Alle reacties

ik ben er heen gegaan omdat ik van een aantal kanten had gehoord
dat het een erg goede show was
en omdat ik simone erg hoog heb staan maar
uiteindelijk kwam het er op neer dat ik totaal tegen mijn gewoonte in, met de pauze weg ben gegaan , ik vond het erg tegenvallen , het was slecht te verstaan , en vaak kwam het piano geluid boven het gezang uit
ik vond jammer dat het me zo tegenviel terwijl ik er zulke hoge verwachtingen van had
soms werd er gelachen ,maar ik begreep niet waarom , want leuk was ze deze keer niet

Terechte en mooie reactie, J.A. Van Spijk! Een mooi discussiepunt dat meer reacties verdient.
De reden dat ik dit als enorme kanshebber voor de toekomst heb aangemerkt, is dat onderzoek heeft uitgewezen dat kunst vaak ofwel information-based is (i.e. men wil kennisnemen van de canon, bijv het verhaal van Hamlet) of experience-based (i.e. het gaat puur om de ervaring in het moment waar de toeschouwer in meegesleurd wordt). Je ziet dat die experiencekant steeds intenser wordt, opdat het publiek niet uitgekeken raakt. In film wordt bijv. met 3D gewerkt of met extra grote schermen in IMAX om die ervaring steeds intenser te maken.
De geluidstechnologie waarvan McBurney zich bedient, kan een enorme sprong betekenen voor de intimiteit en intensiteit waarin je de toeschouwer kunt onderdompelen. Dat wilde ik duidelijk maken.
Niettemin deel ik ook uw opinie dat theater de plek is om samen iets te beleven en waarbij de reacties van het publiek idealiter invloed hebben op de voorstelling. Ongetwijfeld kunnen deze twee naast elkaar bestaan.
De mogelijkheid bestaat ook dat ik het mis heb en dat dit een eenmalige opleving zal blijken van het geluidstheater. Over een jaar of tien moeten we de balans misschien samen nog maar eens opmaken. ;)

Geachte mevrouw Mouw,

Dat u niet blij was met mijn recensie over Hamlet begrijp ik. Dat u mij daardoor ziet als een blasé persoon met oogkleppen die eronder lijdt dat hij stukjes moet schrijven, vind ik jammer en onterecht. Als u me nihilisme verwijt, is het misschien een goed idee om meer recensies van me lezen. U hebt ook kunnen zien dat ik de initiatieven van Schiedam en De Stokerij zeer waardeer en toejuich. Ik wil niets liever dan een jubelende recensie schrijven, elke keer weer, maar daar gaf deze voorstelling naar mijn mening geen aanleiding toe. Volgende keer beter.

Als een voorstelling is gemaakt met liefde en gevoel voor gemeenschap en maatschappelijke relevantie, is dat prachtig, maar dat zijn geen garanties voor sterke voorstellingen. Ik wens de stad, de Stokerij en u het beste.

Dat klinkt mooi. Dat klinkt intens. Dat klinkt. Maar is dat de toekomst van het theater? Ik hoop het eerlijk gezegd niet. Ik hoop niet dat het theater de plek gaat zijn waar iedere toeschouwer-aanhoorder een individuele ervaring gaat hebben, los van de rest van het publiek. Ik hoop niet dat we een reis gaan maken door een hyperpersoonlijke wereld en zo elkaar uit het oog verliezen. Die mogelijkheid krijgen geeft film, de literatuur, de in-ear oordopjes met muziek naar eigen keuze, zelfs de beeldschermen van onze telefoons, tv’s en wat al niet meer. Maar het theater mag toch niet ook de plek worden waar we de ogen sluiten voor elkaar? Hoe kunnen we dan ooit iets nieuws ervaren, in contact komen met het onverwachte?

Hoe mooi ook, hoe nieuw ook, dit mag toch niet de toekomst van het theater zijn?

Hallo Sander,
Wat jammer dat je deze voorstelling zo kil en negatief benaderd. Ik vond het juist een mooie, ontroerende en oprechte voorstelling. De leerlingen hebben geboeid zitten kijken en er veel van opgestoken. Eén leerling is hierdoor naar buiten gekomen en er kan nu hulp geboden worden. Dat is pas belangrijk.
E.Slats, docent drama Zaandam

Helemaal eens met deze recensie. Bijlo is leuk, het zangeresje in kwestie een heel ongelukkige keuze.

Dag Sander,
Het is niet mijn gewoonte te reageren op een recensie van een voorstelling waar ik zelf bij betrokken ben. Ieder zijn mening. Maar voor jouw recensie van De Jongens maak ik graag een uitzondering. Een jong jeugdtheatercollectief als T.H. de Wei maakt voorstellingen die bij de doelgroep aanslaan. Hun voorstelling Vlinder (over een meisje dat in Nederland asiel zoekt) heeft inmiddels al meer dan 200 keer met succes gespeeld op scholen door heel Nederland. Het stuk De Jongens ging in april in première in Theaterhaus Frankfurt, en kreeg daar overal laaiende recensies.
Ik weet niet met wat voor verwachtingen je naar de voorstelling bent komen kijken. Als je schrijft: “…de potentieel interessante verhouding tussen actrice en personage blijft onbenut.” vraag ik me echt af wat je daar nu werkelijk mee bedoelt.
Jammer ook dat je het eind op jouw manier interpreteert: deze voorstelling breekt juist een lans voor iedereen die zich anders voelt. “Ooit” zullen ze het de wereld vertellen, maar nu mogen ze nog even de piraat spelen. Jij schrijft: “Je moet weliswaar altijd jezelf zijn, maar als je teveel afwijkt moet je er vooral niet mee te koop gaan lopen”. Dat is wel het laatste dat de voorstelling aan de kinderen meegeeft. Ook schrijf je: “Het is een schoolvoorstelling waarbij het nagesprek ongetwijfeld zinvoller en effectiever is dan de voorstelling.” Ik zou willen zeggen: Godzijdank dat er nog voorstellingen gemaakt worden als deze, waarbij de actrices inderdaad fantastische nagesprekken voeren met de kinderen. In jouw ogen misschien onnodig, maar voor de kinderen des te waardevoller. Vorige week, na een voorstelling in Zaandam, merkte een jongen op: “… als wij nu zorgen dat wij dit niet meer raar vinden, dan vindt een volgende generatie dat ook niet meer.”
En zo is het maar net.

