La Reprise van Milo Rau en Ouder Kind van Raven Ruëll en Bruno Vanden Broecke zijn de enige voorstellingen voor de grote zaal in de juryselectie van het Theaterfestival van Vlaanderen. Daarnaast koos de jury voor dertien kleinschaligere voorstellingen, waaronder de uit Nederland afkomstige Don Caravaggio, People, Places & Things, Permanent Destruction – The SK Concert en Eg er vinden. De voorstellingen worden begin september in Gent hernomen.

Naast La Reprise. Histoire(s) du théâtre (I) van Milo Rau (bij NTGent en IIPM) en Ouder Kind van Raven Ruëll en Bruno Vanden Broecke (bij KVS), koos de theaterjury van het Vlaams Theaterfestival voor:

8.2 van Radouan Mriziga / fABULEUS, hetpaleis & Moussem
AREN van Benjamin Verdonck / Toneelhuis
Craquelé van Studio ORKA / hetpaleis
Don Caravaggio van Charli Chung / Frascati Producties
Eg er vinden, Ik ben de wind van tg STAN & Maatschappij Discordia
New skin van Hannah De Meyer / Toneelhuis
Paradise now (1968-2018) van Michiel Vandevelde / fABULEUS
People, Places & Things van Toneelgroep Oostpool
Permanent Destruction – The SK Concert van Naomi Velissariou/Theater Utrecht
Studio Shehrazade van Haider Al Timimi & Gorges Ocloo / Kloppend Hert / Arsenaal
The Pain Of Others van Peter Aers
True Copy van BERLIN
Underneath Which Rivers Flow van Globe Aroma & Decoratelier Jozef Wouters

Niet zomaar een ‘best of’ noemt de Vlaamse jury haar selectie in een uitgebreid juryrapport. De voorstellingen werden gekozen ‘omdat ze op een of andere manier het verschil maken. Omdat ze iets urgents te vertellen hebben, omdat ze scherpe en vernieuwende vormkeuzes maken of hun verhouding tot het publiek herdenken, omdat er een stem van een bijzonder artiest doorklinkt.’

Opvallend is dat niet alleen de meeste voorstellingen uit de selectie gemaakt zijn voor de kleine of vlakkevloer-zaal (‘De Vlaamse stadstheaters lijken wat moeite te hebben om hun lijnen helder door te zetten’), het zijn in de meeste gevallen ook producties waarbij de maker zelf zijn of haar samenwerkingspartners en productiecontext in handen heeft genomen. ‘Door huizen bedachte en gearrangeerde huwelijken blijken vaak niet tot de scherpste artistieke resultaten te leiden’, concludeert de jury.

Tegelijkertijd zag de jury de meer sociaal-artistieke praktijk in Vlaanderen uitgroeien ’tot een volwaardige praktijk, die niet alleen bouwt aan nieuwe gemeenschappen maar ook straffe voorstellingen oplevert’. Ze merkt op dat theatermakers eigen methoden en samenwerkingsmodellen ontwikkelen om met kwetsbare groepen aan de slag te gaan, om samen een verhaal te vertellen en tegelijk vraagtekens te plaatsen bij dominante machtsverhoudingen in onze maatschappij. Ook theater waarin het publiek een participant wordt, blijft volgens de jury een hoge vlucht nemen. En de grens tussen professionele en niet-professionele spelers wordt steeds vager ‘en dat levert erg interessante voorstellingen op’.

Inhoudelijk zag de jury meerdere voorstellingen vanuit een ecologisch perspectief en rondom de spanning tussen representatie en culturele identiteit. ‘Meer nog dan een seizoen eerder woedde de discussie over de dekolonisering van instellingen en repertoire in alle hevigheid.’

De jury van 2019 bestond uit Evelyne Coussens, Charlotte De Somviele, Mia Vaerman, Filip Tielens, Karel Vanhaesebrouck, Herien Wensink en Pieter T’Jonck.

Foro: La Reprise. Histoire(s) du théâtre (1) van Milo Rau, Hubert Amiel