Met de uitreiking van de Poelifinario voor Erik van Muiswinkels Schettino! en de Neerlands Hoop aan Emilio Guzman werd zondagmiddag de eerste aflevering van De Nederlandse Cabaretdagen afgesloten. In een toch wel een beetje treurige setting van een driekwart lege grote zaal van de Verkadefabriek in Den Bosch. Het einde van dit Bossche cabaretfeestje, met een hommage aan Bram Vermeulen, vele optredens en discussies, had beter verdiend.

Van Muiswinkel kreeg de prijs vanwege zijn engagement en ironie, die volgens de jury een gelukkig huwelijk hebben gesloten in dit programma. ‘Er schuilt een optimist in hem, al toont die zich wel het liefst van zijn spottende kant. Met Schettino! laat Van Muiswinkel zien dat hij zich heeft ontwikkeld tot een van de beste conferenciers van ons land.’ De andere genomineerden waren Paulien Cornelisse met Maar ondertussen, Ali B met Ali B bekend(t) en Theo Maassen met zijn – volgens hemzelf mislukte – Oudejaarsconference Einde oefening.

Emilio Guzman werd geloofd vanwege zijn lef om in zijn laatste programma Een dunne dekmantel met een regisseur van buiten het cabaretcircuit en een actrice naast zich, zijn eigen lafheid op het podium onder de loep te nemen. Terwijl Guzman – de tweede in de familie die de Neerlands Hoop wint – zichzelf eigenlijk ‘te genuanceerd vindt om überhaupt op een podium te gaan staan’. Guzman kreeg de juryvoorkeur boven de door velen getipte winnaar Martijn Koning en Katinka Polderman. Die werd – ook al staat ze al ruim tien jaar op het podium – voor de tweede keer genomineerd voor de prijs voor ‘het talent met het grootste toekomstperspectief’. En voor de tweede keer won ze niet.

Polderman verdiende een klein prijsje voor de manier waarop ze twee dagen eerder, vrijdagavond, tijdens haar optreden in woord en muziek de vloer aanveegde met de aanwezige cabaretredacteur van de Volkskrant. Toevallig een voormalig VSCD-jurylid dat er vorig jaar mede verantwoordelijk voor was dat de toenmalige jury vechtend over straat rolde, waarop de VSCD de hele ploeg op straat zette. Diezelfde redacteur schreef enkele dagen voor de Cabaretdagen een verhaal in de Volkskrant waarin de huidige genomineerden – dus ook Polderman – tot tweederangskeuzes werden gedegradeerd omdat de nieuwe jury de echte goede programma’s van dit seizoen had genegeerd.

Het begon er de laatste jaren heel langzaam op te lijken dat de VSCD-prijzen en de uitreiking ervan het aanzien én het feestje kregen die de belangrijke podiumkunst cabaret verdient. Maar de mager bezette zaal in Den Bosch geeft aan dat cabaretiers – behalve dat ze de Brabantse hoofdstad te ver met de trein vinden – geen zin hebben in het gekrakeel dat de laatste afleveringen de uitreiking overschaduwt. Het wordt de hoogste tijd dat de VSCD eindelijk eens dat ene grote jaarlijkse galafeest in het leven roept waarop tegelijkertijd alle grote prijzen voor de podiumkunsten worden uitgereikt.

(Schettino! – Erik van Muiswinkel, foto: Clemens Rikken)