Sinds 15 december zijn alle theaters in verband met de coronamaatregelen opnieuw gesloten voor publiek. Repeteren mag nog wel, maar in plaats van te gaan try-outen en in première te gaan, gaat een voorstelling nu vanuit de repetitieruimte rechtstreeks ‘de ijskast’ in. Theatermaker Floor Houwink ten Cate: ‘Ik mis de mensen in de zaal die ik niet ken en die het pertinent oneens zijn met wat ik maak. Die maken het spannend.’

‘Ik ben er echt he-le-maal klaar mee’, zegt Floor Houwink ten Cate. ‘Al die voorstellingen die het levenslicht niet zien, daar word je toch niet goed van?’ One Man Show, een solovoorstelling door Benjamin Moen over de crisis van de witte heteroseksuele man, is na Het standaard leven van een standaard vrouw (2020), haar tweede voorstelling bij Frascati Producties. In februari begonnen de repetities. Het was een soort corona-droste-hel, zegt ze lachend. ‘De crèches waren vanwege lockdown nog dicht en Benjamin en ik hebben allebei twee jonge kinderen. Dus we konden amper repeteren. De week erna zouden ze opengaan, maar toen kwam die sneeuwstorm en was weer alles dicht. En weer een week later werden onze kinderen ziek en mochten ze helemaal niet meer naar de crèches toe.’

Uiteindelijk hebben ze, wel of geen première, alles uit de kast getrokken. ‘Ik heb na Merkel (2019) weer een halve opera gemaakt. Caro Derkx kwam langs bij een repetitie en zei: “Ah, ik zie dat je weer iets voor de Rabozaal hebt gemaakt.” We zijn dus echt all out gegaan en knallen die kleine zaal uit.’

Wat betreft de coronamaatregelen: ‘We hebben lange tijd afstand van elkaar gehouden, maar in de laatste fase hebben we dat losgelaten. Theatermaken zonder fysiek contact is echt ingewikkeld, en deze voorstelling komt voor een groot deel ook voort uit heel persoonlijke gewetensvragen. Dus als Benjamin of ik een zelfgeschreven monoloog voorlas waar we allebei van moesten huilen, is het heel raar om op anderhalve meter afstand te zeggen: “Ja, goed gedaan.”’

‘We wisten dat we onder hoge intensiteit met elkaar konden werken. Benjamin en ik kennen elkaar heel goed, zowel in werk als privé. Daar hebben we bewust voor gekozen: als we opnieuw in een lockdown terecht zouden komen, zou dit een team zijn waarmee we wel in quarantaine konden zonder dat het heel vervelend zou worden.’ De voorstelling City of Silence, die ze deze periode eigenlijk zou maken, is vanwege de grotere cast een jaar opgeschoven. ‘Benjamin zou daar ook in meespelen en toen heb ik hem gevraagd om deze weken toch met me te willen werken. We kregen een soort carte blanche en hebben de mogelijkheid aangegrepen om in acht weken iets from scratch te maken.’ Uiteindelijk waren ze ook een soort van opgelucht toen ze definitief hoorden dat de voorstelling voorlopig niet doorging, vertelt ze. ‘Vooral die onzekerheid is lastig, nu konden we tenminste weer alternatieve data met elkaar gaan afspreken.’

Bij wijze van voorlopige ‘soort van première’, hebben ze de voorstelling vorige week een aantal keer voor Frascati-medewerkers gespeeld. ‘Heel leuk hoor, maar je kan een voorstelling niet blijven spelen voor het makersteam. Het is fijn om het met je vakbroeders over voorstellingen te hebben, maar uiteindelijk maken we geen theater om het voor elkaar te kunnen spelen. Ik mis de energie van de mensen die ik niet ken en die het pertinent oneens zijn met wat ik maak, die maken het spannend.’

De première is inmiddels verplaatst naar dit najaar, met hopelijk nog een aansluitende tournee. En in de tussentijd? ‘Benjamin en ik gaan het vast nog veel over de voorstelling hebben. We hebben al afgesproken dat we hem gewoon eens per week in het Noorderpark gaan spelen om de tekst vers te houden. Ik weet zeker dat daar nog nieuwe scènes uit geboren gaan worden, ik hoop vooral dat het er niet te veel zijn.’

Het enige voordeel van die coronapauze is dat je de kans krijgt om iets naar een nog hoger plan te tillen, stelt Houwink ten Cate. ‘Vorig jaar werd Het standaard leven van een standaard vrouw twee weken voor de montage stopgezet, en toen hebben we de voorstelling echt nog kunnen verbeteren.’ Maar een paar weken pauze zou wat haar betreft wel meer dan voldoende zijn. ‘Want je verliest in die maanden ook veel energie. Mijn hoofd genereert onder druk op de vloer andere ideeën dan wanneer ik met afstand kijk: ik maak dan wat minder intuïtief. En natuurlijk heb je altijd de kans dat een voorstelling de actuele waarde verliest, al ga ik er vanuit dat de crisis van de witte heteroseksuele man die we in One Man Show behandelen, in september zeker nog niet voorbij is.’

Klik hier voor meer informatie en (indien beschikbaar) actuele speeldata van One Man Show van Floor Houwink ten Cate bij Frascati Producties. Foto: Bas de Brouwer.