Alle reacties

Wat hebben wij genoten. Het was een prachtige avond in de ruimste zin van het woord. Wat een geweldige speler is Floris van Albrecht in tekst behandeling en in mimiek; eigenlijk over de hele linie en echt eerder een beroepsspeler dan een ” amateur”. Maar wat ook gezegd moet worden is dat er überhaupt geweldig gespeeld wordt, dus onze grote en terechte complimenten. Wat zeker nog even genoemd moet worden, zijn de meer dan prachtige kostuums. Wij wensen jullie nog heel veel succes en zeker komen wij volgend jaar weer.

€ 5000 voor een internationale tour? Dat is ook niks.

I went to see this show, totally not expecting what came ahead. I agree with Mr. Zwinkels: the voice this woman has is too big for this hall, it belongs in opera houses.
What I was blown away from though, was the way she could use it: totally at home in opera, musical and folk songs from her home country. I’ve rarely bumped into such a versatile singer. And clearly the connection she has with her husband/pianist is what you would expect in any chamber music concert: spot on. The pianist also proved to be very versatile in accompanying her and I really enjoyed his touch and musicality.

Helemaal eens met deze recensie! Ook wij hebben genoten van deze voorstelling, fantastisch gespeeld en gezongen. Bewondering voor Laurence Dale die de zaal op sommige momenten in vervoering bracht met de schitterende en overrompelende beelden. Kippenvel!

3 Prachtig zingende nimfen !
Gefeliciteerd, margriet duyster

En al weer een zinderende première van de Reisopera in het Wilminktheater te Enschede.
Rillingen over de rug.
Chapeau!!

Lieve mensen,

Mijn vriendin en ik kwamen vrijdagavond geheel onverwacht bij deze voorstelling in Podium Hoge Woerd terecht. Wat een leuke voorstelling van 5 sympathieke acteurs! Het is een goed verhaal dat met veel verve wordt gebracht. Knap om een onderwerp waarmee we toch elke dag weer te maken hebben, voor het voetlicht te brengen om ons te laten nadenken over de wereld waarin we leven. We weten wel hoe het zit, maar toch…. De rode draad, de groenteboer uit Tunesië, is goed gekozen. Het einde is daardoor indrukwekkend.

Ik heb bewondering voor Naomie, wat een mooie stem! Volgens mij kan ze zo ‘I don’t know how to love him’ uit Jesus Christ Superstar zingen. Om jaloers op te worden…

Eindconclusie: ik houd jullie in de gaten (in de goede zin van het woord).

Mensen, ga kijken!!!!!!!!

Met de vorige reactie alsmede met de recensie ben ik het volledig eens. Het is inderdaad een fascinerende, oog- én oorstrelende voorstelling, die als “totaaltheaterproductie” (ook buiten Twente) terecht veel indruk zal maken!

Op de site van toneelgroep de appel us niets terug te vinden over het vertrek van Arie de Mol

Waarom de verandering van de Kersentuin naar Hamlet? Ik ben het eens met Joost en Jeroen. De Kersentuin sluit inhoudelijk perfect aan bij hun huidige situatie. Is die switch echt noodzakelijk? Ik snap deze beslissing helemaal niet. Lijkt mij een gemiste kans voor de Appel. Innovatie inruilen voor traditie. Jammer..

Volg de Nederlandse reisopera reeds vanaf 1959 [ Nog opera Forum onder Paul Pella en zie diverse voorstellingen .Deze Ariadne overtrof iedere verwachting. Het wordt dan ook eens tijd dat dit geweldige gezelschap erkenning krijgt in de zin van het niet meer hoeven vechten voor subsidie .
Wens allen dan ook een goede toekomst waarin we nog in lengte van dagen mogen genieten van menig mooi werk . .

