De medley van popliedjes waar het woord goud in voorkomt is prachtig. Moeiteloos worden liedjes van Crosby, Stills, Nash & Young, Bowie, Spandau Ballet, Stranglers en Tremeloes aaneengeregen tot een fraai meerstemmig gezongen geheel. Kort daarvoor hoorden we Sequenza III van Lucio Berio, een werk uit 1965, geschreven voor sopraan of actrice, volgens de ‘regieaanwijzing’ van Berio. Eerder hebben de meiden de zaal al vrolijk laten meezingen met Patsy van Rein de Vries.

T.I.M.E. maakt eigentijds muziektheater, waarbij muziek leidend is en de theatraliteit van de muziek door de twee jongens en negen meiden op fraaie en goed gedoseerde wijze wordt benut. Dat gebeurt niet alleen met vaak verbluffend goede zangpartijen, maar ook met de gitaar die op het achtertoneel wordt bespeeld met een strijkbout. Ook de schrille, tegen de irritatiegrens aanzittende blokfluitpartijen overstijgen het puur muzikale.

Voor hun voorstelling baseerden de studenten zich op de mythe van koning Midas. Het sprookje komt deels tot ons door een aantrekkelijk eigenwijs gezongen recitatief, waarna zich tal van scènes afspelen voor en met koning Midas die aanvankelijk op een troon zit van tien gestapelde stoelen. Dramaturgisch is de voorstelling niet helemaal evenwichtig. Het voelt een beetje als een uitstalling van talent. Wat deze jonge mensen kunnen is niet gering. Dat blijkt onder meer uit de uitvoering van de composities van Berio en een geestig woordeloos gezongen dialoog die vooral bestaat uit keelklanken. Maar ook hebben deze jongeren veel eigenzinnigheid en lef die de voorstelling een extra dimensie geeft.

T.I.M.E. is de afkorting van This Is Music-Theatre Education, een specialisatie van het Koninklijk Conservatorium Den Haag. Studenten kunnen zich hier na toneelschool, conservatorium, of kunstacademie in een masteropleiding ontwikkelen in interdisciplinair muziektheater. T.I.M.E. werkt nauw samen met De Veenfabriek in Leiden. De flyertekst meldt dat de studenten onderzoek deden op kantoren van grote bedrijven, wat tot verrassende inzichten zou hebben geleid. Of die pretentie is waargemaakt, valt moeilijk te beoordelen. De gedemonstreerde virtuositeit en de speelhonger maken We are golden echter tot een charmante muziektheatervoorstelling vol bravoure, geregisseerd door een van de studenten, Peerke Malschaert, samen met Paul Koek.

(foto: Luca Di Tommaso)