Theaterkrant - Het grootste theaterplatform van Nederland
Eva van der Weerd (1995) studeerde Theaterwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam, University of Exeter en Universiteit van Utrecht. Ze begon in 2013 als theaterrecensent bij platform Ongekunsteld en schrijft sinds 2017 bij Theaterkrant over toneel, jeugdtheater en muziektheater. Daarnaast houdt ze de productiedatabase van de Theatercollectie (voormaling TIN) bij en doet ze onderzoek naar toegankelijkheid bij Het Nationale Theater.
Er is een praatgroep voor puberouders, een lesje tienertaal en een commentator die de tiener in natuurdocumentairestijl observeert. Tis hier geen hotel 2 is net als de voorloper uit 2019 gebaseerd op de website Tishiergeenhotel.nl en een feest der herkenning voor ouders van pubers. (meer…)
Vivaldi met een vette beat en een zwart leren topje met roze pofmouwtjes: Theater Mooi Weer geeft in De Mensenhater een moderne twist aan barok, waarbij ook de genders van de personages worden gehusseld. De opsmuk en glamour van Versailles worden vertaald naar een knalroze, biseksueel glitterfestijn op feilloos rijm en twaalflettergrepige verzen. (meer…)
‘Er wordt altijd gezegd dat je je schouders eronder moet zetten, maar dan moet je die schouders wel hebben’. Regisseur Pepijn Smit vertelt voorafgaand aan Nachtwacht.FM dat dit de uitspraak is die hem het meest is bijgebleven in zijn stadsonderzoek van de afgelopen tijd. (meer…)
René van Kooten wordt 50 jaar en zit 25 jaar in het musicalvak. Hij viert dit met een theaterconcert, waarvan de titel verwijst naar de ‘Op zoek naar…’-reeksen, de musicaltalentenjacht van de AVROTROS. (meer…)
In ontelbaar veel verhalen vind je dezelfde dynamiek: meisje wordt belaagd door monster. Het meisje is niets meer dan slachtoffer: vredelievend, naïef en zwak. Het monster is ruw en moordlustig en vele malen sterker. Mocht het meisje toch sterk worden, dan is ze sexy, een femme fatale en dus nog steeds verre van eng. (meer…)
Een balletdansend nijlpaard, een schaap onder de douche en een leeuw die een kussengevecht begint – Hé, wie zit er op de wc? is een vrolijke beestenboel. Regisseur en schrijver Olaf van de Ven bracht twee prentenboeken van Harmen van Straaten samen tot één kleurrijke voorstelling over een klein, dagelijkse avontuur. (meer…)
‘Everytime we say goodbye, I die a little’, zingt Julia Diepstraten, een sigaret in de ene hand en verchroomde microfoon in de andere. Het jazznummer met morbide tekst over afscheid laat direct de twee lagen zien waarop deze enscenering van Alkestis zich bevindt. Enerzijds de sfeer van een rokerige jaren ‘20 jazzclub, anderzijds een klassieke oud-Grieks vertelling. (meer…)
Wanneer de Russische dichter Daniil Charms naar het theater ging, droeg hij altijd een plaksnor. Een snor hoorde volgens hem nu eenmaal bij zo’n chique aangelegenheid als een theaterbezoek. Dus krijgen alle toeschouwers bij Yy of ‘Eer de nagedachtenis aan de slag bij Thermopylea’ een houten nepsnor aan een touwtje, om te dragen in de zaal. (meer…)
Stilstaan bij je eigen sterfelijkheid kan op een zwoele zomeravond blijkbaar ineens gezellig worden. Er zijn spelletjes, er is wijn en friet. Misschien een laatste maal is een poging om ongemak rondom de dood even opzij te schuiven en Radicale Gezelligheid slaagt hier vakkundig in. (meer…)
Theater is over het algemeen een vluchtig medium, Beperkt Houdbaar maakt hier zijn handelsmerk van. Als improvisatiegezelschap spelen Stefan Hendrikx en Andries Tunru voorstellingen op basis van input van het publiek. In Canvas gebeurt dit door middel van tekeningen, voorafgaand aan de voorstelling door het publiek gemaakt. (meer…)
