Alle reacties

Ik onderteken ook graag deze brief voor inclusiviteit.

Beste 600+ kunstprofessionals,

Ik geef een reactie aan de hand van jullie open brief van 600+ kunstprofessionals. Ik ben zelf theatervormgever en vorig jaar afgestudeerd aan de toneelschool. Daarin herken ik wat er beschreven wordt en zou ik nooit zo’n mooie open brief kunnen schrijven. Dit onderwerp is al jaren een lastig onderwerp merk ik binnen de theater- en cultuur sector. Terwijl wij een sector zijn die ons open kunnen stellen en elkaar wat kunnen leren door middel van het creëren van een platform. De reden dat ik een reactie schrijf is vanwege het volgende. In de open brief mis ik dat wij als theaternormgevers en vooral betrekking tot kostuums nauwelijks genoemd worden. Ik was daar een beetje verbaasd over. Terwijl je hier vaak snel de fout in kan gaan wat betreft culturele toe-eigeningen. Ik heb het vaak fout zien gaan in de keuze van kostuums. Wij die de personages creëren en vaak niet kijken wat kostuums zeggen wat betreft achtergronden en culturen. Daarin merk ik dat wij niet elkaar terecht wijzen, ons zelf niets leren, de ander niet iets leert en dat toneelscholen ons het ook niet leren wat betreft betrekkingen van de zwarte cultuur. Wanneer we kostuums creëren en soms in clichés blijven hangen in uiterlijkheden maar vaak niks af weten omtrent culturele toe-eigening. Daarin vind ik dat wij als witte theatervormgevers veel te leren hebben, samen daar in gesprek over moeten gaan met acteurs, dramaturgen, regisseurs etc, maar ook veel meer moeten weten over de zwarte cultuur. Mijn doel is dan ook om vaker dit gesprek te voeren binnen het vak, elkaar te wijzen op de fouten die we maken, zodat we er van leren. Niet bang te zijn om het in eerste instantie niet te begrijpen maar juist te luisteren naar wat er wordt gezegd. Ik hoop dat in de toekomst (eigenlijk vanaf nu) dit veranderd en wij als nieuwe makers dit echt gaan veranderen en wij het samen gaan doen. Want van elkaar leren is nu in deze tijd het allerbelangrijkst!

Met vriendelijke groet,

David Fikkert

Je kunt het niet eens zijn met de toon van de brief of hoe hij is opgesteld.
Het mag allemaal je smaak niet zijn en je mag je aangevallen voelen.

De noodzaak die eruit spreekt vereist hier je naam onder te zetten.
Als je dat niet begrijpt ben je onderdeel van het probleem.

Eelco Smits

Belangrijk en confronterend.
Ik onderteken graag.

Ik onder tekenen deze brief ook graag

Dit is een brief die onder de huid kruipt. Ik voel me aangesproken op meerdere vlakken. Als schrijver, verhalenverteller, als ‘witte coach‘ die leeft en denkt in ‘witte structuren’, als iemand die verlangt naar een samenleving waarin iedereen met open blik en geest naar elkaar durft te kijken en ook daadwerkelijk samen leeft.
Deze brief brengt me uit balans, doet me kwetsbaar en ontmaskerd voelen en helpt me om mezelf te zien. Deze brief sterkt me omdat er een kracht uit naar voren komt die doet vermoeden dat radicale verandering wel degelijk bestaat. En dat dit misschien de tijd is waarin we die kracht ook echt kunnen gaan gebruiken.
Wat dit precies voor mij betekent, welke consequenties dit voor mij heeft, weet ik nog niet. Dat is deel van het huiswerk dat ik nog te doen heb. Daar zal ik achter komen terwijl mijn boekenkast dezelfde afspiegeling van onze wereld wordt als mijn platenkast al is. Maar ik heb er nu al zin in.
Ik zal niet alleen luisteren en kijken, ik zal vooral ook doen.
Toen ik er een aantal jaar geleden achterkwam dat ik helemaal niet zo goed was in het omgaan met verschillen als ik zelf dacht, heb ik me voorgenomen om altijd deel te nemen aan het gesprek. Daarom niet alleen een naam en een ‘ja en amen’, maar ook dit bericht.

Tot in de toekomst, die schijnt stomtoevallig vandaag te beginnen.

