Alle reacties

Zo. Dit is wel een knuppel in het hoenderhok. En goed dat t eens gebeurd. We willen alles voor iedereen van het begin af aan. Dat is simpelweg onmogelijk. Dus radicaal meer geld erbij (gaat niet gebeuren) of een inkrimping van de instroom (halveer het aantal opleidingen). En vooral kiezen. Om kunstenaars echt een plek te bieden moet je meerjarig investeren in een selectie.
Ps laten we het begrip makers vervangen door kunstenaars!

ga alstublieft niet naar deze show, ik moest er met school naar toe. ik krijg deze 2 uur van mijn leven nooit meer terug .

Met geweldige gitarist Bas Gaakeer

Dank voor het stuk Frances! En helemaal eens dat dit verschrikkelijk is voor het veld en we delen je zorg. Beschikbare ruimte in het stimuleren en helpen ontwikkelen van het makerschap en de makerspraktijk, het opzoeken van het experiment, het uitdagen van onze denkbeelden en het oefenen van de dialoog tussen maker, publiek en culturele organisaties zou hoger geprioriteerd moeten worden. Wij, als Over het IJ, voelen ook hoe schaars de plekken voor de nieuwste generatie makers zijn en met het wegvallen van een plek als Boslab voelen wij alleen maar een grotere urgentie en daarmee verantwoordelijkheid binnen dit eco-systeem. Als Over het IJ hebben we dan ook expliciet gekozen ons te focussen op de instroom van de nieuwste generatie (wij hanteren het criterium 0 t/m 7 jaar werkervaring als maker). Deze keuze was pijnlijk om te maken. Het is niet leuk te moeten concluderen dat het huidige klimaat het niet toelaat om binnen je eigen organisatie maar beperkte doorgroei mogelijk te kunnen maken voor makers (waar we dat voorheen wel konden), maar dat je daar nu anderen voor nodig hebt. Dat maakt ook onze positie in het veld kwetsbaarder en tegelijkertijd voelen we een grotere verantwoordelijkheid dan ooit.

Wat triest dat dit belangrijke initiatief stopt. Zo veel spannend werk gezien. Er is inderdaad een enorme afname van plekken waar jonge makers kunnen starten. Talentontwikkeling is een erg diffuus begrip geworden. Hierdoor wordt de afname gemaskeerd. De raad voor cultuur heeft daar zeker ook debet aan met de invoering van de nieuwe categorie ontwikkelinstellingen. Daarmee lijkt het centrale regie te nemen wat betreft de talentontwikkeling maar dat is slecht gedeeltelijk zo. Maar een deel van de instellingen richt zich op de podiumkunsten. Vaak gaat het om de ontwikkeling van makers die al veel verder in hun carrière zijn of instellingen als Musicalmakers die zich op genreontwikkeling richten. Als het er op aankomt zijn er maar weinig plekken over waar jonge makers echt kunnen aanbellen. Vroeger was er een goed werkend model van werkplaatsen en productiehuizen dat in gezamenlijkheid verantwoordelijkheid nam voor de afstuderende makers. Maar alles moest anders. Nu is het een lappendeken. Het ziet er spannend uit op de tekentafel van de beleidsmakers maar praktisch is het een verschraling.

Wat een goed stuk Frances! En dan heb je het nog niet eens over de vernieuwing in de sector die gaangejaaagd wordt door een nieuwe generatie makers, en de aansluiting van (de thema’s van) nieuwe makers met het (jonge, nieuwe) publiek. En in de laatste plaats zag je dat op de experimenteerplekken die er waren ook jonge scenografen, technici, acteurs etc zich mee konden ontwikkelen met de makers, terwijl de veel kleinere groep jonge makers die nu wel nog een kans krijgt, veel meer werkt met een verder ervaren team.

Sterk verhaal Frances, sterk! Stond iedereen in de kunsten maar zo strijdvaardig op de barricades!

Weinig credits voor Frascati, waar Myjer toch ook een groot deel van die voorstellingen heeft gemaakt…

‘Free at last’

Een grote teleurstelling, een vleugje maatschappelijke kritiek, was een lawine va meningen en interpretatie van de spelers. En dat over de rug van iemand die al 50jr dood is en zich niet kan verdedigen.
Je kan de jaren 30, 40, 50, niet tegenover de tijd van nu zetten. Het is totaal niet realistisch om dat te doen. Bij het grootste gedeelte van het publiek was er een grote verbijstering te zien. Jammer van de avond,.

@Betsy. Ja klopt, we kunnen bijna zijn honderdste geboortedag vieren.

Als Kees in 1925 geboren is, was ie nu toch 99 jaar geworden ?

Ja een steengoede voorstelling. Wow. Hulde aan de makers. Maar wat jammer dat hij pas weer te zien is in november. Dit werk verdient echt veel publiek en een lange tournee!!

Ik vond het een fantastisch indrukwekkend tafereel. Duiding ontging mij vanwege de versnippering in tableau’s. Ik heb het over me heen laten komen en vond het een buitenaardse beleving.

Zo goed dit! Op alle niveaus. Spel, idee, regie, betekenis, fantasie. Dreunt nog war dagen door in je hoofd & hart.

Wat een stoere en bijzondere voorstelling, op aanraden dochter die de korte versie op de Parade had gezien heeft manlief voor mijn verjaardag kaartjes gekocht. Wat fijn dat er controverse is. Dat we opgeschud worden en aan het denken gezet. Dat we niet verzanden in smaakloos amusement. (Als u dat wil zet dan vooral de tv aan) Bedankt ! stoere theatermakers voor de humor, venijn en liefde in deze voorstelling. Keep up the good work

Jezus Christ Superstar was ook al een mislukking

Helaas lijkt het of de makers hebben gefilmd met een mobile telefoon; zonder gebruik te maken van een statief. Het navrante geluid zorgde voor een hoofdpijn avond. Jammer.

Voor de twee jonge theatermakers die ik toevallig gisteravond nog in Frascati over deze voorstelling sprak en die al het plan hadden om te gaan kijken: laat je niet afschrikken en neem die Eurostar, ga kijken nu het nog kan. En vooral: oordeel zelf.

@Miriam: Bala zegt nergens dat de algehele stijging van antisemitisme ‘staatspropaganda’ is. Haar stuk beperkt zich tot het handjevol protestacties in de culturele sector. Ik zou willen voorstellen op deze pagina’s het gesprek over dit gevoelige onderwerp te voeren op basis van wat iemand daadwerkelijk zegt, en niet op basis van de woorden die je iemand graag in de mond wilt leggen.