Na haar afstuderen als uitvoerend danser en docent dans kreeg Iris Shlomo (23) een bijzondere kans om zich verder te ontwikkelen als choreograaf. Een traineeship bij de talentenjacht Stars on Stage van MediaLane leerde haar hoeveel er komt kijken bij het choreograferen voor televisie. Shlomo is een van de musicaltalenten die vorig jaar van het Cultuurfonds een werkbeurs kreeg om ervaring op te doen bij regisseurs, choreografen, componisten of muzikaal leiders in de musicalsector. De komende weken stellen we een aantal van deze ambitieuze talenten voor.

Van dansen heeft Iris Shlomo altijd gehouden. Zoals vele studenten van de Lucia Marthas Academy for Performing Arts (LMIPA) was ze als kind al te vinden in de danslokalen van de opleiding. Aanvankelijk omdat het een leuke hobby was, maar tijdens de vooropleiding begon ze een toekomst als professionele danser voor zich te zien. Ze werd aangenomen voor de opleidingen uitvoerend danser en docent dans, en kreeg door verschillende stages steeds meer motivatie om het werkveld in te gaan.

Maar er was meer. Naast dansen heeft Shlomo zich altijd bezig gehouden met het maken van muziek en het schrijven van verhalen. ‘Ik hou van het zelf uitvoeren, maar het liefst creëer ik. Ik raak geïnspireerd door goede dansers, maar ook door een muzikant als Leonard Cohen of een choreograaf als Shay Latukolan. Die combinatie van uitvoeren en maken maakt me het gelukkigst.’

In haar laatste jaar aan de opleiding werd Shlomo door de studieleiding voorgedragen voor het Alon Fonds. Ze schreef een motivatiebrief naar MediaLane, om te assisteren bij een nieuw televisieprogramma. In Stars on Stage zongen bekende Nederlanders klassiekers uit het musical-repertoire voor een vakjury. Lucia Marthas tekende voor de eindchoreografie en Shlomo liep mee als assistent-choreograaf en dance captain bij drie choreografen: Jorge Antonio Fujizaki en het duo Simon Mual en Geronimo Huwaë.

‘Het zijn alle drie makers naar wier werk ik graag kijk. Ze hebben totaal andere stijlen, maar alledrie met een eigen bewegingstaal en een uitgesproken visie. Jorge had al veel ervaring met het maken voor televisie, dus het was heel interessant om te zien hoe hij vanaf het begin meedenkt met de productie. Ik heb geleerd dat je voor televisie niet alleen een choreografie maakt, je kan echt meehelpen in het produceren van het werk en meedenken met de regisseur.’

Alle nummers kwamen uit bekende musicals, en dat paste weer goed bij de stijl van Mual en Huwaë. ‘Zij zijn beiden erg verhalend in hun choreografie. Bij hen zag ik hoe je het verhaal van een musical echt kan meenemen in de dans. Ik heb dus van alle drie veel mogen leren, en heb na mijn traineeship weer met ze samengewerkt.’

Hoe verschilt de televisiestudio van de theaterzaal, als je een choreografie gaat maken? ‘Het is echt een andere manier van werken en een waar ik veel van opgestoken heb. Je moet snel kunnen schakelen, want er verandert veel. We weten bijvoorbeeld niet welke artiest er af gaat vallen of het kan gebeuren dat er twee dagen voor de uitzending een nummer wordt weggehaald of er een bij komt.’

Het maken van dans voor televisie vraagt ook een andere focus, legt Shlomo uit. ‘Voor televisie bepaal je van tevoren waar een publiek naar kijkt, terwijl je in een theater een groter vlak hebt waarin je bepaalde momenten kan uitlichten. De camera is bepalend, dus pas tijdens de camerarepetities merk je of bepaalde dingen wel of niet werken. Voor een theaterchoreografie kun je dat vaak al in de studio inschatten.’

Na Stars on Stage heeft Shlomo niet stilgezeten. Ze studeerde cum laude af en maakte in november een dans voor het Missy Elliot Tribute in het Concertgebouw. Daarna maakte ze met studenten van LMIPA een eigen interpretatie van Le Sacre du printemps. Daar merkte ze al dat de opgedane ervaring bij MediaLane goed van pas kwam. ‘Ik kan nu veel meer vertrouwen op het maakproces. Voor mijn traineeship had ik vaak iets bedacht en vormde er al een mening over zonder het uit te voeren. Nu weet ik dat ik een visie kan hebben en dan gewoon aan de slag moet gaan. Als ik weet wat ik wil overbrengen, dan ontwikkelt het op de vloer verder. En ik ben me er nu meer bewust van dat choreografie over meer gaat dan de bewegingen en de dansers. Vooral in televisie ben je betrokken bij alle aspecten van de productie.”

Voor de toekomst heeft Shlomo een grote droom: ‘Ik wil heel graag films of series maken waarin musicals of dans centraal staan. Een film als Singin’ in the Rain of Wicked, daar hou ik heel erg van. Als ik Cynthia Erivo zie performen, dan raak ik niet alleen geïnspireerd, maar het raakt me ook. Ik vind het een hele mooie manier om een verhaal met zang en dans over te brengen, en ik zou het dan zelf willen schrijven of regisseren. Ik wil ook graag mijn eigen muziek uitbrengen, en dat verwerken in een groter verhaal.’

Ze hoopt musicals zo wat toegankelijker te maken voor mensen. ‘Er zijn vaak veel vooroordelen over wat het is. Musicals horen thuis op het toneel, maar hoeveel mensen gaan er nu wel niet naar Wicked? Musicalfilms kunnen een heel nieuw publiek aanspreken, die er anders naar gaan kijken.’


Het Cultuurfonds stelt jaarlijks vijf beurzen van 7.500 euro beschikbaar voor aanstormende creatieve musicaltalenten. De regeling wordt gefinancierd en is mede-geïnitieerd door Albert Verlinde en Onno Hoes, de instellers van het Alon Fonds, een Cultuurfonds op Naam dat is ondergebracht bij het Cultuurfonds. Het Alon Fonds heeft als doel de doorstroom, vernieuwing en talentontwikkeling binnen creatieve musicalteams vergroten. Het Cultuurfonds werkt voor deze regeling samen met hbo-bacheloropleidingen op het gebied van musical. Particulieren kunnen bij het Cultuurfonds richting geven aan hun gift middels een CultuurFonds op Naam. Dat kan ook op het vlak van theater, dans en musical. Meer weten? Kijk op: cultuurfonds.nl/geven.
Deze serie interviews en foto’s wordt eveneens mogelijk gemaakt door het Alon Fonds. Foto’s: Annemieke van der Togt