De degens worden gekruist bij Holland Opera en de pannen vliegen je om de oren. De nieuwe productie van het in Amersfoort gevestigde operagezelschap is losjes gebaseerd op het verhaal van De drie musketiers. Losjes is een understatement, want er zijn niet drie maar vier musketiers en al hun heldendaden liggen in een ver verleden.

De musketiers van regisseur Joke Hoolboom zijn aan lager wal geraakte helden die in een aftandse boot een koek en zopie runnen. Op een dag krijgen ze bezoek van een meisje (de vierde musketier) die een dochter blijkt te zijn van een van de mannen. Wat volgt is een chaotische zoektocht naar de echte vader en al snel blijkt dat alle musketiers een korte affaire met de moeder in kwestie hebben gehad. Na veel ren-, vlieg- en smijtwerk eindigt het meisje uiteindelijk met drie vaders.

Vier musketiers is een vrolijke voorstelling, gemaakt voor een publiek vanaf zes jaar. Een typische Holland Opera-productie waarbij op serieuze wijze opera wordt gemaakt en op lichtvoetige wijze thema’s die ertoe doen voor het voetlicht worden gebracht. Want eigenlijk gaat de opera helemaal niet over vier musketiers en een dochter, maar over een meisje dat op zoek is naar een vaderfiguur in haar leven en zichzelf de vraag stelt waaraan een goede vader moet voldoen. Een prachtig thema voor een familievoorstelling, dat theatraal iets scherper uitgewerkt had mogen worden.

Het is een voorstelling met genoeg vaart en de verwikkelingen volgen elkaar in hoog tempo op. Toch hadden er, zeker voor een jonger publiek, wel wat meer verrassende elementen in kunnen zitten. Nu lag de voorspelbaarheid constant op de loer. Desondanks is Vier musketiers een voorstelling die het waard is om gezien en gehoord te worden. Er wordt uitstekend gezongen en geacteerd door jonge zangers als Florian Just en Wiebe-Pier Cnossen en het spel van Donij van Doorn als Louise verdient een eervolle vermelding. Wat een subliem stemgeluid!

Voeg daarbij de muziek voor cello en gitaar die jazzmusicus en componist Oene van Geel schreef en je hebt een even vermakelijke als bijzondere voorstelling. Hoeveel bombarie kan een duo met gitaar en cello maken? Oene van Geel deinst in zijn sprankelende partituur nergens voor terug. Het levert een verkwikkend samengaan van experimentele jazz, opera en rockmuziek. Muziek die, ondanks de kleine bezetting, de gehele opera draagt.

Foto: Ben van Duin