Wat is de waarde van een druppel op een gloeiende plaat? Je doet dapper mee aan een ‘random act of kindness’, maar wat levert het op? Als je, zoals Pieter Jouke, meerdere keren de Alpe d’Huez opfietst in een liefdadigheidsactie tegen kanker en je hebt daarna nog steeds geen kanker dan werkt zo’n actie blijkbaar perfect, maar of dat nou precies de bedoeling van die inspanning was. (meer…)
Hij voert ballerina’s met kruimeltjes, verdiept zich in Israëlische krijgskunst, weet veel van porno en is lief voor zijn kinderen. U kent Pieter Jouke misschien van het tv-programma De staat van verwarring, maar juist wat meer verwarring had van Tot nu toe een pittiger programma kunnen maken.
Pieter Jouke was tekstschrijver voor tv-programma’s als Koefnoen, Spijkers met koppen en Het klokhuis. Maar hij bleef niet achter de schermen en liet zich zien, bijvoorbeeld in Koppensnellers, Renkema TV, De staat van verwarring en op Comedy Central. Na optredens in comedy-clubs ging hij met complete programma’s het theater in. Na Nou wordt die mooi en Woord houden heeft zijn derde ook al een titel waar je alle kanten mee op kan: Tot nu toe.
Joukes achtergrond als stand-up comedian is meteen duidelijk: meer dan een podium heeft hij voor zijn solovoorstelling niet nodig. Omdat Tot nu toe nu eenmaal een theaterprogramma is, heeft hij er maar zeven lampenkappen boven gehangen. Nodig is dat niet: het programma zou in elk café gespeeld kunnen worden waar de sympathieke, wat slungelachtige verschijning en wat publiek inpassen.
Het begin van de voorstelling is sterk. Jouke wint zijn publiek snel voor zich en vertelt dan over zijn ontmoeting met de prachtige danseressen van Scapino in een theater waar hij ook speelde. Hoe mooi, hoe krachtig, hoe gespierd, maar ook: hoe hongerig. Hij lokt ze met kruimeltjes naar zijn kleedkamer en observeert hun gedrag. De danseres als bijzondere diersoort.
Porno is een andere fascinatie waar Jouke smakelijk over kan vertellen. Hij komt buitenspel te staan wanneer de attributen genoeg aan zichzelf blijken te hebben. Daarnaast zijn de kinderen onderwerp van de show. Als ze bang zijn, moet hij kiezen tussen een uitleg over kansberekening en de toverformule ‘alles komt goed’.
‘Alles komt goed’ klinkt een beetje als ‘bij mij zijt ge veilig’ van Wim Helsen. Die laatste ontpopt zich ondanks zijn geruststellende woorden als een opdringerige engerd – het publiek moet lachen en voelt zich tegelijkertijd een beetje ongemakkelijk. Die twist zit er bij Jouke niet in. Jammer, omdat hij eerder juist om zijn gevoel voor het absurde van de taal en het bestaan werd geprezen. Na de veelbelovende start van de show kabbelt de voorstelling verder. Niet onaangenaam, maar de verrassing waar je op hoopt, blijft uit. Jouke kan meer dan hij in Tot nu toe laat zien.
Jammer dat je de essentie gemist hebt. Hij liet je juist ongemakkelijk voelen omdat we die (en andere) woorden allemaal gebruiken om te sussen. Hij ging juist met ons op zoek naar betekenis. Wat mij betreft een sterke voorstelling
Sterk begin, krachtig slot.
Jammer dat de recensent gemist heeft dat het juist over de vraag gaat of je je kinderen kunt troosten met ‘alles komt goed’ terwijl je zelf eigenlijk beter weet. Naast deze moraal of rode draad, zo u wilt, heeft de voorstelling een ongekend hoge grapdichtheid en weet Jouke met een perfecte timing en een vlotte vertelwijze mooie verhalen te vertellen.
Als hij ook nog een ontroerend lied ten gehore zou brengen, zou hij 5 sterren krijgen. Nu 4,5.
Vanavond zijn voorstelling in Hoofddorp gezien. Het was rommelig, maakt zijn zinnen niet af. Wel veel woordgrappen maar verder een matige voorstelling . De recensie in de volkscourant met twee sterren komt overeen met mijn beleving.