Een sluimerende spanning hangt al bij binnenkomst in de zaal, veroorzaakt door een constante dreun die door de zaal resoneert. Vastgebonden staan en zitten zes dansers in een rij op het voortoneel. In The red piece van choreografe Ann Van den Broek waart het ‘virus called love’ rond in de ruimte.

Eenmaal bevrijd van hun ketenen, komen de dansers aangedreven door de ritmisch stampende hakken van Van den Broek op gang. De vier microfoons op de vloer reproduceren de geluiden van hun voeten. De flamenco invloed in de voorstelling is onmiskenbaar maar Van den Broek heeft haar volledig afgepeld om tot de kern te komen. The red piece gaat over alles verzengende passie, waarin net als in haar eerdere werk ook seksualiteit een belangrijke rol speelt, ditmaal onder meer door Japanse bondage.

‘She took me there and left me there. At that dark place in her heart.’ In tekstschrijvers Gregory Frateur en Craig Ward van de Belgische band Dez Mona heeft Ann Van den Broek artistieke soulmates gevonden. Zij werkt in The red piece met een grotendeels nieuwe groep dansers. En hoewel er een gelijk aantal mannen en vrouwen op het toneel staat, overheerst het perspectief van en op de vrouw. Als een van de danseressen later het voortouw neemt en de mannen een voor een benadert, zijn het uiteindelijk de mannen die als eerste ten onder gaan in deze rondedans.

Macht is een ander thema in The red piece. Al vroeg in de voorstelling gebaren de dansers driftig als een dirigent. Maar het thema komt ook naar voren door de wijze waarop Van den Broek haar dansers op het toneel aanstuurt. Ze maakt hun touwen los en geeft hun bewegingsvrijheid, drijft het ritme aan door het systematisch gestamp van haar hakken dat vervolgens wordt overgenomen door de cast. Ook in de voorstelling Ohm (2010) dreef zij de soundscape aan door op een klankbord te stampen. Maar in The red piece is Van den Broek nog prominenter aanwezig, ook al brengt ze haar tijd voornamelijk door met een breiwerkje. Later becommentarieert ze hardop het eerder getoonde, waarmee ze terugneemt wat ze de toeschouwer eerder gaf.

In The red piece is de witte dansvloer omlijst met witte gaasdoeken verbonden door gekruiste draden. Langs deze wanden hangen verschillende eigentijdse kledingstukken, net als het decor in wit en rood. Regelmatig wisselen de dansers tijdens de voorstelling van outfit en schoenen, een herkenbaar element bij Van den Broek.

Afgelopen december presenteerde de choreografe bij het Oldenburgisches Staatstheater Das Blaue, een ruimte geïnspireerd op een ijshotel. Nu is er The red piece waarin het toneel op momenten in een warme rode gloed baadt. Een abrupte overschakeling naar helder lichtgrijs intensiveert de beleving. Deze heldere, krachtige esthetiek en de uitgebalanceerde combinatie van beweging, beeld en muziek maken van The red piece een ijzersterke voorstelling.

‘Careful now, we are trying. Careful now, we lose control.’ De songteksten sluiten naadloos aan bij de intensiteit van het werk. De bewegingen van de dansers zijn in The red piece nog verder uitgepuurd dan voorheen, er is geen spoortje gespeeld drama aanwezig.