Alle reacties

Mooie en welverdiende recentie die goed verwoord hoe wij de voorstelling hebben ervaren! Groot applaus voor Marcel Hensema.

Ik zag de voorstelling nu pas op (op TV, NPO1, ).
Net als de bovenstaande twee reacties kon ik mij helemaal niet vinden in de zure recensie van Ruud Buurman. Ik vond de conference buitengewoon sympathiek, professioneel, snel, verrassend en vermakelijk. Wat is er trouwens tegen zelfreflectie mbt het ouder worden?

mhwaa stomme recensie: Ratzke is theatraal en heerlijk over de top, on nederlands, vilein maar steeds met zelfspot. Je moet openstaan voor zijn fantasie en zijn wereld. Als je dat doet wordt je meegezogen. Ik heb de show in Eindhoven gezien en had een topavond.

Gezien in Maastricht. Helaas van te voren bovenstaande reacties niet gelezen, want wat was dit waardeloos. Geen opbouw, geen plot en allemaal kut-dit en kut-dat. Wel goede acteurs. Zonde van het geld.

In De Kring in Roosendaal donderdag 21 december een van de twee andere shows gezien, Een magische kerst met op Sterk water. Daar geldt ongeveer hetzelfde voor als in deze recensie uiteengezet. Met als groot verschil dat deze show geen afgerond verhaal bevat. De magie zit hem in de aaneenschakeling van veelal uitermate geslaagde losse flodders, al vielen ze af en toe toch wel een beetje stil. Wat ik in deze fles “Op Sterk Water’ wel mis is het ontbreken van het vrouwelijk element. Dat zou het gezelschap veel meer invalshoeken bieden en het publiek meer variatie. De jongen met de baard is helaas voor hen gezegend met het minste talent, die zou wat mij betreft als eerste uit de denkbeeldige troika van Drs P. gezet kunnen worden. In Roosendaal hebben we een heel aardige cabaretiere rondlopen, Eveline van de Berg. Wie weet is dat een idee. Ik moet mijn recensie nog schrijven, maar deze reactie moest ik nu vast even kwijt, Jaap Pleij, hoofdredacteur www.roosendaalspleijdooi.jimdo.com

Beste Kester
Heel erg bedankt voor je recensie. De realiteit bevat de laatste jaren zoveel harde hoeken, dat ik bewust de keuze heb gemaakt om in dit theaterstuk een ode te brengen aan wat wel bindt en aan waar we raakvlakken kunnen creëren, die soms onoverkomelijk lijken, maar dat daarom niet zijn. Gelukkig mogen we in het theater ons dat permitteren. Harde keuzes maken… en niet altijd harde hoeken op scène… M.i. is dat zelfs nodig dezer dagen. En ik snap ook heel goed dat je de realiteitszin ertegenover wilt plaatsen in jouw recensie. Waar de kranten vol van staan, daar ga ik van uit dat mensen dat al weten. En daar gaat net dit idee van uit om tegenover de harde politieke werkelijkheid, het menselijke te laten primeren. Kunst gaat maar leven m.i. als je durft vol overgave voor je idee te gaan. En als jouw recensie gehoor krijgt door mijn reactie op die van jou bijvoorbeeld. Mijn stuk is een ode aan het gesprek. Ik zie dit stuk dan ook niet als een verzameling politiek correcte voor-en nadelen over de E.U. dezer dagen, maar als een uitnodiging om op een andere, menselijke manier na te denken over de kloof burger/politiek, de opgang van angst en extreme populistische reacties, en de al dan niet hoopgevende toekomst van ons Europa. Dat allemaal in gesprek met mijn medeburgers, naar aanleiding van het popsong-idee; niet voor niks een popsong trouwens, waar dromen en verlangens quasi altijd centraal staan, als het niet over liefdesverdriet
gaat… Blij met deze recensie. En ook trots… Merci.

Beste Frank,
Dankjewel voor je reactie. Het is altijd een afweging: hoe veel van de plot geef je weg om een beeld van de voorstelling te schetsen? Omdat het hier om een bestaand volksverhaal gaat en de kracht van deze productie niet zo zeer zit in wát er gebeurt, maar in hóé het gebeurt, heb ik mezelf gepermitteerd een stukje van de plot te beschrijven.
Niettemin verzeker ik je dat er nog meer dan genoeg plotwendingen in de voorstelling zitten die hier niet zijn prijsgegeven!

Mooie observatie, maar er wordt veel van de plot weggegeven, dat vind ik jammer…

Een vriend van mij vertelde enthousiast over deze voorstelling van Debby Petter. Gisteren ben ik zelf gaan kijken en in tegenstelling tot deze recensie vonden zowel hij en zijn vrienden en ik en mijn vriendinnen het geweldig!
Geen seconde wilde ik missen. Het verhaal is weer een verhaal wat er toe doet.
Alles behalve oppervlakkig. Iemand die liegt, de verslaving van het liegen, de aandacht, de valkuil. Langzaam wordt je meegenomen in het verhaal. Prachtig!
Na de voorstelling bleven we nog heftig discussiëren.
Aanrader!!

