Wanneer je elkaar – door generaties heen – steeds weer vindt in een bepaalde visie op theater, waarin bestaat die herkenning dan precies? Wie het werk van ’t Barre Land, de Theatertroep, en ook Dood Paard, bekijkt, ziet parallellen – ook met het ‘oer-collectief’ van Jan Joris Lamers. Hetzelfde geldt voor Vlaamse geestverwanten als STAN, Cie de Koe en de Roovers. In het kader van het boek De Collectieven vertellen zij wat voor hen de impact van Maatschappij Discordia is geweest en meestal nog is. En dan valt al snel het woord familie weer.
Het Ministerie van OCW investeerde de laatste jaren fors in de ontwikkeling van een collectief systeem voor publieksdata in de culturele sector. Maar als een collectief systeem het uitgangspunt is, bereikt de Taskforce Publieksdata dan het doel om publieksbereik in de culturele sector te optimaliseren? Anna Elffers en Sara Oomen uiten hun twijfel en verleggen de focus naar de behoeften van makers en culturele instellingen zelf. (meer…)
Er is een kleine jongen die zo nu en dan even helemaal wil verdwijnen. Er is een konijn met een hang naar dramatiek, die zichzelf in de grime zet. Er is een assistente die zich gefascineerd laat meevoeren in de wereld van het grote spektakel. En er zijn volop trucs, van het laten verdwijnen van een balletje tot het […]
Zoals meestal bij de voorstellingen van Het Filiaal is ook de opening van de nieuwste grotezaalproductie Een ijskoud wonder meteen raak. Achter op het grote lege toneel zitten drie muzikanten. Ze zijn door de schaarse belichting nauwelijks te ontwaren. Ze zitten verscholen achter een stalen brug en als de sopraansax scherp begint te huilen, zien […]
