Auteur: Mia Vaerman

Muziektheater Immens - Theater Utrecht

Het is een krachttoer: maken dat je in één voorstelling Nietzsche begrijpt – of zijn denken, tenminste – én begrijpt dat de man onredelijk was, geniaal maar grotesk, begaafd maar verworden, onmenselijk kortom. I-(m)mens is dan ook de gepaste titel van het stuk: niet-menselijk zoals in i-(r)rationeel, en tegelijk immens van ‘groots’. Want Nietzsches denken is ontzaglijk, en Vincent van der Valk vertolkt hem magistraal in deze muziektheatersolo. (meer…)

Anders The End – A trilogy on ending - Strasse

Het Milanese collectief Strasse liet zijn oog vallen op Oerol om een trilogie neer te zetten over onze perceptie van de tijd. Nederlands regisseur Lotte van den Berg wordt ook vermeld in het programma, maar de link is onduidelijk – behalve dan dat beiden de openbare ruimte kiezen als hun werkterrein. Een voorstelling in drie stukken en op drie plekken dus, met zeeën van tijd ertussen. Tot ergernis van menig toeschouwer. (meer…)

1 Toneel Aardappelbloed - Emma Lesuis

Vaak is alles gecompliceerd, soms is iets doodeenvoudig. Het verhaal van de slavernij in Suriname, bijvoorbeeld, is eenduidig triest. Als dochter van een Surinaamse, zwarte moeder en een witte vader, trekt Emma Lesuis naar het land waar de roots van haar moeder Deimveld (soort omkering van veldmeid) liggen. Of ook háár oorsprong daar ligt, wil ze uitzoeken.

(meer…)

1 Toneel Congo - Faustin Linyekula

Het is een keiharde boodschap die Faustin Linyekula in Brussel de zaal inslingert, en toch is ze amper agressief verwoord. De feiten getuigen onweerlegbaar. Of zoals hij het bij de aanvang aangeeft: ‘De wonde spreekt helemaal uit zichzelf.’ (meer…)

Toneel Bagaar - Toneelhuis, Lazarus

‘Bagarre’ betekent vechtpartij in het Frans. In Vlaamse gewesttaal staat ‘t is bagaar voor ‘er is een conflict’. Hoezo een straatgevecht? Het is toch niet het armtierig crapuul dat op de vuist gaat in de voorstelling, maar de weldoorvoede kampwachters en hun echtgenotes? Een doordachte titel: achter de publiek idealistische façades worden wel degelijk smerige privézaakjes uitgevochten. (meer…)

Beeldend theater Crash Park. La vie d’une île - Philippe Quesne

Acht overlevenden van een vliegtuigcrash komen terecht op een vulkaanrots en moeten het daar zien te rooien met elkaar, met de natuur, met de omstandigheden. Moeten of mogen? Want het pakt best idyllisch uit, zo van de zaal uit bekeken, in de nieuwe voorstelling van Philippe Quesne. De Franse theatermaker is er de man niet naar om grote drama’s in beeld te brengen; zijn voorstellingen getuigen meer van grappige tot licht cynische, maar altijd zachtmoedige observaties van de mensensoort. (meer…)

Jeugdtheater De torens van Beiroet (10+) - Muziektheater Transparant & Moussem Nomadisch Kunstencentrum

De grote zaal in kunstencentrum Ter Vesten in Beveren (zo’n 30 kilometer buiten Antwerpen) zat goed halfvol met kinderen tussen acht en twaalf voor de voorstelling De torens van Beiroet van Muziektheater Transparant & Moussem Nomadisch Kunstencentrum. Het rumoer was bijna niet te harden –  ik zat er middenin – en ik bedacht al dat grote schouwburgen beslist niet voor jonge kinderen gemaakt zijn. Tot actrice Aline Goffin met overmoed van wal stak, en de zaal compleet stil werd. Magisch! (meer…)

Toneel Hamlet - Kuiperskaai, Lisaboa Houbrechts, Toneelhuis

Het was een zeer grote bühne waarop de nieuwe voorstelling van het Brusselse collectief Kuiperskaai in première ging. Maar ze slaagden erin om ze te vullen. Niet perfect, en naar het einde toe met al … Lees verder

2 Toneel George & Eran worden racisten - George & Eran

‘Het leven zou tragisch zijn als het niet zo komisch was’, schreef astrofysicus Stephen Hawking. En hij had recht van spreken met zijn geniale geest in zijn verminkt lichaam. George en Eran doen hetzelfde in deze voorstelling: lachen op het slagveld van de diversiteit. Bewust gemene en onderhuids pijnlijke racistische uitspraken gooien ze te grabbel – iedereen moet eraan geloven – tot de aporie erop volgt. ‘Wat moeten we (nu) doen?’ Op die vraag komt geen afgelijnd antwoord, wel een aansporing tot blijven nadenken, én het verzoek om mild te zijn voor elkaar. Het levert een voorstelling op die het debat boven zijn eigen uitzichtloosheid tilt. Briljant geschreven en gespeeld, en bevrijdend om naar te kijken. (meer…)

Muziektheater Foarlôn - Winterdagen

Misschien was de Westerkerk de schuld. Met z’n kleine en volgestouwde ruimte kon die onmogelijk een ervaring opwekken van bros eiland in de eindeloze zee. Met de kansel als middelpunt van het concert dan nog: je kan er wel zielen tot inkeer brengen, maar met vervoerende muziek valt zoiets moeilijk te rijmen. (meer…)