Het is een krachttoer: maken dat je in één voorstelling Nietzsche begrijpt – of zijn denken, tenminste – én begrijpt dat de man onredelijk was, geniaal maar grotesk, begaafd maar verworden, onmenselijk kortom. I-(m)mens is dan ook de gepaste titel van het stuk: niet-menselijk zoals in i-(r)rationeel, en tegelijk immens van ‘groots’. Want Nietzsches denken is ontzaglijk, en Vincent van der Valk vertolkt hem magistraal in deze muziektheatersolo. (meer…)
Dagelijks theaternieuws, recensies en vacatures
Auteur: Mia Vaerman
Mia Vaerman recenseert theater, dans en filosofie. Ze is gastdocent ‘Media & Maatschappij’ op het Ritcs, School of Arts Brussels, en lid van de jury van het Vlaams Theaterfestival. Atelier, een poly-cooproductie van de Koe, tg Stan en Discordia is voor haar pure poëzie en filosofie inéén, en de meest magische productie die ze ooit zag.
Muziektheater
Immens - Theater Utrecht
Anders
The End – A trilogy on ending - Strasse
Het Milanese collectief Strasse liet zijn oog vallen op Oerol om een trilogie neer te zetten over onze perceptie van de tijd. Nederlands regisseur Lotte van den Berg wordt ook vermeld in het programma, maar de link is onduidelijk – behalve dan dat beiden de openbare ruimte kiezen als hun werkterrein. Een voorstelling in drie stukken en op drie plekken dus, met zeeën van tijd ertussen. Tot ergernis van menig toeschouwer. (meer…)
1
Toneel
Aardappelbloed - Emma Lesuis
Vaak is alles gecompliceerd, soms is iets doodeenvoudig. Het verhaal van de slavernij in Suriname, bijvoorbeeld, is eenduidig triest. Als dochter van een Surinaamse, zwarte moeder en een witte vader, trekt Emma Lesuis naar het land waar de roots van haar moeder Deimveld (soort omkering van veldmeid) liggen. Of ook háár oorsprong daar ligt, wil ze uitzoeken.
Toneel
Bagaar - Toneelhuis, Lazarus
‘Bagarre’ betekent vechtpartij in het Frans. In Vlaamse gewesttaal staat ‘t is bagaar voor ‘er is een conflict’. Hoezo een straatgevecht? Het is toch niet het armtierig crapuul dat op de vuist gaat in de voorstelling, maar de weldoorvoede kampwachters en hun echtgenotes? Een doordachte titel: achter de publiek idealistische façades worden wel degelijk smerige privézaakjes uitgevochten. (meer…)
Beeldend theater
Crash Park. La vie d’une île - Philippe Quesne
Acht overlevenden van een vliegtuigcrash komen terecht op een vulkaanrots en moeten het daar zien te rooien met elkaar, met de natuur, met de omstandigheden. Moeten of mogen? Want het pakt best idyllisch uit, zo van de zaal uit bekeken, in de nieuwe voorstelling van Philippe Quesne. De Franse theatermaker is er de man niet naar om grote drama’s in beeld te brengen; zijn voorstellingen getuigen meer van grappige tot licht cynische, maar altijd zachtmoedige observaties van de mensensoort. (meer…)
Jeugdtheater
De torens van Beiroet (10+) - Muziektheater Transparant & Moussem Nomadisch Kunstencentrum
De grote zaal in kunstencentrum Ter Vesten in Beveren (zo’n 30 kilometer buiten Antwerpen) zat goed halfvol met kinderen tussen acht en twaalf voor de voorstelling De torens van Beiroet van Muziektheater Transparant & Moussem Nomadisch Kunstencentrum. Het rumoer was bijna niet te harden – ik zat er middenin – en ik bedacht al dat grote schouwburgen beslist niet voor jonge kinderen gemaakt zijn. Tot actrice Aline Goffin met overmoed van wal stak, en de zaal compleet stil werd. Magisch! (meer…)
2
Toneel
George & Eran worden racisten - George & Eran
‘Het leven zou tragisch zijn als het niet zo komisch was’, schreef astrofysicus Stephen Hawking. En hij had recht van spreken met zijn geniale geest in zijn verminkt lichaam. George en Eran doen hetzelfde in deze voorstelling: lachen op het slagveld van de diversiteit. (meer…)
