Eigenlijk is ze niet zo veel thuis, geeft Ellen ten Damme meteen maar toe. Toch komt het publiek bij haar over de vloer in Thuis bij Ellen. In het openingslied van de voorstelling schetst Ten Damme de setting: haar huis is nogal een rommeltje. Voordat je kunt neerploffen op de bank moet zij er eerst wat troep af duwen. Iets drinken dan? De wijn is zuur en er ligt ook al niet genoeg kaas op het plankje. Gelukkig zet Ten Damme, soms met ekster Arie op haar schouder, snel een lied in.
Zo chaotisch als het huis is, zo rommelig is ook de voorstelling. Het lijkt alsof iemand willekeurig wat liedjes over het parket heeft gestrooid, bij binnenkomst een anekdote in de hoek heeft gesmeten, losjes een verhaal over de bank heeft gedrapeerd en als je de deur sluit, kukelt er meteen een turn-act uit de boekenkast. Thuis bij Ellen schiet alle kanten op: de voorstelling valt in losse flodders uit elkaar.
Van een dramatische lijn, opbouw of logica is geen sprake. De toon verschilt bij elke scène en het is onduidelijk wat Ten Damme precies met haar gasten wil. Alsof ze zegt: ‘Ga toch zitten, ik zet wat muziek op – wil je koffie?’ Om een minuut later weer op te springen, de radio uit te zetten en naar de keuken te rennen voor witte wijn. Zo’n onrust jaagt door de voorstelling. Dan zit je toch niet zo lekker als gast.
Gelukkig zijn er de liedjes, zoals een mooie bewerking van het popnummer I love the way you lie (oorspronkelijk door Rihanna en rapper Eminem): Ich liebe wie du lügst, waarbij Ten Damme zichzelf begeleidt op viool. Of een gedicht van Remco Campert dat prachtig op muziek is gezet: Het regende zon. Als ze begint te zingen of de eerste toon aanslaat op een instrument haal je opgelucht adem. Eindelijk is de gastvrouw in haar element; eindelijk voelen de gasten zich thuis. Maar al snel begint dan weer een nieuwe act, verhaal of anekdote, wordt weer een ander onderwerp bij de kladden gegrepen.
Door alle drukte op het podium is het niet helemaal duidelijk of de makers (Ten Damme en regisseur Ruut Weissman) in de ‘thuis’-thematiek te veel inspiratie vonden of juist te weinig, waardoor alle leemtes opgevuld moesten worden met verhaal na verhaal, weer een andere outfit en bijvoorbeeld een schaduwenspel van acrobate Saar Rombout. Uiteindelijk hoop je vooral dat Ten Damme de voordeur snel achter zich dicht trekt en al die onrust lekker achter de bank of boekenkast laat liggen.
Foto: Danny Ellinger
Wat een ongelooflijk zuur stukje zeg. Werd me pas bij het lezen van de recensie bewust dat ik schijnbaar een dramatische lijn of logica had moeten ontdekken. Kunst is emotie en dat is precies wat Ellen ten Damme bij mij wist op te roepen. Prachtige liedjes, wonderschoon gezongen en vaardig aaneen geregen door wat theatrale elementen die je voluit deden lachen en waarbij je soms een traantje moest wegslikken.
Ik ben fan van haar geworden.
Thuis bij Ellen is een werkelijke prachtige voorstelling! Schitterend gezongen, en gespeeld. Prachtig decor, geluid, licht , alles klopt.
Zeer origineel en verrrassend ook. zonder vals sentimenteel gedoe, steengoede teksten, en zonder veel poespas, een one woman show. En, zeg nou zelf, wie kan nou zoiets dergelijks?? ’t heeft zelfs internationale allure. En het gaat ook nog over belangrijke dingen. Ik was zeer onder de indruk.
Is dit alles jou ontgaan? Gezien in Hooddorp.
Wat een raar verhaal is hierboven geschetst!
Schaam je!
vreemd! deze show krijgt namelijk 5 sterren.
stentor.nl/regio/deventer/elastische-ellen-laat-zich-niet-kooien-1.4898701
5 sterren voor “Thuis bij Ellen”
Schaam je? Waarom moet de recensent zich schamen voor de mening die de recensent geeft?
Gisteren in Heerlen onder de indruk van Ellen. Voor mij was het zeker niet rommelig, knap in elkaar gezet met een boodschap. Genoten van haar stem en uitstraling. En de groeten aan Arie.
Absolute top…een veelzijdig multi talent…zeer zeldzaam.
Volledig akkoord met deze recensie. Geen opbouw, geen verhaallijn, geen drama. Wel een prachtige , veelzijdige stem, schitterende teksten, een mooie, atletische vrouw maar wel in een rommelige setting met een acrobate, een tamme ekster en wat misplaatste decorwisselingen. Ik miste soms de dynamische Ellen !
vreemd, ik heb de voorstelling ook gezien en heb er erg van genoten……