Wat een waardeloze recensie. Ik heb haar gisteren in Almere gezien. Mooi verteld en gespeeld, intrigerend thema en prachtig einde (ook de spot die langzaam uitgaat). Jammer Eline dat je je door deze recensie hebt laten leiden.

Dag Rob, je hebt gelijk. Slordige fout van mij, excuses, de foto is aangepast. Paul Vermeulen Windsant is de man links op deze foto.

De man op de foto is niet Paul Vermeulen Windsant volgens mij.

Het klopt dat Fraslab doorgaans niet wordt gerecenseerd. Dat er nu wel is geschreven, is een uitzondering en bevestigt dus de regel. Concrete reden: dit is alweer het tweede werk van Jordy Vogelzang na zijn afstuderen, het eerste zelfgeschreven Nachtwerk (regie Marijn Graven) werd door omstandigheden niet gerecenseerd. Nu, samen met Babette Engels, schreef/maakte Jordy alweer een boeiende voorstelling. Reden voor twijfel: misschien toch iets voor TK?? Dan is theater zo vluchtig… Maar helemaal waar dat we de luwte moeten koesteren en proeves niet te snel blootstellen aan meningen of sterren.
Groet!
Berthe (dramaturg Frascati)

Hoge verwachtingen na ‘Slikken en stikken’. Helaas nu teleurgesteld! Gedeeltelijk erg goed en onderhoudend. Maar het leek de mannen deze keer aan lef te ontbreken om zaken die wel her en der enkel aangestipt werden, te verduidelijken en uit te bouwen. Gemiste kans. Jammer. Toch voldoende genoten. Hopelijk minder terughoudend in ‘Kom plot’. Kom op George, schudt ons landje wakker! Dank daarvoor!

Veel geschreeuw weinig lol, het was echt een drama, helaas geen pauze om aan dit geweld te ontsnappen.
Jammer van en voor die goede acteurs…..

Ons verwachtingspatroon was hoog met deze namen en de aandacht die eraan werd besteed in DWDD. Helaas we vonden het gewoon ronduit slecht. Jammer ook van onze lange rit naar Rotterdam.

Wilde hier naar toe maar heb mijn kaartjes ingewisseld voor een tegoed bon. Dank je.

Ha Simon, ik realiseer me dat het een besluit is van zowel TK als Frascati. En ik weet – en blij nog een keer te horen – dat jullie daar zorgvuldig in proberen te zijn. Maar toch maak ik me er zorgen om. Als TK zetten jullie de laatste tijd in op wat meer beschouwende stukken, bijvoorbeeld over het ITs en het Fringe. Hoewel sommige van die stukken lezen als recensies vind ik dat eigenlijk een goede benadering. Zonder meteen overal sterren op te plakken krijgen de makers feedback. En jullie geven jezelf de ruimte tot reflectie over de tendensen of voorkeuren van nieuwe makers, wat weer fijn voor de sector is. Maar om nieuwe makers meteen in de recensies mee te nemen… Of het nou 4 sterren zijn of niet, er komt meteen een oordeel over een experiment. Dat zien andere nieuwe makers ook en zij gaan zich daartoe verhouden. Wellicht weten ze nu dat bij een volgende Fraslab (of wat voor project dan ook) een recensent (kan) komen. Dan maak je meteen ander werk. Wellicht neem je een bepaald risico wel of niet, misschien ben je gestresster omdat je weet dat je experiment door meer mensen gezien wordt, of omdat het hele proces onveiliger voelt. Wat ik maar wil zeggen: dit heeft effect. Daarnaast is het een vlietend oordeel over iets wat vaak slechts een eerste aanzet is, maar door die verdomde sterren en het blijvende van recensies (op het web of de geest van de maker) sorteert het een veel groter effect. Ik ben niet overtuigd dat dit de beste richting is die wij als sector, makers en beschouwers, moeten inslaan. Er is al zo weinig ruimte voor luwte, experimenteerdrift en probeersels (en mogen falen!). Laten we daar alsjeblieft conscientieus mee omgaan.

Anyway, TL;DR: Ik maak me zorgen. :-)

Groet!

Hey Timen Jan, terechte vraag. Voor ons is Fraslab grijs gebied. Meestal doen we het niet, maar in dit geval wel omdat Frascati heel graag wilde dat we kwamen en aangaven dat dit werk rijp genoeg was om te bespreken. Ik denk dat jonge makers zeker gebaat zijn bij werken in de luwte, maar het is zaak om daar niet te paternalistisch of te voorzichtig in te zijn. Kortom, het is per keer een afweging of er een recensent naartoe moet – we proberen daar zorgvuldig in te zijn. Groet, Simon, hoofdredacteur

Serieus, gaan we tegenwoordig ook al Fraslabs recenseren? De tijd van even in de schaduw rustig opgroeien is echt voorbij.