Alle reacties

donders saai

Goed stuk, precies weergegeven.
De fotograaf maakte deel uit van de” crew”
Ik heb echt genoten van de eerlijkheid van iedereen.
Liefs
Jullie ma

zonder te weten van waar haar perfomance op gebaseerd is, was de ondergang als doodgaan, zo intens, zo voelbaar, dat de zaal na haar optreden even stil was, voor er een daverend applaus losbarstte, tijdens het festival van de waanzin de de zuiderkerk te Amsterdam, op 17-09-2016. Karlijn & Matthijs,veel dank, allebei!

Ha Henri,
ik had al zo’n gevoel dat je over de op de tocht staande subsidie zou beginnen. Maar jij en ik weten toch donders goed dat Peer twee jaar geleden al is benaderd, want zo gaat dat met vierjarenplannen. Die subsidie heeft niets te maken met een al dan niet veilige koers. Een drogreden dus.

Ik vind de recensie van Kester Freriks niet echt raak en ben dan ook blij met de reaktie van Paul Kooij.
Een tevreden bezoeker!

Prachtig,zo’n aangekleed nieuwsbericht, maar het óog wilook wat! Dit zag er gewoon vreselijk uit . En geen mens snapt het zonder uitleg. Een smaakvol statement maken werk ècht veel beter.
Cursusje communicatie?
Succes met een volgende aankleding,
Vriendelijke groet,
Ank Koster

Prachtig. Mooi beschreven. Ik was erbij en keek er naar. Ontroering door het spel en kippenvel door de muziek van Matthijs Vos. Het gaf het de noodzakelijke lucht en ruimte om de woordenvloed neer te laten dwarrelen. Net als de intense stilte, starend naar het uitdovende vuur aan het eind van de voorstelling. Nooit eerder hoorde ik zo’n geladen, lange, ingehouden adem aan het eind van een voorstelling. Indrukwekkend.

Tsja, zoveel mensen, zoveel meningen. Wat is de bovenstaande recensie derhalve nog waard?

Zelf kijken, zelf beleven is en blijft het devies.

Wat een insinuaties! Gruwelijk! ‘Jammer dat Mondriaan alweer een paar lijnen en dezelfde kleuren gebruikt… terwijl hij in vroeger jaren zo wonderschoon figuratief te werk ging..’. Gek genoeg prijst de recensent het vakmanschap maar maakt hij tegelijk het stuk helemaal af. Ook al in de recensie over ‘de andere kant van de brug’ staan ongelofelijke uitspraken. Het lijkt me beter dat de recensent zelf toneel gaat regisseren, acteren en of schrijven. Blijkbaar heeft hij heel goed in zijn hoofd hoe het zal ‘moeten’ zijn. ‘Echt’ kijken proberen de codes te ontleden en zich afvragen waarom nepaalde keuzes gemaakt worden lijkt te veel gevraagd te zijn. Het verschil tussen recensent en columnist begint nihil te worden.

Ik voel het al bij het lezen van dit verslag..
Zit niet op school ben 65 maar wil het toch heel graag zien.
Zo nodig zo’n voorstelling juist ook voor volwassenen!
Dank Jetty

Geweldig verhaal. Een scheet in een fles. Dat alleen al…

Leerzame en speelse voorstelling om jongeren bewust te maken over sex in verschillende contexten. De remmen gaan los en maakt dat deze snelle voorstelling jongeren zeker zal “bekoren”. Knap dat ervaringsdeskundige jongeren deze voorstelling zelf hebben geschreven en geheel authentiek is.

Bedankt Loek
Mooi geschreven
Recht uit het hart
Abraccio
Tom

Bij een gemiddelde toneel voorstelling is het meteen duidelijk voor mij als toeschouwer dat de voorstelling op punt van beginnen staat. Het zaallicht dimt, de gesprekken in de zaal verstommen, de spots op de toneelvloer gaan aan en een verhaal begint.

Zo anders is dat bij de voorstelling De andere kant van de brug die ik op een zondagmiddag zag.

Een deur die open gaat, een man komt op en verdwijnt weer, meer figuren verschijnen, schijnbaar achteloos, communicerend met elkaar op een toon en volume die je hoort als je over straat loopt of staat te wachten op een station. Hier geen door microfoons versterkte tekst met als resultaat dat ik mijn oren en ogen openzet.

Voor ik er erg in heb zijn we een half uur verder en zit ik, als een vlieg op de muur, te kijken naar alle mogelijke bedrijvigheid die vooraf gaat aan een herdenking. Kransen in een hoek, een man die zich transformeert tot levend standbeeld van Duitse soldaat hinten naar de aard van de herdenking. Een bonte stoet aan figuren bevolken, in een uitgekiende mise en scene, als was het een dans, de ruimte.

Het knappe aan het spel van al de jonge acteurs en actrices in opleiding is, dat er mes scherp gespeeld wordt. Geen geïmproviseerd gerommel of gedoe, geen machteloos geschreeuw of overdreven mimiek maar sterk omlijnde figuren die fijntjes hun kistje vol zielenpijn op een kier zetten en daarmee mijn fantasie op volle toeren laat draaien en geen seconde verveeld.

Wat een mooie ervaring voor hen en mij om te voelen en te zien dat je als speler ook in het kleine enorm kunt zijn.

Vreemd om Suburbia een veilige koers te verwijten. Dit gezelschap zoekt altijd avontuur met veelal nieuwe teksten. Bovendien staat de keuze voor deze productie die natuurlijk al twee jaar geleden is gemaakt, los van het subsidiebesluit.

Le Nozze,
Leuk hoor, dat Postmoderne, ofschoon alweer een beetje achterhaald. In dit geval verzuipen zowel muziek en zangers in een brei van regievondsten die vrijwel alle nergens op slaan.
Probeer eens een Engelse eigentijdse regisseur met één van hun beste eigentijdse ontwerpers. En hoe ze kans zien om Barok naar onze tijd toe te trekken.Moet je kijken hoe doordacht een voorstelling als de Figaro dan kan worden.
In 1965 ontwierp ik voor de Nederlandse Opera de kostuums voor Der Rosenkavalier. Dit werd toen eigentijds gevonden en soms ook niet mooi. En natuurlijk is wat toen werd gedaan en wat ik deed, achterhaald.

Maar dit is en wat regie en wat scenografie betreft althans voor mij een pijnlijke misser.

Politiek is er om orde in de chaos te scheppen, kunst om chaos in de orde te brengen… ze sluiten elkaar principieel uit.

Fantastische voorstelling op zaterdagmiddag in Utrecht. Wat een fysieke kracht, uitbeeldend vermogen en fraaie muzikale ondersteuning.

Wat hebben wij genoten. Het was een prachtige avond in de ruimste zin van het woord. Wat een geweldige speler is Floris van Albrecht in tekst behandeling en in mimiek; eigenlijk over de hele linie en echt eerder een beroepsspeler dan een ” amateur”. Maar wat ook gezegd moet worden is dat er überhaupt geweldig gespeeld wordt, dus onze grote en terechte complimenten. Wat zeker nog even genoemd moet worden, zijn de meer dan prachtige kostuums. Wij wensen jullie nog heel veel succes en zeker komen wij volgend jaar weer.

€ 5000 voor een internationale tour? Dat is ook niks.