Voordat de voorstelling begint, is het publiek al een tikje ongemakkelijk. Bij het aanmelden voor de voorstelling kreeg ik direct de vraag wat mijn seksuele geaardheid was. Het antwoord kreeg ik op mijn hand gestempeld. In glimmend zwarte inkt prijkt er nu ‘biseksueel’ op mijn linkerhand, te klein om van een afstandje te lezen, maar toch erg aanwezig. Nog nooit kreeg ik zo letterlijk een label opgeplakt. Eenmaal aangekomen bij de zeecontainer waarin de voorstelling speelt, werden we ook nog eens in daadwerkelijke hokjes geplaatst. De minderheden mogen als eerste naar binnen.

Bij binnenkomst is de container gevuld met witte rook, je kunt niets zien. Langzaam trekt de rook weg en doemt het centrum van Amsterdam op aan de andere kant van het IJ. Wij zijn daar ver vandaan in onze eigen wereld. De stempels op onze handen vervagen steeds meer. Waar eerst heel duidelijk onderscheid werd gemaakt, lijken die grenzen binnen de container niet te bestaan. Luit Bakker speelt man, vrouw, alles door elkaar en flirt met iedereen.

Ze speelt drie personages. De eerste is een versiergoeroe à la Julien Blanc, met strakke bakkebaarden. Naar eigen zeggen ooit een verlegen man met acné en hangende schouders, nu iemand die geen ‘nee’ accepteert. De tweede is een hoogblond yoga-type met een Amerikaans accent. Zij is de vrouwelijkheid, ze vindt mannen maar ingewikkeld. Liever besteedt ze aandacht aan self-love voor je lichaam, hoofd en ziel. Als derde speelt Bakker een lesbienne op jacht naar meisjes van alle geaardheden. Ze zit tussen man en vrouw in en noemt zichzelf een lipstick lesbian, maar gedraagt zich niet veel anders dan de machoman van de versiercursus. Door zoveel mogelijk vrouwen te versieren, probeert ze met weinig geloofwaardigheid Freud ongelijk te bewijzen, te laten zijn dat ze niet lijdt aan penisnijd. Zij staat, volgens zichzelf, boven het mannelijk geslacht.

Alle drie zijn ze op zoek naar intimiteit vanachter hun masker. Hoewel Bakker af en toe nog moeite heeft met haar tekst, speelt ze heel sterk. Ze weet constant te balanceren op het randje van ongemak, luchtigheid en diepgang. Vooral de versiergoeroe is ontzettend grappig en walgelijk tegelijk. Hij leert het publiek bijvoorbeeld dat je vrouwen eerst verdekt moet beledigen, zo zijn ze kwetsbaarder en dus makkelijker in bed te krijgen. Het is schrijnend actueel.

Bakker speelt in 06-82087445 met de fluïditeit van gender en seksualiteit. Het zijn grote thema’s, persoonlijk en ongemakkelijk, maar ook fascinerend en mooi. Bakker verleidt je om de ongemakkelijkheid toe te laten. Ga met haar mee, het is het zeker waard.

Foto: Jean van Lingen