‘Kinderen kunnen rijzen als ouders vallen.’ In hun nieuwe bewerking van Koning Lear focust Dood Paard op de strijd tussen generaties. De karakteristieke speelstijl van het collectief zit de inhoudelijke complexiteit echter danig in de weg. (meer…)
Kuno Bakker stopt per 1 februari als kernlid van Dood Paard. Bakker was in 1993 een van de mede-oprichters van het toneelgezelschap. Hij gaat zich onder meer richten op eigen projecten en werk in België, waar hij ook woont. (meer…)
Vermoedelijk zal aan het eind van dit jaar, 2025, er een einde zijn gekomen aan de traditionele, actief gedragen klederdracht in de regio Eemland. Het gaat dan om de niet-toeristische draagsters, dat zijn er nu nog om en nabij de veertig. (meer…)
Acteur en docent Gillis Biesheuvel is niet weg te denken uit het Nederlandse theaterveld. Twintig jaar lang was hij kernlid van Dood Paard, daarna werkte hij op verschillende plekken als freelancer, en intussen maakt hij alweer enige tijd deel uit van Het Zuidelijk Toneel. ‘Ik ben er helemaal van overtuigd dat je in een collectief tot veel betere dingen kan komen dan in je eentje.’
In de laatste editie van Amsterdam Poet’s Theatre van dit theaterseizoen geeft Manja Topper een eigen draai aan Romeo & Julia, door uitsluitend Julia aan het woord te laten. Wederom speelt de relatie tussen acteur en personage een belangrijke rol. (meer…)
Pal naast het Utrechtse Fort Ruigenhoek wachten een verveelde Heidi en haar Pappi al neuspeuterend en vogelspottend het Tweetakt-publiek op in het gras. Achter hen hangt een weelderig alpenlandschap keurig in een lijst. Een voice-over dirigeert de jonge toeschouwers naar hun zitkussentjes en controleert of ze hun tanden hebben gepoetst en gisteren op tijd naar bed zijn gegaan. (meer…)
Een vader die sterft, dat maakt natuurlijk duizend gevoelens los. Wat moet je daarmee? Zijn drie kinderen plus partner proberen er op zijn moment van sterven wijs uit te worden. Het vangen van emotie in woorden blijkt echter vooral voor eenzame – en naargeestig grappige – eilandjes te zorgen. (meer…)
Nederland is weer een boeiend nieuw theaterinitiatief rijker. Op de avonden van Amsterdam Poet’s Theater krijgt het publiek een nieuwe toneeltekst te zien die binnen een tijdsbestek van een paar weken is geschreven en gerepeteerd. De eerste editie smaakt meteen naar meer. (meer…)
‘’t Leven op zee is geen vertelsel – Door ’n duimsplankie zijn ze van de eeuwigheid gescheijen’: actrice Manja Topper van Dood Paard is Knier, dus niet Kniertje, in ‘het spel van de zee’ ofwel Op hoop van zegen (1900), het grootse sociaal-realistische toneelstuk van Herman Heijermans. Ze spreekt de woorden gelaten en ijzig uit, verweesd bijna. (meer…)
Als je door het trappenhuis van Broedplaats Lely in Amsterdam Nieuw-West omhoogloopt en door het raam over de Lelylaan kijkt, zie je in de verte de woorden ‘speelplaats’ in lichtgevend rood op het treinstation staan. Even denk je te hallucineren en je kijkt nog een keer heel goed. Ja, het staat er echt. (meer…)
Toneelspeler, theatermaker en toneelschrijver Tomer Pawlicki wordt onderdeel van de artistieke kern van Dood Paard, naast Kuno Bakker en Manja Topper. Ze werkten in 2021 al samen in de voorstellingen STOKJESMAN en WOMEN IN TROY, as told by our mothers. (meer…)
Terwijl in Oekraïne de strijd opeens volop losbarstte, voorzag Portugees theatermaker Tiago Rodrigues Dood Paard van een tijdloze tekst over de oorlog vanuit feminien perspectief. Het leverde veelkleurig verteltheater op, een voorstelling als een gesprek bijna – dat de acteurs hier graag voortzetten. Ook Rodrigues laatzich horen. (meer…)
Voor de nieuwe voorstelling van Dood Paard gingen de makers bij hun moeders te rade. Hun interpretaties van Homerus’ Ilias leiden tot een verpletterend mooie voorstelling over oorlog, patriarchale onderdrukking en de manier waarop we verhalen vertellen. (meer…)
Wanneer je elkaar – door generaties heen – steeds weer vindt in een bepaalde visie op theater, waarin bestaat die herkenning dan precies? Wie het werk van ’t Barre Land, de Theatertroep, en ook Dood Paard, bekijkt, ziet parallellen – ook met het ‘oer-collectief’ van Jan Joris Lamers. Hetzelfde geldt voor Vlaamse geestverwanten als STAN, Cie de Koe en de Roovers. In het kader van het boek De Collectieven vertellen zij wat voor hen de impact van Maatschappij Discordia is geweest en meestal nog is. En dan valt al snel het woord familie weer.
Midden op het toneel staat een enorme drankfles, tot de rand gevuld met kolkende witte rook. Wanneer vader Janus (Tomer Pawlicki) de fles op zijn kant legt en erin kruipt om er te slapen, sijpelt de rook de fles uit, en omhult langzaam de gedaante van zoon Patichek (Manja Topper). Die blijft op dat moment koppig tegen zus Shir (Paul Knieriem) volhouden dat papa de boel zal oplossen. De thematiek van de voorstelling wordt zo gevangen in een eenvoudige symboliek. (meer…)
Over neutronen, protonen, fotonen gaat het, over infrarood en ultraviolet, over het wormgat, de zwaartekracht, sterrenstelsels en over dat het op Jupiter 153 graden onder nul is. Met de snelheid van het licht vuren de twee spelers van Dood Paard feiten en weetjes op hun publiek af in hun nieuwe jeugdtheatervoorstelling Het mysterie van niks en oneindig veel snot. En als het je duizelt, geeft dat helemaal niks. (meer…)
Het collectief is anno 2021 de standaard organisatievorm voor theatermakers die structureel samenwerken. Toneelschrijfster Janneke Jansen sprak een flink aantal theatercollectieven: La Isla Bonita, Het Pijpcollectief, hastagmonike, DIEHELEDING, de Theatertroep, URLAND, KASSETT en Club Lam. ‘Het is niet alsof wij uitgespeeld zijn, het wordt alleen even heel moeilijk gemaakt voor de kunstsector.’ (meer…)
‘Jullie zijn het afvoerputje (…) ik kots op jullie, jullie ruiken naar bloed, zweet, kots (…) jullie zijn onze schaamstreek.’. Als Claire Madame naspeelt, gaat ze helemaal los. Het macabere spel tussen de meesteres en haar bedienden Claire en Solange komt in De meiden tot een gewelddadige climax. (meer…)