Afra Ernst gaat vandaag niet op. Als gevolg van de coronamaatregelen is het Café Theater Festival in Zwolle geannuleerd. In plaats van recensies te publiceren, laat Theaterkrant de komende weken dagelijks een theatermaker aan het woord die deze dagen in première had moeten gaan. Afra Ernst: ‘Ik hoop dat anderen zich in mijn verhaal herkennen en zich gehoord voelen.’

5 maart 2020, Wijnbar VinVin, Utrecht. Ineens klinkt over de speakers een hartslag, die langzaam versnelt. Dan verschijnt Afra Ernst achter het raam, buiten in de regen. Ze draagt een jurk die doet denken aan een enorme vuilniszak. Langzaam loopt ze naar de ingang van het café en gaat naar binnen. Toevallige passanten blijven buiten door het raam naar haar staan kijken.

Met haar kwetsbare, ingetogen danssolo Een ode aan…  wilde ze een stem geven aan onderdrukte vrouwen. Ze baseerde de voorstelling op haar eigen ervaring met misbruik, vertelt ze naderhand. Ze hoopt vooral dat ze met haar voorstelling iets openbreekt. ‘Na een van de shows kwam er iemand naar me toe en zei: “Mij is dit ook overkomen.” Dat is waar het mij om gaat: dat anderen zich erin herkennen en gehoord voelen. Dan heb ik iets in gang gezet.’

Het maken van deze voorstelling was ook voor haar persoonlijk een belangrijk proces. ‘Twintig jaar lang heb ik mijn pijn weggestopt. Totdat ik op een gegeven moment dacht: dit werkt alleen maar tegen mij. Ik wil niet dat ik mijn trauma doorgeef aan mijn dochtertje, ik wil dat het hier stopt.’

Hoe later op de avond het werd, hoe luider de bezoekers van de wijnbar werden, merkte ze. ‘Op vrijdagavond zat er een heel luidruchtige groep te borrelen. Toen ik begon waren ze nog heel erg aan het giechelen, maar dat werd eigenlijk steeds minder en uiteindelijk waren ze toch heel erg ontroerd. Ik begrijp hun ongemak, sterker nog: ik herken dat ongemak. Dat had ik zelf aanvankelijk ook. Dus het is mooi hoe het publiek daar ook doorheen gaat.’

Of het extra spannend is om zulk intiem materiaal te spelen in een setting waar sommige mensen helemaal niet op een voorstelling zitten te wachten? ‘Het is vooral heel erg bevrijdend. Eerlijk gezegd maakt het mij niets uit hoe mensen reageren. Het is mijn verhaal. Ik heb nu niets meer te verbergen en niets meer te verliezen.’

De voorstelling speelde begin deze maand op het Café Theater Festival in Utrecht en Ernst won daar de vakjuryprijs. Dit weekend zou ze de voorstelling op het festival in Zwolle spelen. Volgend seizoen staat een korte tournee gepland.

Foto: Li-Shi Shu