Laat één ding heel duidelijk zijn: Midden in de winternacht is een liedjesprogramma. ‘Het staat gewoon op de flyer hoor’, zegt Groenendijk tegen het publiek, ‘maar niemand schijnt het te weten’. In Purmerend had het publiek zich daar aardig op verkeken. Daar verwachtte men typetjes en conferences en na de pauze was volgens Groenendijk de halve zaal leeg.

In Alkmaar bleef iedereen gelukkig zitten. En terecht, want Midden in de winternacht is de ultieme feelgoodvoorstelling voor rond de feestdagen. Een uitbundige muzikale voorstelling, met zevenkoppige band, glitterjasjes en een showtrap. Geen kerstvoorstelling trouwens, laat ook dat meteen duidelijk zijn, eerder een vrolijke, warme wintervoorstelling, waarin Groenendijk kleinkunstliedjes zingt die hem in de loop van zijn leven geïnspireerd hebben.

Groenendijk heeft altijd een liefde gehad voor het Nederlandse lied. In zijn solovoorstellingen zingt hij er altijd een paar. Toen Groenendijk een paar jaar geleden doorbrak bij het grote publiek met zijn veelgeprezen, prijswinnende voorstelling Alle dagen (2011) en bovendien veel succes kreeg op televisie, had hij eindelijk het budget om een cd op te nemen met liedjes van zijn muzikale helden. En nu dus om met een grote band op pad te gaan. In de voorstelling zingt Groenendijk liedjes van Toon Hermans, Robert Long en vele anderen.

De meeste van die liedjes staan ook op Groenendijks cd, maar live klinken ze minstens zo goed. Groenendijk beheerst het hele palet: of het nu grappige of serieuze liedjes zijn, uitbundige of juist kleine, verstilde liedjes, hij voert ze prachtig uit. Vooral de liedjes waarin hij lekker voluit kan gaan, zoals Lef van Karin Bloemen en Moe van Toon Hermans, zijn heerlijk om naar te kijken en te luisteren. Maar ook zijn intieme uitvoering van Vader op een fiets van Robert Long is erg mooi.

Hoewel de liedjes de hoofdmoot vormen van Midden in de winternacht, komen de liefhebbers van Groenendijks vileine humor toch ook ruimschoots aan hun trekken. In een strakke regie van Wimie Wilhelm wisselt Groenendijk zijn liedjes af met smakelijke anekdotes en een paar gastoptredens van vriendin en collega Mylène d’Anjou. En natuurlijk speelt Groenendijk na de pauze nog even zijn bekende televisietypetje Jopie Parlevliet, de iets te dikke Rotterdamse vrouw die, volgens bekend Snip & Snap-procédé, verschillende moppen aaneenrijgt. Hiermee is Midden in de winternacht een afwisselende voorstelling geworden, die van begin tot eind blijft boeien.

Dat komt ook door het showkarakter van de voorstelling. Groenendijk haalt alles uit de kast om er een uitbundige, feestelijke avond van te maken. Hij draagt een glitterjasje, haalt grapjes uit met zijn muzikanten en maakt veel en goed gebruik van zijn showtrap. Ook flirt hij voortdurend met de schlager en de smartlap, bijvoorbeeld wanneer hij met Mylène d’Anjou een grappig-pijnlijk liedje van de Zangeres zonder Naam ten gehore brengt. Ook fantastisch is zijn heerlijk onzinnige bewerking van Blame it on the Boogie van The Jacksons, swingend uitgevoerd door Jopie Parlevliet en alle muzikanten, die in een rijtje naast Groenendijk op het toneel staan en vrolijk meedansen. En zo kent de voorstelling nog wel meer hoogtepunten, eigenlijk te veel om op te noemen.

Foto: Dik Nicolai