Johan Simons is terug als artistiek leider bij NTGent, na een onderbreking van vijf jaar als intendant bij de Münchner Kammerspiele. Op 1 juni presenteerde hij de plannen voor het nieuwe theaterseizoen en vertelde hij over de ideologie achter Theater Rotterdam, het stadstheater dat hij vanaf januari 2017 gaat leiden.

‘Theater moet schokken. Theater moet wakker schudden. Ik kom hier niet voor het geld, dat kan ik ergens anders wel verdienen. Ik kom hier omdat theater in nood is, omdat het weer deel moet gaan uitmaken van de publieke discussie’, zei Simons bij de seizoenspresentatie. De programmering van NTGent zit vol met actuele thema’s: herkomst en vluchtelingenproblematiek in Dit zijn de namen, de rol van werk in de hedendaagse samenleving in Accatone, geweld als onderdeel van de menselijke natuur in Liefde.

Europees, multicultureel en multidisciplinair zijn de komende jaren de kernwoorden. Aan het ensemble voegt Simons Risto Kübar uit Estland toe. Voorstellingen worden gesproken in meerdere talen, zoals in coproductie met het Thalia Theater uit Hamburg; het programma-magazine is al geschreven in vier talen. Met Chris Dercon van de Berlijnse Volksbühne spreekt hij over een samenwerking op de oude vluchthaven Tempelhof. Ook zoekt hij naar meer kleur in zijn ensemble en werkt hij samen met visueel kunstenaar Eric Joris (CREW), danseres Fumiyo Ikeda (Rosas) en jeugddansgezelschap Kabinet K.

Simons verbindt zich vanaf komend seizoen voor vijf jaar aan NTGent. In diezelfde periode leidt hij de Ruhrtriënnale (2015-2017) en vanaf 1 januari 2017 begint hij als artistiek directeur bij Theater Rotterdam, de samenwerking tussen het Ro Theater, de Rotterdamse Schouwburg, Productiehuis Rotterdam en Wunderbaum. Bij Theater Rotterdam gaat hij niet zelf regisseren. Hij wordt ‘een mentor die met zijn kennis en netwerk Rotterdam helpt een stadstheater te creëren’. De schouwburg, die hij de naam Theater Rotterdam wil geven, wordt het centrale middelpunt.

Simons wil jonge theatermakers opleiden voor de grote zaal, want ‘die heeft grote vernieuwing nodig’. De gezelschappen behouden hun eigen artistieke vrijheid. ‘Ik bemoei met absoluut niet met de inhoud, maar stel wel kritische vragen’, zei Simons. Concreet ziet hij voor zich dat alle makers tweewekelijks samenkomen om met elkaar in gesprek te gaan over de eigen plannen en de actualiteit.

Foto Accatone: Stephan Vanfleteren