Alle reacties

Dit zouden meer gezelschappen moeten doen. Recensenten nemen vaak erg veel vrijheid en zien zichzelf als deel van de beoordelende instrumenten van het veld, alleen hebben ze soms weinig kennis. Regelmatig wordt smaak boven vakmanschap of vakkennis verheven. Hiernaast schrijven zij nog altijd in opdracht van een medium en dus ook vanuit het belang van dat medium.
Is het niet tijd dat we de rol en het vakmanschap van de recensent opnieuw bevragen?

Als geboren en getogen Fries en Leeuwarder dacht ik alles wel meegemaakt te hebben. Zo niet de locale interactieve geschiedenisles waar ik in werd getrokken. Bijzonder en goed gemaakt/ geacteerd die theaterproductie van Marijke Mioi. Alsof je middenin het moment zelf zit. Een absolute aanrader.

Marike, natuurlijk kent Nuno de cabaretsite Zwarte Kat. Iedereen die beroepshalve bezig is met theater en cabaret kijkt met een schuin oog naar Zwarte Kat omdat daar juist de meest recente en volledige informatie over cabaret vermeld wordt. Ik denk zelfs dat Nuno Blijboom juist ‘geïnspireerd’ is door Zwarte Kat met zijn idee om een podcastserie met makers en critici op te zetten. Misschien zelfs mosterd na de maaltijd want zo’n reeks is er nu al bij Zwarte Kat en nog een erg goede ook maar dat heeft Nuno ongetwijfeld al gehoord.

Kent u de website zwartekat.nl?
Daar is momenteel ook een reeks met interviews met recensenten gaande in de vorm van een podcast. En wat Bert Visser betreft: ik heb de voorstelling nog niet gezien dus kan er ook nog geen mening over geven maar ik kan het altijd wel waarderen een goeie flauwe grap. Ik heb Ton Kas zijn moppentappers show ook gezien en dat vond ik niet veel aan omdat die grappen voorspelbaar en vaak dan weer niet leuk waren maar Bert is meestal wel origineel met flauwe grappen.

Meer geld voor cultuureducatie is natuurlijk fantastisch nieuws!
De minister wil dat er straks 1600 ipv 1000 scholen budget hebben voor een impuls voor cultuureducatie.
Er komt 5 miljoen bij.
Maar waarom eenmalig?

En dan een kleine Rekensom: 5 miljoen gedeeld door 600 is 8333,-
Een gemiddelde school heeft 20 klassen, dus dat is 400 euro per klas per jaar.
Om in aanmerking te komen moet de school een cultuurbeleidsplan schrijven. Omdat dit ingewikkeld is, wordt dit veelal uitbesteed en uiteraard kost dat geld. Met deze aantallen en budgetten kunnen in het beste geval 3 muzieklessen per jaar (!) per klas gegeven worden.

Verder vraag ik me af waarom er voor (slechts) 1600 scholen cultuureducatie komt. Er zijn namelijk ruim 6.000! basisscholen in Nederland.

Tot slot: ondanks de grote economische groei zijn de bezuinigingen van 2012 nog steeds niet gerepareerd. We zijn met zn allen in slaap gesukkeld en laten ons keer op keer blij maken met een aalmoes.

De stukken die de heer Keegel schrijft zijn soms vermakelijk, maar gaan in veel gevallen over ‘hoe het heurt’ ….

Recensent wordt als recensent geweerd (geen persbijeenkomsten, geen perskaarten, geen contactne bij “nazit”) omdat zijn recensies niet in de smaak vallen bij het Politburo aan de Amstel? In welke bubbel leven ze daar?

Waardeloos. Enorm sexistisch en in het algemeen erg ongepast. Het verhaal zelf ging ook over niks, GEEN aanrader.

Een inharentie tussen de literaire en de muzikale kunst lijkt soms een problematiek te zijn. Deze vrouw beheerst het tot in de diepste nuances. Welk woord een bepaalde connotatie heeft kent zijn weerzicht direct in de muziek. Spreekt direct aan

Wat leuk! Echt gelachen. Zelfs op het podium moesten ze wel mee lachen, de tranen van het lachen gingen door het publiek. Ouderwets de Vlaamse pot kijken 😂

Wonderlijk – ik vond het eigenlijk een mislukte voorstelling. Enerzijds was er de eindeloze stroom visuele vondsten, zonder dragende gedachte, die de stuwende kracht van de muziek juist doorlopend ondermijnde. Ik moest echt mijn ogen dicht doen soms. Anderzijds de twijfelachtige politiek van het stuk – zoals zo vaak lopen post-koloniale voornemens uit op neo-koloniale oenigheid. Terwijl de witte mensen in hun veilige theater hun hoog-burgelijke ding doen, laten ze de zwarte man zwijgend een sportieve inspanning leveren. Hij krijgt niet eens de eer een slachtoffer te spelen, nee, hij is slechts illustratie. Ongekend hoor, in deze tijd. En dan als ontgoochelende kers op de taart: iedereen ontvangt applaus, behalve Amadou Ndiyae. A trainwreck, deze voorstelling.

