Een brute held die zijn krachten niet kent: waar kennen we dat ook alweer van? Siegfried natuurlijk! Wildeman is zijn naam in een coproductie van de Nationale Reisopera en theatergezelschap Sonnevanck. Hij is half aap, half mens, maar hij is ook een klein ADHD’ ertje: een koningszoon die wegens zijn onaangepaste gedrag wordt verstoten van het hof.

Zwervend door het het bos belandt hij van het ene in het andere avontuur, maar uiteindelijk schiet de geest van zijn grootvader te hulp en komt het toch nog op allemaal zijn pootjes terecht en wordt Wildeman benoemd tot generaal aan het hof van zijn vader. Wildeman is een jeugdvoorstelling voor kinderen van zes jaar en ouder. Mijn dochter van dertien heeft zich er prima vermaakt, maar vond het toch een beetje kinderachtig. De doelgroep van deze productie lijkt zich dan ook vooral te beperken tot jongere kinderen: van zes tot een jaar of elf.

Zij zullen zich prima vermaken en krijgen ook nog eens een flinke dosis Mozart mee, want de partituur is een vlechtwerk van Mozarts greatest hits: van Zauberflöte tot Don Giovanni, van Kleine Nachtmusik tot Klarinetconcert. De ene na de andere bekende melodie vliegt je in een bewerking voor harp, klarinet en cello om de oren.

Wildeman past in een traditie van minimalistisch kindertheater. Met simpele middelen, eenvoudige maar kleurrijke kostuums en een sober decor (een paar bamboestokken en wat verhogingen) wordt veel gesuggereerd. Er wordt ‘losjes’ geacteerd en redelijk gezongen. Op zich is er dus niets mis mee.

Toch valt er wel wat op af te dingen. De stemmen van de koning (Gregorz Stachowiak) en de koningin (Annelies Lamm) zijn vrij ouwelijk. Waarom? Dat beantwoordt weer aan het stereotype beeld van opera als verheven, plechtige kunstvorm. Een paar frisse jonge stemmen waren bij een jeugdvoorstelling als deze meer op zijn plek geweest. Net zoals meer interactie met het jonge publiek. Dat bleef nu beperkt tot een à twee momenten. En waarom kreeg dat jonge publiek naast de bewerkingen niet ook gewoon de echte Mozart te horen? Dat is toch een beetje een gemiste kans. Jong geleerd, oud gedaan.

Toch verdient deze productie lof. Het is een kleinschalige, intieme voorstelling die dankzij het dans- en acteerwerk een aardige kennismaking met het genre opera vormt. Vooral de spetterende dansrol van Wildeman wint dankzij de uitdrukkingsvolle choreografie aan kracht.