Rik van den Bos

De toon van deze brief is onaangenaam en agressief.
Er wordt geschreven over de wens om ‘het gesprek open te breken’ (volgens mij voer je een gesprek in plaats van het ‘open te breken’, maar dat daargelaten) – maar die wens gaat gepaard met het enthousiast beschrijven van mensen die zich ‘wentelen in eigen schuld’. De schrijvers verzekeren de aangeschrevenen dat ze ‘de paniek in je ogen’ zien en zij worden honend neergezet als machteloze opvoeders die hun kinderen een slabbetje ombinden en zoet houden met ‘kleine prijzen en subsidies als strooigoed’. En als deze aangeklaagden zich nog niet genoeg in de hoek der schuldigen voelen geplaatst, dan wordt hen ten overvloede nog toegesnauwd: Wij zien jullie! Wij kennen jullie!
Zo praat Juffrouw Hannigan in Annie tegen haar weeskinderen.
De brief gaat over ‘jullie’. Dat begrip wordt niet van een precieze omschrijving voorzien, maar de lezer begrijpt dat daarmee zoiets bedoeld wordt als de ‘witte’ elite van beleidmakers en geldverdelers. Het is dan boeiend om te zien welke namen er zoal onder de brief staan. Ik kom er nog al wat tegen van mensen die in allerlei functies en posities zelf, soms al decennia lang, deel uit maken van het culturele veld waar ze nu tegen te hoop lopen. Leveren mensen als Marjorie Boston, Lotte van den Berg, John Leerdam, Mathijs Verboom en Frank Noorland niet ieder hun bijdrage aan het systeem dat ondanks hun inspanningen ‘losgezongen is van onze multi-etnische samenleving’? Maken ze door het plaatsen van hun handtekening nu een moeiteloze promotie van het vervloekte ‘jullie’ naar het blaamloze ‘wij’? Of is hun naam eerder een vermaning aan zichzelf: “Ik moet dit voortaan anders gaan doen…”? In dat laatste geval zou ik hen aanraden om hun goede voornemens thuis voor de spiegel tegen zichzelf uit te spreken en er niet de omweg van een open brief voor te kiezen.
Een van de adhesiebetuigers citeert met instemming een uitspraak dat er ‘nu even geen ruimte is voor gedetailleerde nuance’. Dat ben ik zeer met hem oneens. Iedere discussie die meer wil zijn dan het uitwisselen van hartenkreten en opinions chic is afhankelijk van nuance. Juist het ontbreken daarvan maakt dat deze ‘belangrijke brief’ (zoals diverse steunbetuigers ‘m noemen) geen groter belang heeft dan het tevreden gevoel dat hij bij de ondertekenaars zal oproepen.

Dank voor dit geluid, het wordt gehoord.
Ik onderteken graag en blijf luisteren.

Bij deze onderteken ik deze nood brief, had al veel eerder moeten gebeuren. Na zoveel jaar zie ik nog steeds geen werkelijke afspiegeling van het bevolkingsdiversiteit in dit
land. En is er wel degelijk institutionele racisme, dus ga voor flinke hervormingen. Want wij mensen met kleur betalen ook belastingen.

Juliana Martina

Op Facebook las ik een bericht van Ada Ozdogan.
Dat bericht eindigde met deze regels:

“Wanneer het om protesteren, activisme en demonstreren gaat dan is er even geen tijd en ruimte voor gedetailleerde nuance. It needs to change NOW. Dus we hebben grote gebaren, grote vuisten, grote geluiden en grote cijfers in solidariteit nodig, zoals we gezien hebben de afgelopen weken, om verandering teweeg te brengen”

Dat begrijp ik.
Graag onderteken ik deze open brief ook.

Jibbe Willems

Ik zet mijn naam er NIET onder! Waarom deze brief? Vraag je zelf af, als je het terug leest, of je niet zelf discrimeert? Ik word hier ongemakkelijk van. En ben bang dat het alleen maar averechts gaat werken. En bovendien veroorzaakt het veel pijn bij mensen die oprecht met dit vraagstuk aan de slag zijn en ofwel hebben gedaan. Dit is segregerend. Ik heb mijn carriere lang met artistieke leiders over dit onderwerp gepraat en blijf dat doen! Er is in Nederland ook veel veranderd op dit gebied. Met de inhoud van deze brief gaan we terug naar 1982. Veel ondertekenaars zitten bij gerenomeerde gezelschappen of hebben belangrijke functies bekleed. Het is kwetsend voor mensen die zich hard maken voor deze kwestie!

Ook in deze sector schreeuwen we om ons recht om gelijkwaardig deel te nemen aan het culturele leven. Deze openbrief onderteken ik graag.

Ik zet ook mijn naam onder deze brief!

Sinds mijn geboorte (1957) strijd ik voor erkenning. Ik ben een pinda. Volgens sommigen een geuzennaam, volgens anderen een scheldwoord. Mijn pindaatjes mogen mij pinda noemen of Maan.
Ik heb sinds de jaren 90 gestreden voor erkenning van culturele diversiteit in de podiumkunsten, ik ben trots dat er een nieuwe generatie van zich laat horen.
Ik verafschuw de moord op George Floyd en schaam me diep dat een moord een wake up call moet zijn voor ons allemaal.
Ik vind het jammer dat de open brief tot polarisatie lijkt te leiden.De roep op erkenning ondersteun ik helemaal.
Ik roep de minister op buiten het kader te treden en een nieuwe functie en kernpunt op te zetten vanwege de dynamische ontwikkelingen rond black lives matter, vanwege de dwingende actualiteit, vanwege de noodzaak de urban art en zwarte maker een artistiek instrument en stem te geven. Een gebaar naar de gemeenschap: er komt een speciale nieuwe ronde voor de urban arts en de zwarte makers met een volwaardig budget!
Daarom onderteken ik de brief.

Ook ik onderteken deze brief.

Jessica Riedewald

Een wit feestje zo te zien.

Aight

Heel goed !

Ik onderteken deze brief!

Ook ik onderteken deze belangrijke brief.