Bij binnenkomst in de hal van de Begijnhofkapel in Haarlem zien we een niet te missen flipover met de kop ‘Klusmiddag’. De geplande karweitjes zijn onder meer: tapijt schoonmaken, rookmelder ophangen, muren kleedkamer en toiletten schilderen, gordijnen ophangen.Er hebben zich al aardig wat vrijwilligers gemeld om de klussen te klaren, maar er is dan ook nog een hoop te doen voordat het nieuwe Theater de Liefde op 12 maart de deuren kan openen met het programma Aanwaaien van Mylou Frencken en Gerrie Hondius.

Wellicht worden de deuren digitaal geopend, want het ziet er niet naar uit dat op korte termijn de theaterzalen weer tot de laatste plaats gevuld zullen zijn. Voor zangeres Mylou Frencken, beeldend kunstenaar Gerrie Hondius en journalist-marketing deskundige Simone Lensink is het echter van groot belang om hun nieuwe theater zo snel mogelijk te presenteren. Streamen geniet daarom de voorkeur boven uitstel.

Het is niet helemaal duidelijk of de drie dames wel goed snik zijn om in deze tijd, nu de theaters het toch al ongelooflijk moeilijk hebben om het hoofd boven water te houden, een nieuw theater te openen. Zeker, Haarlem beschikt op dit moment niet over een klein theater, dat vooral voor kleinkunst geschikt is. Toch lijkt het geen commerciële meesterzet. Voor het drietal, dat elkaar kent van de Open BAC, het open podium in het Amsterdamse Tobacco Theater, was een eigen theatertje een lang gekoesterde wens. De gelegenheid deed zich nu voor om op een A-locatie in Haarlem, vlak bij de Grote Markt, een perfect onderkomen te vinden voor hun droom met 140 stoelen. Die kans mochten ze niet laten lopen. En daarbij, zij hoeven er geen stuiver aan te verdienen.

Simone Lensink, die in de voormalige kosterswoning woont, vlak naast de Begijnhofkapel: ‘We willen twee à drie voorstellingen per week programmeren. Daarvan kunnen we de artiesten en de huur  betalen. De Toneelschuur en de Philharmonie zijn om de hoek, we worden hier langzaam maar zeker het West End van Haarlem.’

Mylou Frencken: ‘In december hebben we de knoop doorgehakt. Toen was er nog geen sprake van een Britse coronavariant en er leek een vaccin aan te komen. We waren in een hoopvolle stemming. Maar ik geef toe, helemaal goed snik zijn we niet, anders zouden we dit niet doen, maar toch wel vol vertrouwen. We hopen op een kickstart-subsidie van de overheid. We hebben een mailtje van een blije wethouder gekregen, die ons heel dapper vindt, maar voor geld moeten we nog even niet bij haar zijn. De kosten tot nu toe zijn te overzien. Alleen een bescheiden huur en veel potten verf, en die kunnen we wel uit eigen zak betalen.’

Het gebouw was lange tijd een toneelzaal, een soort clubhuis voor een groep gezellen, jongens uit de wijde omgeving van Haarlem, die onder leiding van priesters een beroep leerden. Daarna is het tijdelijk in handen geweest van de Nederlandse Hervormde gemeente en werd het vervolgens tot een baptistenkerk getransformeerd. Uit die tijd stamt een zeer ruime badkuip onder het podium, waar de nieuwe gelovigen konden worden gedoopt. Frencken: ‘Een prachtplek voor debatavonden met Frenk van der Linden.’

Een vastgoedondernemer kocht het pand aan met de bedoeling om er een etage op te zetten en er woningen van te maken. Dat botste met het gemeentelijke bestemmingsplan. Totdat er een definitieve bestemming wordt gevonden willen de drie vrouwen van het pand een voor Haarlem onmisbaar theater maken. En als ze er dan toch over een aantal jaren uitgegooid worden, zo luidt hun redenering, zal de gemeente in hun ogen moreel en cultureel verplicht zijn om een andere locatie voor De Liefde te reserveren.

Lensink: ‘We richten het zo in, dat we het zo kunnen oppakken en op een andere plek weer kunnen neerzetten. We gaan dus nog niet investeren in nieuw licht en nieuw geluid. Als we eenmaal zekerheid hebben, kunnen we een echte professionaliseringsslag maken.’

De 140 stoelen die nu op bezoekers wachten zijn restanten van het Nieuwe de la Mar theater uit het pre-Joop van den Ende-tijdperk, en worden keurig door een vrijwilliger opnieuw bekleed. Zo worden er meer zaken bij elkaar gescharreld. Vrijwilliger Lex van den Haak heeft een eigen lichtbedrijfje gehad en heeft tot aan zijn pensioen bij een groot licht- en geluidbedrijf gewerkt in de theater- en evenementenwereld. Hij heeft nog genoeg lampen en geluidsapparatuur in zijn schuur liggen en weet ook precies wanneer een theater over gaat stappen van conventioneel licht naar ledverlichting en er dus spullen voor een habbekrats of gratis weg moeten.

Frencken: ‘De Liefde moet een het huispodium van mij en Gerrie worden en bevriende artiesten als Leoni Jansen, Dorine Wiersma en Johan Hoogeboom. Dat geeft mij veel vrijheid. Het plannen van een voorstelling is altijd zo’n toestand. Twee jaar van tevoren ben je er al mee bezig. Die spanningsboog heb ik altijd heel moeilijk gevonden. Als ik nu iets verzonnen heb, kan het meteen de volgende maand gespeeld worden.

‘Met het ouder worden vind ik het een steeds vrolijker idee om het podium te kunnen geven aan jonge mensen. Daar kan ik heel warm van worden. Ik wil iets betekenen voor andere Haarlemse types, die net als ik vroeger met grote dromen rondlopen.  Die kun je in huis halen en coachen.’

Theater de Liefde ligt in de kleine Haarlemse rosse buurt, twee bordelen en een raam. Samen met de oude kerkbestemming is de naam De Liefde dus goed gekozen. De theatertroika denkt al over een voorstelling, waarbij de dames van de betaalde liefde ook een rol kunnen spelen. Frencken: ‘Dat zou een mooie avond kunnen worden om donateurs te werven.’

Foto: Gerrie Hondius, Simone Lensink en Mylou Frencken voor Theater de Liefde