Ben afgelopen vrijdag geweest en raakte in vervoering Door het vertoonde spel.waar ik voor de voorstelling dacht de film zal mij helpen met inlevingsvermogen was dat totaal overbodig. Alexander is een Griek Alexander is de vertolker van de geschiedenis.Dank voor een heerlijke avond.

Dat is bijzonder, ik heb me juist enorm ondergedompeld gevoeld in diverse emoties en zelf beelden kunnen vormen met de mythe van Cassandra als leidraad. Misschien wel juist om dat de psychologische duiding ontbrak. Ik heb me enorm mee kunnen laten voeren door geluid en beeld en ik heb de totale onmacht ter plekke kunnen ervaren. Ik vond het een opmerkelijke voorstelling/perfomance die veel indruk heeft gemaakt.

Ik weet zeker dat David Geijsen een mooie Hamlet is. Ik vind hem een inspirerend acteur, al moet ik toegeven dat ik zijn regies een beetje ouderwets vind.

Als het net zo’n farce wordt als de laatste van Geysen, hou ik mijn hart vast voor de Appel.

Dus bijná even goed als Amy Schumer?

Struinend door mijn boekenkast kom ik Zo mooi en heilig en toch dood van sieto hoving weer tegen. Mijn heilige Birmaan is ook enige tijd geleden gestorven en begraven in de tuin van lieve vrienden, ze heette 0ukje.

Dag Marijn,
Uiteraard pleit ik er niet voor dat elke maker mij vertelt hoe hij/zij ten opzichte van de thematiek staat. Ik hoef niet elke theatermaker achter de voorstelling beter te leren kennen, wel ben ik altijd op zoek naar wat ik uit een voorstelling haal. Dat hoeft natuurlijk niet altijd concreet en vanuit een persoonlijk vertrekpunt te zijn, integendeel. Maar in dit specifieke geval: de intuïtieve benadering van Hamer suggereerde voor mij juist dat Hamer zich op een specifieke manier tot de mythe verhoudt. De mogelijkheid die je oppert dat Hamer op deze manier haar positie als theatermaker bevraagt, kan ik volgen, maar blijf ik erg een-op-een vinden. Wat betreft de grens tussen narratief en intuïtieve communicatie: die is zeker interessant. Het is goed mogelijk dat ik het teveel heb willen duiden, en me er daardoor te weinig aan kon overgeven. Blij dat jij dat wel kon (en ik hoop van harte veel andere bezoekers ook).

Hee Sander! Ik snap je kritiek op deze voorstelling werkelijk waar niet. In je vraag om een meer persoonlijke laag in de voorstelling lijkt de wens verscholen te gaan om de theatermaker achter de voorstelling beter te leren kennen. Maar je pleit er neem ik aan toch niet voor dat *iedere* voorstelling het soort confessietheater wordt dat in de Nederlandse podiumkunsten al oververtegenwoordigd is? Een performance als COLLAPS kan in zijn conceptualiteit en abstractie juist tegenwicht bieden aan al die voorstellingen waarin de performer-als-mens centraal staat. Theater hoeft niet te gaan over ´wat wil de maker ons vertellen´, maar kan wat mij betreft ook gaan over het delen van een ervaring, of een onderzoek naar een specifieke staat van zijn, etc. etc. Ik denk eenvoudigweg dat het contra-productief is om van iedere maker te vragen dat ze expliciet iets van zichzelf laten zien. Bovendien kun je in dit specifieke geval, als dat per se moet, ook bedenken dat Hamer door de Cassandramythe zo op te voeren haar eigen positie in de wereld bevraagt – heeft het wel zin om als theatermaker geëngageerd theater te maken als er toch niemand luistert? In de sensualiteit van de performance zoekt Hamer m.i. de grens op tussen narrativiteit (en daarmee direct engagement) en een intuïtievere manier van theater maken en communiceren. Wat denk jij?

Beste Violetta Lazin, de tekst is aangepast naar aanleiding van uw opmerkingen. Dank voor uw toelichting!