dalorim Wartes, of het verhaal van de slangenbezweerder, dat nauwelijks uit meer dan een moraal bestaat.

Bij andere nummers is er wat meer inhoudelijke exploratie: bijvoorbeeld in het verhaal van prins Kamar en Boedoer, de twee geliefden die beiden worstelen met seks en sekse – bij vlagen mooi kwetsbaar gebracht door Steven Ivo en Merel Pauw. Die kwetsbaarheid – zeker in combinatie met de stoere, eigentijdse taal en de trefzekere voordracht – is een grote kracht van deze makers, daar had ik nog wel meer van willen zien.

De informatiedichtheid is nu hoog. Bij deze dertigminutenvariant, in de context van tentjestheater op het festivalhart van Boulevard, is de voortdurend hoge energie en het gebrek aan rust geen bezwaar, maar voor een langere boog en met een hogere kijkconcentratie zal meer rust deze voorstelling ook naar een hoger niveau tillen. Het collectief is van plan om dit concept uit te bouwen tot langere voorstelling voor middelbare scholen: de combinatie van de stoere en kwetsbare benadering van de thema’s zal bij die doelgroep zeker aanslaan.

DIEHELEDING speelt de voorstelling in een knus decor van diepblauwe satijnen doeken, dat met inventieve houtje-touwtje speelsheid wordt ingezet om de verhalen kracht en sfeer bij te zetten. Bij het verhaal van de visser en de djinn heeft dat een haast magisch effect, als alles ineens lijkt te tollen en te draaien. 1001 is een ode aan het vertellen van verhalen. Door oude verhalen op een nieuwe manier te vertellen houden ze de orale traditie in leven. Bovendien geven ze met hun inmiddels derde voorstelling een mooi visitekaartje af: dit is een eigentijds en eigenzinnig collectief, dat we zeker in de gaten moeten houden.