Bedankt voor de oplettendheid, het moest inderdaad Hannover zijn. We hebben de kop aangepast.

De kop en lead zijn in strijd met elkaar. Het concours vindt plaats in Hannover, zoals de lead meldt. OP: De felicitaties voor Nanine Linning.

200 duizend euro voor het Filmfonds alleen voor de ontwikkeling van modelcontracten tussen producenten en opdrachtnemers? In andere kunstsectoren zijn de dingen al ontwikkeld zonder subsidie….

Wat een slecht recensie, wat een gebrek aan openheid, wat een slechte informatie naar de mensen toe, die er wel van zouden kunnen genieten!

Open up the mind en ga iets verder dan je dagelijkse stukje te moeten schrijven, voel de liefde waarmee het gemaakt is, de gevolgen die het heeft, wat het geeft aan een stad en dat juist vanuit die liefde. In deze tijd met dreiging en veranderingen, waar mensen moeilijk mee om kunnen gaan, is het verenigen van zo’n gemeenschap, juist een de dubbele bodum! De griekse tragedies opgevoerd aan een gemeenschap, de Shaekespear stukken opgevoerd aan de burgerij, juist dat was van belang was.
Hoe kan je zo nihilistisch naar deze uitvoering kijken!
Onbegrijpelijk!! Wakker worden!!

Ook voor mij de eerste keer dat ik ben weggelopen bij een voorstelling, zelden zulke flauwe grappen gehoord. Een verschrikkelijke show.

Geschrokken van de witte tegels,het grote vlak van niets…

Maar juist deze wand werd een mooi decor voor de voorstelling Komm.

Het onderwerp , de vragen die ter verantwoording gesteld werden door Luc de Groen aan Pelckmans . De gekte belicht , waarop zij een heel natuurlijk spel in dialoog/monoloog heeft verwoord en neergezet. Het was een mooie voorstelling.Mijn complimenten . Ook Pelckmans verdiend lof ! Ga zo door.

Wij hebben de voorstelling opgevat als een persiflage op de perfectie van de Van den Ende producties. Niet perfecte zang, decors die over elkaar heen hangen, de vierde wand die doorbroken wordt, de verwijzingen naar toen nog niet beroemde beroemdheden, de bordkartonnen piano, de auto’s die overduidelijk met de benen worden voortbewogen, de honden die door acteurs worden bediend, de grap over de regie-aanwijzingen van die grote regisseur (dat zal toch wel Van den Ende zelf zijn), alles is op te vatten als een persiflage op de gebruikelijke kwaliteitsnormen. Een erg geslaagde en ontspannende persiflage, en in dat opzicht ook weer een resultaat van hoog niveau.

Na een oproep in de krant voor mannen in het slotkoor, heb ik alle voorstellingen meegedaan. Ik heb gesproken met mensen na de voorstelling. Sommigen waren niet enthousiast, maar vaker hoorde ik geroerde reacties en complimenten. Kennelijk mensen die zich goed konden inleven. Mijn kleinzoon van 15 heeft er een ingrijpende ervaring bij, die hem zal helpen bij zijn volwassen worden.

Vanavond de show op tv gezien. Erg genoten! Al heb ik wel het beeld uitgezet en alleen maar naar het geluid geluisterd.

Ik vind positieve discriminatie over het algemeen een goed ding. Maar om nu een camera man aan te nemen die nog het meeste wegheeft van een spastische Stevie Wonder, vind ik wat ver gaan.

ik stond erbij op het leidseplein; 3 (!) politie auto’s bezig een gettoblaster weg te halen. Iemand van de organisatie probeerde het hun uit te leggen. Maar nee.onvermurwbare agenten. Er was geklaagd. Door wie? ‘door Apple & ABNbank’

Ik heb de voorstelling gezien en miste de verbeelding nogal. Een rits liedjes achter elkaar, statische mis-en-scene en nergens meer dan een stukje van een verhaal in nóg een liedje – en nóg een liedje. Verbeelding? Het was er juist veel te weinig… Dit moeilijke onderwerp heeft m.i. meer nodig dan goede bedoelingen.

Het is treurig om na de voorstelling gezien te hebben en diep geraakt te zijn geweest deze negative recensie te lezen. De tekst die samen met de muziek een universeel gevoel van hoop teweeg weet te brengen. Een stuk dat het niet expliciet over vluchtelingen heeft maar toch het actuele thema weet aan te raken. Het spijt mij dat helaas Luuk deze geweldige ervaring en emotionele tocht niet heeft weten te maken. Ik gun het namelijk iedereen om mee genomen te worden op een reis van hoop.

Een recensie die enkel en alleen negatieve geluiden laat horen , over een voorstelling, waarbij veel moois te zien en te luisteren valt, kan ik niet serieus nemen. Gelukkig deelt het publiek de mening van Luuk Verpaalen niet.