Theaterdocenten kunnen zich nog aanmelden via: https://hetnationaletheater.typeform.com/to/B9W6gd

Beste Thea Derks,

Ik wil toch graag even opmerken dat wij trots mogen zijn dat wij een ster van wereld formaat als Lenneke Ruiten hebben. Haar hoogte is zeldzaam mooi! En het is een schande dat zij zo weinig in nederland te horen is.
U slaat wat mij betreft de plank volledig mis als u haar hoogte op deze manier beoordeeld. Haar techniek is weergaloos. Een stem als de hare kom je niet vaak tegen bij DNO. Wellicht voldoet zij niet aan uw voorkeur, maar haar weg te zetten als hebbende een schel geluid in de hoogte doet haar tekort en om eerlijk te zijn doet u uzelf ook tekort, in die zin dat u haar grootsheid blijkbaar niet herkend.

Ik vond het ook een beetje jammer dat Jean-Charles niet werd gezongen door bijvoorbeeld Roderick Williams en eigenlijk vond ik die rondzwemmende zwarte man ook wat stereotiep. Maar die lege stoelen vond ik dus juist weer sterk.

Een fascinerende avond.
Zangtechnisch prachtig, een uiterst boeiend libretto dat qua uitersten enigszins in herhaling valt en een overweldigend samenspel van toneelbeeld (film) en spel.
In het licht van culturele toe-eigening is het bijzonder dat Castellucci zijn grootste zingende rol (een mulat) en een ensemble dat volgens een letterlijke omschrijving in het libretto bestaat uit Corsicanen, Marmeloeken, Sardiniërs en Moren, uit laat voeren door louter blanken. Een cynische aanklacht of een verwijtbare misser? Wanneer tegen het eind van het stuk de camera van de dood een lege theaterzaal laat zien, wordt dit op een pijnlijke manier duidelijk. Castellucci laat de kijker eerst een uur naar een uiterst poëtische aanklacht tegen de (blanke westerse) machthebbenden en machtsstructuren kijken, maar wrijft dit thema hierna op een onnodige en onsubtiele wijze nog eens in. Een pijnlijke misser. Het onderschatten van het publiek duidt hier op een gebrek aan spot en dus een verwijtbare misser qua casting. Een zaal vol blanke mensen, een toneel vol blanke mensen, maar wel een zeemansgraf voor een zeer kleurrijk gezelschap, waarbij de moor, één van de velen in dit verhaal, op beeld veilig op afstand blijft.

Eigenlijk zijn we het met elkaar eens (zekr wat de regie betreft!), al hebben we het anders verwoord.
Alleen wat Duesing betreft verschillen we van mening: ik vond hem weergaloos!

Mijn verhaal:

DAS FLOSS DER MEDUSA

Wat heerlijk om een recensie te lezen van iemand die zo oprecht genoten heeft van een voorstelling. Ik hoop dat ik de voorstelling nog kan zien.

Het was inderdaad een wonderlijke en aparte voorstelling. Bij die van ons waren er zelfs slechts 3 mensen uit het publiek aanwezig op het podium. Waarbij ik me blijf afvragen of dat acteurs waren. Want ze deden precies hetzelfde op het einde als wat Jaap beschrijft. Onconventionele opkomst, pauze en einde eigenlijk vooral. We hebben geen applaus kunnen geven en geen vragen meer kunnen stellen. Dat gaf een beetje een onvoldaan gevoel. Was eigenlijk wel leuk geweest als hij zich aan het einde nog in de foyer had vertoond. Hij heeft zo’n leuke manier van praten.

Wat een mooie recensie 👍 ik ga in Amsterdam weer kijken en het opnieuw beleven … ik bewonder je Linda Lugtenborg !!!

Ik heb de vader van Richard Groenendijk
Nog gekend als voetballer van Dirksland 1

Vriendelijke groeten