Wat een opluchting, een openluchtfestival dat mag doorgaan! Showman’s Fair is een rondreizend festival, geïnitieerd door Parade-oprichter Terts Brinkhoff, dat eerder halthield in Weesp, Utrecht en het Australische Perth. Onder de vleugels van organisator Annemiek Klever van Stichting Dynamiek Fantastiek vormt deze editie de start van het nieuwe theaterseizoen in Alkmaar.

Culturele partners als Karavaan, Theater De Vest en Podium Victorie programmeren voorproefjes van wat binnenkort bij hen op de planken staat. Corona vroeg om aanpassingen van de festivalopzet, maar de organisatie heeft daar een goede vorm voor gevonden. Er wordt alles aan gedaan om het publiek een warm festivalgevoel te bezorgen. Bij binnenkomst van het terrein in park Alkmaarderhout word je persoonlijk begroet door een gastheer in rood fanfare-kostuum, kan je je kaartjes afhalen in een pipowagen en nog even wat drinken bij de koffietent. Even later mag je het festivalterrein op en word je ingedeeld bij een groep – kleurcode rood, geel of blauw – en krijg je een silent disco-koptelefoon op.

Energieke start
Iedere groep verzamelt op een andere plek op het terrein, waar je een klein flesje champagne krijgt aangeboden om de dag feestelijk te openen. Het festivalterrein straalt gezelligheid uit dankzij de sfeervolle tenten van Firma Traktor van Terts Brinkhoff: drie tenten met podia, drie tenten met lange tafels waaraan gegeten zal worden, een met de hand aangedreven draaimolen en centraal valt de reusachtige hoorn op in de opstelling van muziekinstrumenten voor de openingsact van Scherzo Mechanica. In de koptelefoon hoor je zomerse achtergrondmuziek en een diepe, warme radiostem heet je welkom en geeft instructies.

Zodra de drie publieksgroepen compleet zijn, verwelkomt Terts Brinkhoff als komische voorganger van Scherzo Mechanica het publiek met de paradoxale boodschap: ‘Kom dichterbij! Houd afstand!’ Daarna barst de band uit in free-jazz met piano, elektronica en toeters. Autotoeters, een scheepshoorn: anarchistische herrie die niet voor ieders gevoelige oren is weggelegd, maar wat mij betreft een energieke start geeft aan de middag.

Na de muzikale opening neemt organisator Annemiek Klever het woord en laat de noodzaak van deze Showman’s Fair voelen. Het thema is aanstormend talent, want de jonge garde kan niet wachten om zich te laten zien en horen. En het publiek smacht naar aanbod. ‘We moeten het met elkaar doen’, besluit Klever. ‘We moeten het samen doen.’ Haar woorden raken mij, ik merk dat ik de collectieve festivalbeleving heb gemist.

Zittend dansen
Door corona zijn we echter niet vrij om de festivalervaring als vanouds te beleven. Voor Showman’s Fair Alkmaar betekenen de corona-maatregelen dat de drie festivaldagen zijn ingedeeld in tijdslots: elke dag zijn er verschillende tijdsblokken met elk hun eigen formule waarin je steeds drie optredens ziet met aangepaste randbeleving. Om 12 uur kan je aanschuiven bij de Showman’s Lunch, om drie uur is er een familiemiddag met workshops, limonade en poffertjes, om zes uur is er een driegangendiner en om tien uur sluit Showman’s Late Night af met sfeerverlichting, hapjes en drankjes.

Ik bezoek de Showman’s Lunch op vrijdagmiddag. Na het openingswoord van Klever neem ik plaats in een eerste tent, waarvan de presentator me vertelt dat dit de oorspronkelijke tent was waarmee Terts Brinkhoff het Parade-avontuur dertig jaar geleden begon. Podium Victorie selecteerde artiest Eva van Manen, een revelatie: Van Manen is multi-instrumentalist en zangeres. Haar elektronische luisterliedjes en loepzuivere zang komen goed tot hun recht in de koptelefoons, het geluid klinkt dichtbij en maakt dat het publiek zich goed op de inhoud van de liedjes kan concentreren. Maar Van Manen krijgt ons ook aan het dansen, al moet dat helaas wel zittend.

Interessante anticlimax
Tijdens de lunch speelt de schizofrenie van de collectieve koptelefoonbeleving me parten. Houd ik de koptelefoon op om te genieten van de zomerse muziek die mij in festivalstemming brengt, of zet ik hem af om contact te maken met mijn medetafelgenoten tegen een stille achtergrond? Ik zoek een middenweg door de koptelefoon bij een oor op te laten en bij een oor af, maar dat haalt me toch niet helemaal uit mijn eigen bubbel. Gelukkig zorgt Levendbeeld Bombus voor afleiding met een tafelact met kazooënde bromvliegen en een hommel in latexpak.

Het programma gaat verder met kleinkunstenares Frédérique Arnold die in Held in blauw een persoonlijk verhaal vertelt over haar vader, gewezen blauwhelm in Bosnië in de jaren negentig. Met haar enthousiaste vertelstijl, lieve liedjes en slim gebruik van geluidsopnames pakt Arnold het publiek schijnbaar moeiteloos in. Maar het interessantst is misschien wel het einde: een anticlimax waarmee Arnold resoluut stopt met het pleasen van haar publiek.

Ontwapenende comédienne
In de derde tent treedt cabaretier Daniëlle Schel op, die een preview geeft van haar komende show OK. In haar liedjes is Schel ontwapenend als comédienne met humor en lef die er niet voor terugdeinst zichzelf te kakken te zetten en zo haar kwetsbaarheid te tonen. In de anekdotes die ze vertelt, waaieren de thema’s nog wat uiteen, wellicht komen die in de volledige voorstelling beter bij elkaar dan in deze preview.

Tijd om na het laatste optreden op het festivalterrein te blijven rondhangen, is er niet: alles moet alweer in gereedheid worden gebracht voor het volgende blok, de familiemiddag. Maar ook al is de festivalervaring nog niet honderd procent wat die in een vorig leven was, ik ben blij dat ik de zomerse sfeer en gezelligheid heb kunnen opsnuiven. Showman’s Fair Alkmaar is een mooi alternatief voor de afgelaste Parade.

Foto Showman’s Fair Alkmaar 2020: LaLuuz Fotografie, Luuz van der Stouwe